Πρώιμη ανίχνευση του διαβήτη τύπου 2

Μια πρόσφατη μελέτη από το Κέντρο Υγειονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Σαν Αντόνιο αποκαλύπτει ότι οι αλλαγές στο σώμα που οδηγούν στον διαβήτη τύπου 2 εμφανίζονται πολύ πριν οι διαγνωστικές προϋποθέσεις για την προδιαβητική κατάσταση πληρωθούν. Η μελέτη αυτή, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Clinical and Applied Research and Education: Diabetes Care, προτείνει μια νέα κατηγορία κινδύνου, την “προ-προδιαβήτη”, που εντοπίζεται σε άτομα με φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη, τα οποία ήδη παρουσιάζουν σοβαρή αντίσταση στην ινσουλίνη και πρώιμη δυσλειτουργία των βήτα κυττάρων.

Σημαντικά ευρήματα της μελέτης

Ο Δρ. Ralph DeFronzo, καθηγητής ιατρικής και επικεφαλής της διεύθυνσης διαβήτη στο Κέντρο Υγειονομικών Επιστημών, αναφέρει ότι η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να παρατηρηθεί πολύ νωρίτερα από ότι πιστεύαμε. “Ο διαβήτης είναι μια συνεχής νόσος. Δεν ξυπνάς μια μέρα και έχεις διαβήτη ή προδιαβήτη,” δήλωσε. Η Αμερικανική Ένωση Διαβήτη (ADA) ορίζει τον διαβήτη με βάση τρία διαφορετικά κριτήρια, ενώ η προδιαβητική κατάσταση καθορίζεται με ελαφρώς χαμηλότερες τιμές. Ωστόσο, οι μετρήσεις αυτές δεν είναι εναλλάξιμες και συχνά παραλείπουν να εντοπίσουν κάποιους ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο.

Η σημασία της πρώιμης διάγνωσης

Η ομάδα του Δρ. DeFronzo εξέτασε άτομα με φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη και διαπίστωσε ότι η μέτρηση των επιπέδων γλυκόζης μία ώρα μετά την κατανάλωση γλυκόζης είναι πολύ πιο αποτελεσματική στην πρόβλεψη μελλοντικών ασθενειών. Ένα επίπεδο γλυκόζης μεταξύ 120 και 155 mg/dL μπορεί να εντοπίσει άτομα που είναι πιθανό να αναπτύξουν προδιαβήτη και τελικά διαβήτη τύπου 2, χρόνια πριν οι τυπικές προϋποθέσεις το αναγνωρίσουν. Παρά την ύπαρξη αυτών των στοιχείων, η ADA δεν προτείνει επί του παρόντος τη ρουτίνα θεραπείας του προδιαβήτη, και δεν υπάρχουν εγκεκριμένα φάρμακα από τον FDA για τη θεραπεία του.

Ο Δρ. DeFronzo επισημαίνει ότι υπάρχουν πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τον διαβήτη τύπου 2 και τον προδιαβήτη, όπως η πιογλιταζόνη, η οποία έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την πρόοδο από τον προδιαβήτη στον διαβήτη κατά 75%. Επίσης, οι νεότεροι αγωνιστές GLP-1 μπορούν να μειώσουν τα ποσοστά προόδου του διαβήτη τύπου 2 έως και 85%. Ο Δρ. DeFronzo πιστεύει ότι οι ασθενείς υψηλού κινδύνου θα πρέπει να υποβάλλονται σε πρώιμο έλεγχο και να προσφέρονται θεραπείες πολύ πριν αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2.

Μέσω της συνεχιζόμενης έρευνας και της εκπαίδευσης των ασθενών, ο Δρ. DeFronzo ελπίζει ότι οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης θα στραφούν προς την πρώιμη ανίχνευση και παρέμβαση για την αντίσταση στην ινσουλίνη και τον προδιαβήτη. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης θα πρέπει να ενθαρρύνουν περισσότερους κλινικούς να εξετάσουν τις OGTT, ειδικά σε πληθυσμούς υψηλού κινδύνου, και να αναγνωρίσουν ότι σημαντικές μεταβολικές και αγγειακές παθήσεις μπορεί να είναι παρούσες πολύ πριν οι παραδοσιακές προϋποθέσεις για τον προδιαβήτη.

“Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη, αποτυχία των βήτα κυττάρων, καρδιοπάθεια και άλλες σοβαρές παθήσεις,” είπε. “Μπορούμε να το δούμε και να το μετρήσουμε χρόνια πριν ο διαβήτης γίνει εμφανής. Όσο νωρίτερα δράσουμε, τόσο καλύτερα προετοιμασμένοι θα είμαστε για να αποτρέψουμε αυτές τις συνέπειες.”