Το έργο ο «Ραφτάκος των λέξεων», που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου, που παρουσιάστηκε με επιτυχία τον χειμώνα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από θεατρική ομάδα Μικρός Νότος, επέστρεψε για μερικές ακόμη καλοκαιρινές παραστάσεις στην Αττική.
Όσοι δεν έχουν απολαύσει την ιδιαίτερη αυτή παράσταση έχουν μία τελευταία ευκαιρία να την παρακολουθήσουν στις 31 Ιουλίου στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Ραφήνας.
Ενα σύγχρονο παραμύθι που έχει κερδίσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων, τρυφερό, συγκινητικό και επίκαιρο όσο ποτέ, μιλά για τη δύναμη των λέξεων, για την ανάγκη της ανθρώπινης επικοινωνίας, για την αγάπη, την παρηγοριά και τη ζεστασιά που προσφέρει ο ανθρώπινος λόγος ένα σύγχρονο παραμύθι που έχει κερδίσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων, τρυφερό, συγκινητικό και επίκαιρο όσο ποτέ, μιλά για τη δύναμη των λέξεων, για την ανάγκη της θρώπινης επικοινωνίας, για την αγάπη, την παρηγοριά και τη ζεστασιά που προσφέρει ο ανθρώπινος λόγος ένα σύγχρονο παραμύθι που έχει κερδίσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων, τρυφερό, συγκινητικό και επίκαιρο όσο ποτέ, μιλά για τη δύναμη των λέξεων, για την ανάγκη της ανθρώπινης επικοινωνίας, για την αγάπη, την παρηγοριά και τη ζεστασιά που προσφέρει ο ανθρώπινος λόγος. Πρόκειται για ένα σύγχρονο παραμύθι, ιδιαίτερα τρυφερό και συγκινητικό, που αναφέρεται στην δύναμη των λέξεων αλλά και την αγάπη, την παρηγοριά και τη ζεστασιά που προσφέρει η λεκτική επικοινωνία.
Την θεατρική διασκευή και τους στίχους των τραγουδιών έχει κάνει ο Αντώνης Παπαθεοδούλου ενώ η μουσική είναι του Νίκου Πλατύραχου.
Την παράσταση μπορεί να παρακολουθήσουν παιδιά από 4 ετών και πάνω.
ΙΣΤΟΡΙΑ:
Κάποτε σε μια μικρή πόλη που έμοιαζε ακόμα με χωριό ζούσε ένας ράφτης μοναδικός. Μοναδικός όχι μόνο επειδή δεν υπήρχε άλλος ράφτης στην πόλη μα επειδή ο ράφτης αυτός έφτιαχνε τα ρούχα του με λέξεις! Διάλεγε προσεχτικά τις λέξεις του για κάθε έναν κάτοικο ξεχωριστά κι έτσι φορώντας τα ρούχα του περνούσαν τους χειμώνες τους ζεστοί και τα καλοκαίρια πάντα δροσεροί. Ο καιρός όμως πέρασε, η πόλη μεγάλωσε κι οι κάτοικοι έγιναν βιαστικοί και ξεχασιάρηδες και ξέχασαν τον Ραφτάκο. Κι έπεσε ένας χειμώνας τόσο βαρύς που κανένα από τα καινούρια τους ρούχα δεν μπορούσε να τους ζεστάνει. Τότε θυμήθηκαν τον Ραφτάκο τους που τόσο ωραία έπλεκε τις λέξεις και ξαναζεστάθηκαν. Γιατί οι λέξεις είναι αυτές που ζεσταίνουν, δροσίζουν και παρηγορούν τελικά κάθε καρδιά.
