Το Amadeus επιστρέφει: Μια τολμηρή τηλεοπτική ανάγνωση της ζήλιας
Η νέα πενταμερής σειρά της Sky επαναφέρει τον θρυλικό ανταγωνισμό ανάμεσα στον Μότσαρτ και τον Σαλιέρι, επιλέγοντας να προσεγγίσει τη μυθοπλασία αντί της αυστηρής ιστορικής αλήθειας. Με φόντο την εορταστική περίοδο, το Amadeus μετατρέπει ένα παλιό κουτσομπολιό σε ένα σύγχρονο, τολμηρό τηλεοπτικό θέαμα.
Μια νέα ματιά στην κλασική ιστορία
Καμία μουσική βιογραφία δεν έχει αφήσει τόσο έντονο αποτύπωμα στην ποπ κουλτούρα όσο το Amadeus του Μίλος Φόρμαν, το οποίο κυκλοφόρησε το 1984. Βασισμένο στο θεατρικό έργο του Πίτερ Σάφερ, το φιλμ παρουσίασε την αβάσιμη φήμη ότι ο Αντόνιο Σαλιέρι ευθύνεται για τον πρόωρο θάνατο του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ από ζήλια. Σαράντα χρόνια αργότερα, η Sky επιστρέφει στην ίδια ιστορία με μια φιλόδοξη τηλεοπτική μεταφορά, έτοιμη να ρισκάρει ξανά.
Η νέα σειρά και οι χαρακτήρες της
Ο Τζο Μπάρτον υπογράφει τη νέα σειρά, συνεργαζόμενος με τον σκηνοθέτη Τζούλιαν Φαρίνο, επανενώνοντας τη δημιουργική ομάδα που είχε εντυπωσιάσει στο Giri/Haji. Στον ρόλο του Σαλιέρι, ο Πολ Μπέτανι φέρνει μια νέα διάσταση στον χαρακτήρα, ενώ ο Γουίλ Σαρπ ενσαρκώνει έναν Μότσαρτ λιγότερο καρτουνίστικο και πιο ανθρώπινο. Η μεγαλύτερη διαφορά της σειράς σε σχέση με την ταινία είναι ο χρόνος. Τα πέντε επεισόδια επιτρέπουν στη δραματουργία να αναπνεύσει και να στραφεί πέρα από τον κεντρικό άξονα της ζήλιας, εστιάζοντας στις καθημερινές απογοητεύσεις και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Η Κονστάντσε και η τέχνη ως πολιτική δύναμη
Κεντρικό ρόλο στη νέα ανάγνωση παίζει η Κονστάντσε Μότσαρτ, την οποία υποδύεται η Γκάμπριελ Κρίβι. Η σειρά την τοποθετεί στο επίκεντρο της αφήγησης, αποκαλύπτοντας την προσπάθειά της να επιβιώσει συναισθηματικά και οικονομικά, στηρίζοντας έναν ιδιοφυή άνδρα. Ο Μότσαρτ του Σαρπ αποφεύγει τις υπερβολές και παρουσιάζεται ως κοινωνικά αδέξιος και ειλικρινής, απομονωμένος από τους γύρω του.
Αντίθετα, ο Σαλιέρι παραμένει ο μεγάλος χαμένος της ιστορίας. Παρά την αναγνώριση του Τζο Μπάρτον ότι ο πραγματικός Σαλιέρι ήταν επιτυχημένος συνθέτης, η σειρά συνεχίζει την παράδοση της δραματουργικής «δολοφονίας χαρακτήρα». Ο Σαλιέρι της τηλεόρασης είναι καταδικασμένος να ζει ως σύμβολο φθόνου, μια επιλογή που μπορεί να είναι άδικη ιστορικά, αλλά είναι αποτελεσματική αφηγηματικά.
Πέρα από τις προσωπικές συγκρούσεις, το Amadeus αναδεικνύει και την τέχνη ως πολιτική δύναμη. Μέσα από τον αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄, η σειρά υπενθυμίζει ότι η τέχνη μπορεί να διαμορφώσει συνειδήσεις και να αμφισβητήσει την εξουσία. Σε μια εποχή όπου η τηλεόραση συχνά κινείται σε ασφαλή νερά, αυτή η διάσταση αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Μια τολμηρή και προκλητική ιστορία
Το νέο Amadeus δεν ενδιαφέρεται να πει την αλήθεια. Σκοπός του είναι να αφηγηθεί μια καλή ιστορία – προκλητική, άδικη και συναισθηματικά φορτισμένη. Όπως και ο ίδιος ο Μότσαρτ, η σειρά προτιμά να ρισκάρει παρά να συμμορφωθεί. Αυτό το ρίσκο την καθιστά μία από τις πιο ενδιαφέρουσες τηλεοπτικές προτάσεις των φετινών Χριστουγέννων.
