«Ανοιγμα» στις προσλήψεις και επέκταση των ειδικών κινήτρων δρομολογεί η ηγεσία του υπουργείου Υγείας, επιχειρώντας ένα δυναμικό κάλεσμα προς τους αναισθησιολόγους να επιστρέψουν στο ΕΣΥ αλλά και στους νέους επιστήμονες να επενδύσουν σε μια νευραλγική για το σύστημα ειδικότητα. Η προγραμματισμένη μεταμόσχευση ήπατος στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης που δεν έγινε ποτέ επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμος αναισθησιολόγος λειτούργησε όπως η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Και επιβεβαίωσε τις προειδοποιήσεις των εκπροσώπων της Ελληνικής Αναισθησιολογικής Εταιρείας, οι οποίοι παρομοιάζουν τις ολοένα διογκούμενες ελλείψεις ως ατομική βόμβα που απειλεί τα θεμέλια του ΕΣΥ, καθώς δεν θα υπάρχει η δυνατότητα διεξαγωγής επεμβάσεων.
Τα λόγια τους αποδείχθηκαν «προφητικά». Το περασμένο Σάββατο το ηπατικό μόσχευμα 27χρονου δότη από την Κύπρο θα ήταν το δώρο ζωής για έναν ασθενή στη Θεσσαλονίκη.Ωστόσο η μεταμόσχευση, που σημειωτέον θα γινόταν στη Χειρουργική Κλινική Μεταμοσχεύσεων του ΑΠΘ στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, δηλαδή τη μεγαλύτερη στη χώρα, ακυρώθηκε. Σε αυτό το μαύρο κεφάλαιο που προστέθηκε πρόσφατα στην ιστορία του ΕΣΥ, λαμπρό σημείο αποτελεί η εγρήγορση του προσωπικού, μέλη του οποίου, υπό τον συντονισμό της αναπληρώτριας υπουργού Υγείας Μίνας Γκάγκα, μετέφεραν το μόσχευμα στο Λαϊκό, όπου και υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση ένας 52χρονος ασθενής. Μόλις την Τρίτη, μάλιστα, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών ΘεσσαλονίκηςΠαναγιώτης Παναγιωτόπουλος παρήγγειλε τη διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης, ζητώντας να διαπιστωθεί αν έχει τελεστεί το αδίκημα της έκθεσης. Στο πλαίσιο της προκαταρκτικής και της αναζήτησης ποινικών ευθυνών πρώτοι θα κληθούν να καταθέσουν οι συγγενείς του λήπτη που θα λάμβανε το μόσχευμα.
Οι μισθολογικές διαφορές
Εν αναμονή του πορίσματος πάντως, είναι γεγονός πως τα όσα εκτυλίχθηκαν εκείνο το Σάββατο έδωσαν ένα πρώτο στίγμα για τα όσα θα ακολουθήσουν εάν δεν αναστραφεί το κύμα φυγής από τα δημόσια νοσοκομεία και εάν η Αναισθησιολογία δεν μετατραπεί σε μια ειδικότητα επιλογής για τους νέους επιστήμονες. Η μισθολογική σύγκριση του Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα είναι αμείλικτη, καθώς το μηνιαίο εισόδημα υπερβαίνει ακόμα και τα 5.000 ευρώ στις κλινικές της χώρας, ενώ στην Κύπρο οι αντίστοιχες αμοιβές αγγίζουν τα 8.000 ευρώ. Μοιραία, οι κουρασμένοι ειδικευμένοι γιατροί, που βλέπουν τις αντοχές τους να τους εγκαταλείπουν λόγω του φόρτου εργασίας στα δημόσια νοσοκομεία, δίνουν συχνά παραίτηση. Πρόκειται, δε, για έναν φαύλο κύκλο που εξελίσσεται σε υγειονομική τρικυμία, καθώς αντίστοιχα οι νέοι γιατροί γυρνάνε την πλάτη τους στην Αναισθησιολογία, με τις θέσεις ειδικότητας να μένουν στα… αζήτητα.
Κίνητρα σε αναισθησιολόγους
Αναγνωρίζοντας το πρόβλημα η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας εξασφάλισε επιπλέον κίνητρα αποκλειστικά για τους αναισθησιολόγους. Πιο συγκεκριμένα, λαμβάνουν έκτακτο μηνιαίο επίδομα ύψους 400 ευρώ έως τα τέλη του 2022, ενώ παράλληλα έχει δοθεί και το δικαίωμα δεύτερης ειδικότητας στην Αναισθησιολογία σε γιατρούς που αναζητούν έναν πιο σίγουρο εργασιακό δρόμο. Επίδομα όμως έχει προβλεφθεί και για τους ήδη ειδικευόμενους στη νευραλγική αυτή ειδικότητα – ύψους 250 ευρώ. Σύμφωνα όμως με πληροφορίες, η Μίνα Γκάγκα προωθεί σχέδιο ώστε τα κίνητρα αυτά να επεκταθούν και το 2023. Την ίδια ώρα, δρομολογείται ένα διαφορετικό μοντέλο ορθής κατανομής των θέσεων ειδικευομένων ανάλογα με τις εγχώριες ανάγκες, ώστε η Αναισθησιολογία να… ανέβει στις προτιμήσεις των νέων επιστημόνων.
Ο θάνατος των μεταμοσχεύσεων
Εν τω μεταξύ, σήμα κινδύνου εκπέμπει το Σωματείο Ηπατομοσχευθέτων Ελλάδας«ΗΠΑΡχω»,που με ανακοίνωσή του έκανε λόγο για τον «θάνατο της μεταμοσχευτικής διαδικασίας». Η πρόεδρος του Σωματείου, Χριστίνα Θεοδωρίδου, επιμένει, μιλώντας στα «ΝΕΑ», πως είναι αναγκαίο να ενισχυθούν με εξιδεικευμένο προσωπικό οι Μονάδες Μεταμόσχευσης Ηπατος: «Οι μεταμοσχεύσεις δεν έχουν μέρα, ώρα και γενικά δεν ορίζονται από χρονικά στεγανά. Οι Μονάδες πρέπει να είναι στελεχωμένες ώστε να μπορούν να αντεπεξέρχονται 24 ώρες το 24ωρο επί 365 ημέρες τον χρόνο». Συμπληρώνοντας, μάλιστα, πως η λίστα αναμονής στη Θεσσαλονίκη μετρά ήδη 50 ασθενείς και στο Λαϊκό επιπλέον 20, υπογραμμίζει πως «οι μεταμοσχεύσεις είναι όπως οι κρίκοι στο σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Αν διαρραγεί ένας – όπως συμβαίνει με τις ελλείψεις αναισθησιολόγων -, η αλυσίδα κόβεται».
Θέτει όμως και ένα ακόμα ηθικό ζήτημα που η Πολιτεία οφείλει να επιλύσει άμεσα. Οπως λέει, εκείνο το Σάββατο ένας άνθρωπος έλαβε το «δώρο ζωής», δηλαδή το μόσχευμα, ένας άλλος όμως το έχασε. Και συνεχίζει να παλεύει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, για τη ζωή του. «Ωστόσο δεν είναι βέβαιο εάν θα του προκύψει δεύτερη ευκαιρία. Γι’ αυτό η Πολιτεία πρέπει να βρει ένα κέντρο στο εξωτερικό όπου θα γίνει δεκτός, ώστε να μεταμοσχευθεί εκεί».
