Μάρτιος 1952. Μία ανατριχιαστική είδηση μονοπώλησε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

«Πτώμα εμβρύου ανευρέθη μέσα εις σκελετόν γεωπόνου, ο οποίος είχε αποθάνει προ τριετίας».

Ένα μωρό, ένας ποντικός και το σενάριο της δολοφονίας

Το πρώτο που παρατήρησαν ανοίγοντας το φέρετρο ήταν ότι το κουστούμι του νεκρού δεν είχε λιώσει. Παραξενεμένοι οι δύο εργάτες αποφάσισαν να το ξεκουμπώσουν. Τότε διαπίστωσαν ότι και το μπροστινό μέρος του θώρακά του παρέμενε άθικτο.

«Εκείνο που μας έκανε να ανατριχιάσουμε ήταν άλλο. Μέσα στον σκελετό υπήρχε ένα μωρό! Μαύρο σαν μούμια και δεν είχε λιώσει. Κοντά σε αυτό ένα μεγάλο ποντίκι που διετηρείτο επίσης άλυωτο», περιέγραψε ο πρώτος άνθρωπος που αντίκρυσε το αποτρόπαιο θέαμα.

Αμέσως ειδοποιήθηκε ο υπεύθυνος του νεκροταφείου, ο οποίος γρήγορα έκρινε ότι επρόκειτο για έγκλημα. Οπότε, με τη σειρά του κάλεσε την Χωροφυλακή του Αιγάλεω.

Το επικρατέστερο σενάριο ήταν ότι το βρέφος δεν είχε σχέση με τον νεκρό Γ.Γ. Οι αρχές πίστευαν ότι ο δολοφόνος του μωρού είχε χρησιμοποιήσει τον τάφο ευκαιριακά για να το κρύψει. Το ποντίκι δίπλα, πιθανότατα ήταν αποτέλεσμα απροσεξίας, είχε «τρυπώσει» μόνο του.

Το παράδοξο -και συνάμα φρικιαστικό- ήταν ότι το μωρό, το ποντίκι και μέρος του σώματος του γεωπόνου ήταν μουμιοποιημένα. Και παρότι η μουμιοποίηση είναι μία διαδικασία που μπορεί να επιτευχθεί και φυσικά, στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν εμφανές ότι επρόκειτο για τεχνητή.

Η αποκάλυψη της αλήθειας

Σύντομα οι αρχές διέταξαν τη διενέργεια νεκροψίας. Στάλθηκαν ακόμη προς εξέταση τα πτώματα του βρέφους και του ποντικού.

Για την σορό του Γ.Γ., ήταν η δεύτερη φορά που περνούσε από το κρεβάτι του ιατροδικαστή. Ο 44χρονος γεωπόνος είχε εκπνεύσει τρία χρόνια νωρίτερα, τον Μάρτιο του 1949.

Είχε μεταφερθεί στον «Ευαγγελισμό» με κίρρωση του ήπατος και μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία, υπέκυψε στην πάθηση.

Η νεκροτομή που έγινε στο παθολογοανατομικό εργαστήριο του νοσοκομείου επιβεβαίωσε την αιτία θανάτου.

Η νέα νεκροψία επιβεβαίωσε το πόρισμα της παλιάς και ήρθε να ρίξει φως στην παράξενη μουμιοποίηση του θώρακα. Στην πραγματικότητα, το μυστήριο διαλευκάνθηκε με την εξέταση του βρέφους. Δεν επρόκειτο για μωρό, αλλά για έμβρυο 4 με 5 μηνών που είχε διατηρηθεί σε φορμόλη. Ήταν δηλαδή ένα από τα «ιατρικά αντικείμενα παρατήρησης» που υπάρχουν σε εργαστήρια και ερευνητικά ιδρύματα για επιστημονικούς λόγους.

Η φορμόλη λειτουργεί ως μέσο ταρίχευσης, αποτρέπει δηλαδή την αποσύνθεση της σάρκας. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, τα έμβρυα αυτά είχαν προβλεπόμενο χρόνο διατήρησης. Όταν ο χρόνος έφθανε, έπρεπε είτε να θαφτούν είτε να καούν στον κλίβανο. Η δουλειά αυτή ανατίθετο στο βοηθητικό προσωπικό του εργαστηρίου.

Την περίοδο εκείνη, στο παθολογοανατομικό εργαστήριο του Ευαγγελισμού εργαζόταν ένας Ρώσος τέως αξιωματικός του τσαρικού στρατού, που τα τελευταία χρόνια ζούσε με την κόρη του στην Ελλάδα.

Εντός των αρμοδιοτήτων του 50χρονου Σέργιο Γκράμπεργκ ήταν η ραφή των πτωμάτων μετά την νεκροτομή, καθώς και η ταφή των ταριχευμένων εμβρύων. Τον Μάρτιο του 1949, οι δύο εργασίες συνέπεσαν. «Λόγω οκνηρίας», όπως ανέφεραν ρεπορτάζ της εποχής, ο Γκράμπεργκ προτίμησε να κρύψει το έμβρυο μέσα στον ανοιχτό θώρακα του γεωπόνου. Έπειτα τον έραψε και η σορός παραδόθηκε στους συγγενείς.

Η φορμόλη του εμβρύου διαπότισε τον θώρακα του νεκρού, με αποτέλεσμα τρία χρόνια αργότερα να μην έχει αποσυντεθεί ακόμη. Από την άλλη, το ποντίκι πιθανότατα μπήκε στο φέρετρο αργότερα, λίγο πριν θαφτεί. Το πόρισμα των ερευνητών κατέληγε στο ότι το ζώο είχε ξεκινήσει να τρώει την σάρκα που ήταν διαποτισμένη με φορμόλη, με αποτέλεσμα να πεθάνει, αλλά το σώμα του να διατηρηθεί επίσης σε μεγάλο βαθμό άθικτο.

Ο επίλογος της μακάβριας υπόθεσης δεν γνωστοποιήθηκε στις εφημερίδες. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με τους αστυνομικούς ρεπόρτερ της εποχής, η απόκρυψη του εμβρύου μέσα στο πτώμα του Γ.Γ. δεν συνιστούσε ποινικό αδίκημα.

Επομένως ο Γκάρμπεργκ δεν οδηγήθηκε στις δικαστικές αίθουσες. Άγνωστο παραμένει αν απολύθηκε ή όχι.

in.gr