Οι επιπτώσεις των τραυματισμών στο ποδόσφαιρο
Μια νέα μελέτη αναδεικνύει ότι οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί στα πόδια και τους αστραγάλους, και όχι οι ενέσεις στεροειδών, είναι οι κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας (ΟΑ) στους συνταξιούχους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Αυτή η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Rheumatology, υπογραμμίζει τις μακροχρόνιες συνέπειες που έχει η ελίτ αθλητική δραστηριότητα στην υγεία των αρθρώσεων.
Η σύνδεση τραυματισμών και οστεοαρθρίτιδας
Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές εκτίθενται σε υψηλό κίνδυνο τραυματισμών, κυρίως στα πόδια και τους αστραγάλους. Οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί περιλαμβάνουν διαστρέμματα αστραγάλου και κατάγματα μεταταρσίου. Αυτοί οι τραυματισμοί συμβαίνουν κυρίως κατά τη διάρκεια αγώνων, όπου οι απαιτήσεις είναι υψηλότερες λόγω του ανταγωνιστικού χαρακτήρα και της ταχύτητας του παιχνιδιού.
Η ζημιά που προκαλείται στις αρθρώσεις μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό του χόνδρου και των γύρω ιστών, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ΟΑ. Οι συνταξιούχοι ποδοσφαιριστές έχουν σημαντικά υψηλότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ΟΑ στα πόδια και τους αστραγάλους σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Η μελέτη δείχνει ότι οι πιθανότητες ανάπτυξης ΟΑ αυξάνονται με τον αριθμό των τραυματισμών στις αρθρώσεις.
Θεραπευτικές προσεγγίσεις και κίνδυνοι
Στους ποδοσφαιριστές, οι τραυματισμοί συχνά αντιμετωπίζονται με ενέσεις κορτικοστεροειδών, τοπικής αναισθησίας, πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλια και υαλουρονικού οξέος. Ωστόσο, οι στρατηγικές αυτές δεν έχουν αποδειχθεί ότι είναι ασφαλείς ή αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα. Αντιθέτως, οι ενέσεις αυτές μπορεί να επιδεινώσουν τη ζημιά στον χόνδρο, καθώς αποκρύπτουν τον πόνο και ενθαρρύνουν τον αθλητή να χρησιμοποιεί την άρθρωση πριν αυτή επουλωθεί πλήρως.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επαναλαμβανόμενο μικροτραυματισμό, χρόνια αστάθεια της άρθρωσης και αλλαγές στη μηχανική της άρθρωσης, όλα τα οποία προάγουν την ανάπτυξη ΟΑ. Οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν ότι η φαινομενική σύνδεση μπορεί να οφείλεται εν μέρει σε «σύγχυση λόγω ένδειξης», καθώς οι ενέσεις χορηγούνται συνήθως για υπάρχοντες τραυματισμούς και όχι ως ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για ΟΑ.
Η μελέτη εξέτασε 424 συνταξιούχους Βρετανούς ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων οι 63 είχαν ΟΑ στα πόδια ή τους αστραγάλους ή υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση μετά την αποχώρησή τους από την ενεργό δράση. Αυτή η ομάδα συγκρίθηκε με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες που δεν παρουσίασαν αυτά τα αποτελέσματα.
