Σύμφωνα με πληροφορίες των ίδιων πυρόπληκτων, αποφασίστηκε η απομάκρυνσή τους από τις κατασκηνώσεις στον Άγιο Ανδρέα
Λίγο μετά τη φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική το καλοκαίρι του 2018, όσοι άνθρωποι έχασαν τις περιουσίες τους φιλοξενούνται μέχρι και σήμερα, εντός των κατασκηνώσεων του στρατού στον Άγιο Ανδρέα.
Σύμφωνα με πληροφορίες πρόσφατα τους ανακοινώθηκε ότι τέλη Απριλίου θα πρέπει να μαζέψουν τα λιγοστά υπάρχοντά τους και να φύγουν από τα δωμάτια, που το τελευταίο διάστημα είχαν γίνει «σπίτι» για εκείνους.
Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε στη παρακάτω ανάρτηση της κας. Σταυρίδη (πυρόπληκτη) η αγανάκτηση και ο θυμός είναι εμφανή, καθώς το κράτος όχι μόνο δε μερίμνησε για τη μέχρι τέλους αποκατάστασή τους αλλά ταυτόχρονα «τους έπνιξε» με τη γραφειοκρατία, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ιδιαίτερες καθυστερήσεις.
Η ανάρτησή της:
«Καλημέρα.. Δυστυχώς για εμάς μία άλλη μέρα ξημέρωσε με προβλήματα. Άφησα να καταλαγιάσει λίγο ο θυμός μου και να γράψω αλλιώς δεν ξέρω πώς θα εκφραζόμουν. Για όσους δεν το ξέρουν, μετά τις φωτιές στη Ραφήνα – Μάτι – Ν.Βουτζά, μας φιλοξενεί ο στρατός ΚΑΑΥ Αγ. Ανδρέα. Εδώ μας έλεγαν ότι θα μείνουμε μέχρι να κτιστούν τα σπίτια μας. (Ο διοικητής κ. Κορδάτος μας έλεγε ότι δεν πρέπει να έχουμε καμία υποχρέωση στο στρατό γιατί τόσα χρόνια πληρώναμε εμείς για το στρατό – τώρα ήρθε η ώρα να βοηθήσουν αυτοί εμάς. Λόγια λόγια λόγια. Μας ενημέρωσαν ότι μέχρι τέλους του Απριλίου θα πρέπει να αφήσουμε το δωμάτιο που μένουμε χωρίς να τους ενδιαφέρει που θα πάμε. Άνθρωποι άρρωστοι με πολλά προβλήματα υγείας και εν μέσω κορονοιού. Π Ανθρώπους που μας κατέστρεψαν – μας έκαψαν – 103 νεκροί – μας έκλεψαν χρόνια από τη ζωή μας και τώρα φάτε και μία κλοτσιά και στον δρόμο. Ακούμε διάφορα – θα θα θα – το σπείρανε και ποτέ δε φύτρωσε!! – Ας μας αφήσει λοιπόν ο στρατός εδώ που μένουμε και μόλις είναι έτοιμο το σπίτι μου θα φύγω χωρίς να μου το ζητήσουν, αλλά με όλα αυτά τα χαρτιά που ζητάνε και χωρίς λεφτά χλωμό το βλέπω. Αντί να βοηθήσουν στα χαρτιά για να πάρουμε τα χρήματα, καθυστερούν με τη γραφειοκρατία.
Αίσχος και ντροπής τους» .
