Η απόδοση τιμής μιας τοπικής κοινωνίας προς ένα μέλος της αποτελεί αναγνώριση του έργου και της προσπάθειάς του. Όταν, όμως, η απόδοση αυτής της τιμής είναι προς το πρόσωπο μιας νεαρής κοπέλας, μια νέας ποιήτριας, που διακρίθηκε σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, τότε αποτελεί και μια παρότρυνση προς την ίδια να συνεχίσει και να εξελίξει αυτό το ελπιδοφόρο ξεκίνημα στον κόσμο της δημιουργικής γραφής.
Ο λόγος για την 27χρονη Μαρίνα Μελίδου από την ακριτική Δράμα με το ιδιαίτερο συγγραφικό ταλέντο, όπως αποδεικνύουν οι πολλές διακρίσεις που έχει λάβει. Η απόδοση τιμής προς το πρόσωπό της ήρθε από τον Δήμο Δράμας και τη δημοτική επιχείρηση (ΔΕΚΠΟΤΑ), με την έκδοση της πρώτης ποιητικής της συλλογής με τον τίτλο «ΚΥΨΕΛΗ Ο ΝΟΥΣ».
«Η αρχική σκέψη ήταν να της κάνουμε μια βράβευση, ευχαριστώντας την για το έργο της και την έμμεση εκπροσώπηση και ανάδειξη της πόλης, ιδιαίτερα μετά το 3ο Βραβείο που έλαβε στο λογοτεχνικό διαγωνισμό “Νίκος Καζαντζάκης”», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού και πρόεδρος της ΔΕΚΠΟΤΑ Λευτέρης Καλλινικίδης, εξηγώντας πως λόγω της πανδημίας αποφασίστηκε τελικά να εκδοθεί τιμητικά μια ποιητική της συλλογή. Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, η συλλογή αποσπά ήδη εξαιρετικές κριτικές, ενώ καταγράφει και σημαντικές πωλήσεις.
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η Μαρίνα Μελίδου ξεκίνησε πολύ νωρίς να αναζητάει μέσα από την ποίηση τις προσωπικές της αλήθειες αλλά κι αυτές του κόσμου που την περιβάλλει. Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στο ΔΠΘ με εξειδίκευση στην Κοινωνική Πολιτική και σε ηλικία μόλις 16 ετών έκανε τα πρώτα δειλά βήματα στην ποίηση. Αφορμή αποτέλεσε, όπως λέει, «ένα συνονθύλευμα πραγμάτων, που συγχρονίστηκαν, κάπου γύρω στα 16 μου έτη: η όδευση από την εφηβεία στην τυπική ενηλικίωση, ένα σφοδρό συναίσθημα που εκείνο το διάστημα σπάρθηκε μέσα μου -κι ήταν το πρώτο- η έντονη αλλαγή στον τρόπο της γενικότερης γραφής και έκφρασής μου, καθώς και μια πρώιμη αντίληψη ενός κόσμου αλλιώτικου από εκείνον που έως τότε εξιδανίκευα».
«Τα ερεθίσματα υπάρχουν παντού γύρω μας»
Η συνάντηση μαζί της, ένα ηλιόλουστο πρωινό του Μαΐου στα κατάφυτο πάρκο των πηγών της Αγίας Βαρβάρας, έδωσε την ευκαιρία για μια συζήτηση με επίκεντρο το πώς μια νέα κοπέλα βιώνει τον κόσμο μέσα από την ποίηση και ποια είναι τα ερεθίσματά της.
«Τα ερεθίσματα υπάρχουν παντού γύρω μας. Οι εμπνεύσεις είναι μικρές ή μεγάλες, χειροπιαστές ή άυλες, με τη μορφή του ορατού ή του συνειδητού και υπάρχουν ολόγυρα, όπου κι αν κοιτάξω. Η φύση με τις εκδηλώσεις της, οι άνθρωποι με τις εκάστοτε αντιδράσεις τους, ο νους με τις αντιθέσεις του, το βάθος με τα σκιρτήματα του, ο επιθυμητός εαυτός και η διαρκής συνειδητή προσπάθεια κατάκτησής του. Η ομορφιά, η χάρη, οι στιγμές ευτυχίας ημών και υμών, καθώς και η σκληρότητα, η αδικία, οι στιγμές δυστυχίας ημών και υμών – όλα ενέχουν το δικό τους εκπληκτικό χάρισμα να εμπνέουν, αρκεί να βλέπει κανείς με τα “σωστά” μάτια», λέει.
Δηλώνει ευγνώμων προς την οικογένειά της και το σχολικό της περιβάλλον καθώς εξαρχής υπήρξαν υποστηρικτικοί και ένθερμοι στο να ακολουθήσει την ποίηση. «Ο καθένας μας έχει μια δική του κλίση, ένα εκ γενετής χάρισμα. Κάποιοι δεν ανακαλύπτουν ποτέ αυτό τους το χάρισμα. Κάποιοι άλλοι, όμως, τυγχάνει να το γνωρίσουν. Από πάντα πίστευα πως οι δεύτεροι, έχουν ηθικό χρέος απέναντι στο ίδιο το χάρισμα, να το παραδώσουν στους ανθρώπους εξ ολοκλήρου όπως τους δόθηκε. Οπότε δεν είναι απόφαση. Δεν είναι καν επιλογή. Είναι χρέος. Οφειλή. Σου δόθηκε για να το δώσεις», σημειώνει.
Τη ρωτάμε αν την τρόμαζε το ενδεχόμενο μιας σκληρής κριτικής για την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής της σε αυτή τη νεαρή ηλικία. «Όταν επιλέγεις να εκτεθείς», υπογραμμίζει, «σημαίνει πως κατά βάθος αποδέχεσαι όλες τις πιθανές αντιδράσεις ως προς το έργο σου. Δεν δίστασα στιγμή μπροστά σ’ αυτή τη σκέψη. Ήξερα εξαρχής πως αυτό είμαι, αυτό κάνω και οφείλω ηθικά, όπως προείπα, να το δημοσιοποιήσω».
Η γραφή της Μαρίνας Μελίδου είναι σύγχρονη και ρεαλιστική. Προσπαθεί να πραγματεύεται την ουσία και να μη παρεκκλίνει σε περιττά νοήματα ή περιεχόμενα. Ως νέα κοπέλα είναι ιδιαίτερα δραστήρια και κοινωνική που δεν επαναπαύεται στην καθημερινότητα δίνοντας έναν καθημερινό αγώνα αυτοβελτίωσης σε όλα τα επίπεδα της ζωής της. Όπως τονίζει με νόημα, «εκτιμώ την ειλικρίνεια και σπανίως την παραβιάζω. Προσπαθώ να διατηρώ ταπεινό το μέσα μου. Είμαι φιλήσυχη σε βαθμό ανησυχητικό. “Είναι φορές που βλέπω τα πράγματα σαν να είναι η πρώτη φορά και τα καλωσορίζω. Και άλλες σαν να ‘ναι η τελευταία και τ’ αποχαιρετώ”. Αυτή η φράση του Καζαντζάκη, επεξηγεί τον χαρακτήρα μου σε μεγάλο βαθμό».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
