Να έχεις κατοχή που κάποιες στιγμές άγγιξε το 80% και στο τελείωμα του ματς ήταν πάνω από το 70%, να κάνεις 17 τελικές έναντι μόλις τεσσάρων του αντιπάλου και να αγκομαχάς στις καθυστερήσεις για να κρατήσεις τη νίκη. Κι όλα αυτά για ένα διπλό λάθος. Ένα διπλό λάθος που λίγο έλειψε να στοιχίσει δύο βαθμούς.
Δεν ήταν κακός ο Παναιτωλικός. Αντιθέτως έπαιξε πολύ ψυχωμένα και με λίγη (παραπάνω) τύχη θα μπορούσε να πάρει το βαθμό της ισοπαλίας, αλλά επιθετικά ήταν ανύπαρκτος. Μια ευκαιρία δημιούργησε σε όλο το ματς και πέτυχε γκολ. Ο Μαντί Καμαρά πούλησε μια μπάλα στη μεσαία γραμμή ανοίγοντας το κοντρόλ, ο Παπασταθόπουλος αρχικά κράτησε σε κανονική θέση τον Βέργο (εύκολα θα μπορούσε να τον βγάλει οφσάιντ…) και στη συνέχεια έφαγε και την ποδιά και εκεί που το ματς έδειχνε ότι θα εξελιχθεί σε υγιεινό περίπατο για τον Ολυμπιακό, έγινε ντέρμπι.
Η ομάδα του Μαρτίνς μπλόκαρε στο πρώτο ημίχρονο. Ίσως αλλιώς να τα περίμενε τα πράγματα μετά το 0-1 και αλλιώς να της ήρθαν με τη γρήγορη ισοφάριση, αλλά μπλόκαρε. Παράλληλο ποδόσφαιρο που κάποιες φορές γινόταν και κουραστικό, κάποια σουτ έξω από την περιοχή και αυτό ήταν όλο. Ο Παναιτωλικός κρατούσε εύκολα το παιχνίδι εκεί που τον βόλευε και το μόνο που βλέπαμε ήταν τον Αγκιμπού Καμαρά να τρέχει.
Το θετικό είναι ότι όλα αυτά δεν τα βλέπαμε μόνο εμείς, αλλά και ο Μαρτίνς από τον πάγκο (αυτό έλειπε άλλωστε) κι έτσι φρόντισε να αλλάξει γρήγορα τα δεδομένα στο δεύτερο ημίχρονο. Μέσα ο Ελ Αραμπί και ο Βαλμπουενά, για να αποκτήσει η ομάδα μεγαλύτερη κινητικότητα και φαντασία στην επίθεση, μέσα κι ο Ανδρούτσος, ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη η δεξιά πλευρά, που μέχρι τότε παραήταν «λάιτ», και τα πάντα άλλαξαν, καθώς έπειτα απ’ αυτές τις τρεις αλλαγές ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν τη γάτα με το ποντίκι τους Αγρινιώτες.
Ακόμα κι έτσι, πάντως, αν ο κοντορεβυθούλης Βαλμπουενά δεν πήδαγε στο Θεό για να πάρει την κεφαλιά (και το πέναλτι) στη φάση με τον Μελίσσα, δεν ξέρω αν θα έφευγε νικητής ο Ολυμπιακός από το Αγρίνιο. Σε εκείνο το χρονικό σημείο έδειχνε ότι εύκολα ή δύσκολα θα βρει γκολ, αλλά με την ψυχή του Βαλμπουενά το βρήκε. Και παρά το γεγονός ότι το βρήκε, η εικόνα στη συνέχεια δεν ήταν αυτή που έπρεπε.
Τέλος καλό όλα καλά φυσικά, αφού το τρίποντο στο Αγρίνιο ήταν απαραίτητο (όπως κι αυτό με τον Ιωνικό στο Καραϊσκάκη) για να πάει σίγουρα πρωτοπόρος ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, αλλά το γεγονός ότι εξακολουθεί να παίζει με τη φωτιά σε παιχνίδια που βάσει υλικού θα έπρεπε να τα καθαρίζει πολύ πιο εύκολα αν μη τι άλλο προβληματίζει.
in.gr
