Βαθαίνει η στεγαστική κρίση στη χώρα μας με το πρόβλημα να αφορά τόσο στην αγορά κατοικίας όσο και στην ενοικίαση, καθώς και στις δύο περιπτώσεις, το κόστος είναι δυσβάστακτο για τα νοικοκυριά αφού ο μέσος μισθός είναι εξαιρετικά χαμηλός σε σχέση με τις συνεχόμενες αυξήσεις των τιμών στις κατοικίες.
Στοιχεία επίσημων οργανισμών και άλλων φορέων, που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, το επιβεβαιώνουν. Οι τιμές πώλησης κατοικιών, μετά το ράλι της τελευταίας 5ετίας βρίσκονται μία ανάσα από τα ιστορικά υψηλά που είχαν καταγραφεί στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και την ίδια στιγμή τα μισθώματα ακινήτων που είναι κατάλληλα για οικογένειες έχουν καταγράψει σωρευτική άνοδο της τάξης του 40%-50% κατά μέσο όρο. Την ίδια στιγμή το εισόδημα υπολείπεται ακόμη κατά 20% από τα προ κρίσης επίπεδα.
Το 75% των ελληνικών νοικοκυριών δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα ακίνητα που βρίσκονται στις χαμηλότερες τιμές, καθώς χρειάζονται εισοδήματα 42% υψηλότερα σε σχέση με αυτά που έχουν σήμερα
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την ακρίβεια καθιστά την εύρεση οικονομικής στέγης εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.
Μάλιστα το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός παγκοσμίως καθιστά την αγορά ακινήτων ιδιαίτερα ελκυστική με σκοπό είτε την ιδιόχρηση ή και για επενδυτικούς λόγους, γεγονός που αποτελεί ενισχυτικό παράγοντα στην αύξηση των τιμών.
12 χρόνια δουλειάς χωρίς άλλα έξοδα για την αγορά σπιτιού
Σύμφωνα με την έρευνα που παρουσίασε ο CEO της Cerved Property Services Δημήτρης Ανδρίτσος, ο μέσος μισθός στην Ελλάδα δεν ανταποκρίνεται στις αυξημένες τιμές των κατοικιών. Χαρακτηριστικά, ένας μέσος μισθωτός θα πρέπει να διαθέσει εισόδημα πάνω από 12 έτη χωρίς να κάνει οποιοδήποτε άλλο έξοδο προκειμένου να αγοράσει ένα δυάρι 60 τετραγωνικών μέτρων στην Αθήνα.
Το 75% των ελληνικών νοικοκυριών δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα ακίνητα που βρίσκονται στις χαμηλότερες τιμές, καθώς όπως αναφέρει η έρευνα χρειάζονται εισοδήματα 42% υψηλότερα σε σχέση με αυτά που έχουν σήμερα.
Συγκεκριμένα, όπως δείχνουν τα στοιχεία το 42% των εγχώριων νοικοκυριών έχει μέσο εισόδημα κάτω από 20.000 ευρώ. Περίπου το 32% των Ελλήνων παίρνει μεταξύ 20.000 με 35.000 ευρώ τον χρόνο. Λίγο πάνω από το 20% έχει εισοδήματα που φτάνουν έως και τα 70.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ μόλις το 2% των νοικοκυριών είναι εύπορα, έχοντας εισόδημα που ξεπερνά τα 100.000 ευρώ τον χρόνο.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, από το 2010 έως το 2022 τα ενοίκια σε όλη την ΕΕ αυξήθηκαν 18% κατά μέσο όρο. Σε ορισμένες χώρες, μάλιστα, όπως η Λιθουανία και η Ιρλανδία, εκτοξεύτηκαν κατά 144% και 84% αντίστοιχα. Στην Ελλάδα, μόνο την τελευταία πενταετία, τα νοίκια αυξήθηκαν 37%.
Σε όλη την ΕΕ αυξάνεται διαρκώς το ποσοστό των νοικοκυριών (πάνω από 10%) που καταβάλλουν τουλάχιστον το 40% του εισοδήματός τους για έξοδα στέγασης, με την Ελλάδα να κρατάει τα σκήπτρα, αφού ένα στα τέσσερα νοικοκυριά ανήκει σε αυτήν την κατηγορία.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΚΤ, για την κάλυψη της ανάγκης στέγασης οι Έλληνες δίνουν το 28% του εισοδήματός τους, ποσοστό που ανέρχεται στο 32% εάν συνυπολογιστούν οι δόσεις των στεγαστικών δανείων. Πρόκειται για το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανάμεσα στις έντεκα ισχυρότερες οικονομίες της ευρωζώνης, ξεπερνώντας συνδυαστικά ακόμη και τα αντίστοιχα ποσοστά σε χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Γαλλία.
Σε απόλυτους αριθμούς, το μέσο μηνιαίο στεγαστικό κόστος στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 400 ευρώ χωρίς στεγαστικό δάνειο και στα 600 ευρώ με στεγαστικό δάνειο, όταν ο κατώτατος μισθός διαμορφώνεται στα 830 ευρώ.
Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών, οι δυσκολίες στην πληρωμή ενοικίου, δόσης δανείου, πάγιων λογαριασμών και καταναλωτικών δανείων σημείωσαν την ιλιγγιώδη αύξηση του 62,5%. Πλέον στο σύνολο του πληθυσμού σχεδόν 1 στα 2 νοικοκυριά (ποσοστό 47,3%) δυσκολεύεται να πληρώσει το νοίκι, τη δόση δανείου και τους λογαριασμούς, ενώ το 2022 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 29,1%.
Τα φτωχότερα νοικοκυριά δε, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα, με το ποσοστό να φθάνει πλέον στο 79,1%. Δηλαδή 8 στα 10 νοικοκυριά δηλώνουν οικονομική αδυναμία να ανταπεξέλθουν στις πληρωμές ενοικίου, δόσεων δανείων και πάγιων λογαριασμών.
