Η ηλεκτρική διέγερση ως εργαλείο πρόβλεψης ανακτήσιμης ικανότητας
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι είναι εφικτό να διακριθούν οι οξείες νευρικές βλάβες που έχουν πιθανότητα ανάκαμψης από αυτές που είναι απίθανο να ανακάμψουν, με βάση την αντίδραση σε ηλεκτρική διέγερση κατά τη διάρκεια χειρουργικών διαδικασιών. Στην έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, διαπιστώθηκε ότι οι βλάβες που δεν ανακτούν δεν ανταποκρίνονται καθόλου στην ηλεκτρική διέγερση αμέσως μετά την τραυματική βλάβη. Αντίθετα, οι νευρικές ίνες που παρουσίασαν ανταπόκριση είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να ανακάμψουν χωρίς χειρουργική παρέμβαση.
Η μοναδικότητα της μελέτης
Αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που αξιολογεί και διακρίνει τις συγκεκριμένες βαθμίδες οξείας νευρικής βλάβης μέσω ηλεκτρικής διέγερσης κατά τη διάρκεια χειρουργικών διαδικασιών. Οι δύο τύποι βλάβης που εξετάστηκαν είναι οι ενδοσυνδετικές βλάβες, οι οποίες εμφανίζονται παρόμοιες εξωτερικά, καθιστώντας δύσκολη την εκτίμηση της ανακτήσιμης ικανότητας μόνο με εξωτερική παρατήρηση.
Σημασία της έρευνας
Η βλάβη των νεύρων είναι συνήθως το καθοριστικό βήμα στην ανάρρωση μετά από σοβαρούς οξείς τραυματισμούς. Αν οι κλινικοί ιατροί μπορούν να προσδιορίσουν πιο εύκολα ποιες βλάβες μπορούν να ανακάμψουν χωρίς χειρουργική παρέμβαση και ποιες απαιτούν χειρουργική επέμβαση, οι εκβάσεις για τους ασθενείς μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά. Αυτή η μελέτη προτείνει μια καινοτόμο προσέγγιση για την εκτίμηση της αναγεννητικής ικανότητας ενός ασθενούς μετά από βλάβες στα νεύρα, βοηθώντας στην αποφυγή μόνιμων λειτουργικών ελλειμμάτων και βελτιώνοντας τις εκβάσεις μέσω πιο ακριβών προβλέψεων και ενημερωμένων αποφάσεων σχετικά με τη χειρουργική θεραπεία και τη φροντίδα των ασθενών.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 22 ποντίκια σε τρεις ξεχωριστές ομάδες: μια ομάδα ελέγχου χωρίς βλάβη νεύρου, μια ομάδα με βλάβες επινευρικής κλάσης (ήπια βλάβη που συνήθως σχετίζεται με ανάκαμψη) και μια ομάδα με βλάβες ενδονευρικής κλάσης (πιο σοβαρή βλάβη που συνήθως οδηγεί σε κακές εκβάσεις). Οι βλάβες αυτές προκλήθηκαν χρησιμοποιώντας ένα νέο μοντέλο νευροκλάσης, το οποίο επιτρέπει την ακριβή πρόκληση συγκεκριμένων επιπέδων βλάβης στα νεύρα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας stretching.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν έναν φορητό ηλεκτρικό διεγέρτη νεύρων αμέσως μετά την τραυματική βλάβη και αξιολόγησαν τη δύναμη της λαβής των ποντικιών κατά τη διάρκεια 12 εβδομάδων. Η ανταπόκριση στη διέγερση παρατηρήθηκε όταν οι μύες στόχοι του νεύρου συστέλλονταν. Στη συνέχεια, συγκρίθηκαν οι αντιδράσεις των νεύρων σε κάθε ομάδα βλάβης και ποιο επίπεδο διέγερσης προκάλεσε ανταπόκριση. Χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο μεικτών επιδράσεων, οι ερευνητές αξιολόγησαν αν η ανταπόκριση στη διέγερση σχετίζεται με την αποκατάσταση της δύναμης της λαβής 12 εβδομάδες μετά την τραυματική βλάβη.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι 15 από 16 νεύρα στην ομάδα με επινευρικές βλάβες ανταποκρίθηκαν στη διέγερση, ενώ μόνο 5 από 16 στην ομάδα με ενδονευρικές βλάβες παρουσίασαν ανταπόκριση. Αυτό οδήγησε σε τριπλάσια πιθανότητα να ανταποκριθεί η ήπια επινευρική βλάβη στη διέγερση.
