Σημαντική βελτίωση επιβίωσης από παρεμβάσεις σε ασθενείς με καρκίνο
Η καρδιοπάθεια που σχετίζεται με τις βαλβίδες είναι συχνή στους ασθενείς με καρκίνο και εντοπίζεται μέσω καρδιοαγγειακής απεικόνισης. Σύμφωνα με νέα ευρήματα που παρουσιάστηκαν σήμερα στο EACVI 2025, το κύριο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Καρδιοαγγειακής Απεικόνισης, οι παρεμβάσεις για τη θεραπεία αυτής της πάθησης έχουν αποδειχθεί ότι βελτιώνουν σημαντικά την επιβίωση των ασθενών.
Η σύνδεση καρκίνου και καρδιοπαθειών
Η πρόοδος στη θεραπεία του καρκίνου έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη επιβίωση για τους ασθενείς. Ωστόσο, καθώς οι ασθενείς ζουν περισσότερο, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης καρδιοπαθειών που σχετίζονται με τις βαλβίδες, ειδικά μετά από επιτυχείς θεραπείες καρκίνου. Επιπλέον, είναι πλέον ευρέως αναγνωρισμένο ότι ορισμένες θεραπείες καρκίνου μπορεί να προκαλέσουν καρδιοαγγειακή τοξικότητα, οδηγώντας σε πρόωρη νοσηρότητα στους επιζώντες καρκίνου.
«Οι καρδιοαγγειακές επιπλοκές γίνονται όλο και πιο σημαντικές στους ηλικιωμένους ασθενείς μετά από επιτυχείς θεραπείες καρκίνου. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι η χημειοθεραπεία με ανθρακυκλίνες μπορεί να προκαλέσει καρδιακή ανεπάρκεια και να οδηγήσει σε παλινδρόμηση των τριγλώχινας και μιτροειδούς βαλβίδων», δήλωσε ο Δρ. Μαξιμιλιανός Αυθερίθ από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο οποίος παρουσίασε τη μελέτη. «Ωστόσο, υπάρχει περιορισμένη τεκμηρίωση για τον πιο κατάλληλο σχεδιασμό διαχείρισης των καρκινοπαθών με ταυτόχρονη καρδιοπάθεια βαλβίδων, όπως το αν οι ασθενείς επωφελούνται από βαλβιδικές παρεμβάσεις σε παρόμοιο βαθμό με αυτούς χωρίς καρκίνο.»
Η μελέτη CESAR
Η μελέτη CESAR επιδίωξε να προσδιορίσει την επικράτηση καρδιοπαθειών βαλβίδων σε ασθενείς με καρκίνο, να περιγράψει τη συχνότητα των παρεμβάσεων βαλβίδων και να αξιολογήσει την επίδραση αυτών των παρεμβάσεων στην επιβίωση. Η παρατηρητική μελέτη περιλάμβανε 10.353 ενήλικες με επιβεβαιωμένη διάγνωση καρκίνου, οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε διαθωρακική ηχοκαρδιογραφία εντός 12 μηνών σε ένα τριτοβάθμιο κέντρο παραπομπής. Ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού ήταν 66,2 έτη και περίπου το 46,6% ήταν γυναίκες.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 7,2% των ασθενών παρουσίαζε σοβαρή καρδιοπάθεια βαλβίδων, με την πιο συχνή να είναι η παλινδρόμηση της τριγλώχινας (3,7%), η παλινδρόμηση της μιτροειδούς (2,6%) και η στένωση της αορτής (2,2%). Μετά από προσαρμογή για ηλικία, φύλο, επίπεδα καρδιοβιοδεικτών, νεφρική λειτουργία και λειτουργία της αριστερής κοιλίας, η σοβαρή καρδιοπάθεια βαλβίδων αποδείχθηκε ότι είναι ανεξάρτητος δείκτης αυξημένης θνησιμότητας.
Σημαντικά ευρήματα
Ανάμεσα στους ασθενείς με σοβαρή καρδιοπάθεια βαλβίδων, το 21,5% υποβλήθηκε σε χειρουργική ή διακαθετηριακή παρέμβαση. Σημαντικό είναι ότι η παρέμβαση βαλβίδας συσχετίστηκε ανεξάρτητα με βελτιωμένη επιβίωση, μείωση θνησιμότητας κατά 72% σε σύγκριση με την απουσία παρέμβασης. Ο Δρ. Αυθερίθ κατέληξε: «Η σοβαρή καρδιοπάθεια βαλβίδων ήταν διαδεδομένη σε αυτή την επιλεγμένη ομάδα καρκινοπαθών που υποβλήθηκαν σε ηχοκαρδιογραφία. Μόνο ένα μικρό ποσοστό ασθενών υποβλήθηκε σε παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της καρδιοπάθειας βαλβίδων, αλλά όταν συνέβη, η επίδραση στην επιβίωση ήταν σημαντική. Τα ευρήματα μας υπογραμμίζουν την ανάγκη παραπομπής των καρκινοπαθών για τακτική καρδιοαγγειακή παρακολούθηση και προτείνουν ότι οι παρεμβάσεις για καρδιοπάθεια βαλβίδων δεν πρέπει να αποφεύγονται σε αυτό τον πληθυσμό. Οι επόμενοι στόχοι περιλαμβάνουν περαιτέρω ανάλυση των διαφόρων θεραπειών καρκίνου και των παρεμβάσεων που πραγματοποιούνται.
