Μείωση γλυκόζης και χοληστερόλης με προβιοτικά ακριβείας
Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Metabolites αποκάλυψε ότι μια προσεκτικά επιλεγμένη κοκτέιλ προβιοτικών μπορεί να μειώσει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, σωματικού λίπους και χοληστερόλης, ενώ ταυτόχρονα αναδιαμορφώνει τον μεταβολισμό του εντέρου. Αυτή η ανακάλυψη προτείνει μια υποσχόμενη στρατηγική για την πρόληψη του διαβήτη στο μέλλον.
Σημασία της γλυκόζης και των προβιοτικών
Η υπεργλυκαιμία πλησιάζει σε επιδημική διάσταση παγκοσμίως, με περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών να εκτιμάται ότι έχει κακή ρύθμιση της γλυκόζης. Η χρόνια υπεργλυκαιμία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές καταστάσεις, όπως νευροπάθεια, καρκίνο, νεφροπάθεια, αμφιβληστροειδοπάθεια, διαβητική κετοξέωση και καρδιοαγγειακές παθήσεις. Επίσης, σχετίζεται με το μεταβολικό σύνδρομο, την παχυσαρκία και τις μειώσεις στην ποιότητα ζωής και το προσδόκιμο ζωής.
Τα προβιοτικά φαίνονται να αποτελούν υποσχόμενες παρεμβάσεις για τις επιπλοκές που σχετίζονται με την υπεργλυκαιμία. Μια πρόσφατη μετα-ανάλυση βρήκε σημαντικές βελτιώσεις στο μοντέλο εκτίμησης της αντίστασης στην ινσουλίνη, στη χοληστερόλη υψηλής πυκνότητας (HDL) και στη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη με τη συμπλήρωση προβιοτικών. Ωστόσο, υπάρχει ανάγκη για συνδυασμούς προβιοτικών που επιλέγονται με βάση την υψηλή ικανότητα κατανάλωσης γλυκόζης και βελτιστοποιημένα για τη μείωση της γλυκόζης.
Η μελέτη και τα αποτελέσματά της
Στη συγκεκριμένη μελέτη, οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα κοκτέιλ προβιοτικών ακριβείας για να ενισχύσουν την κατανάλωση γλυκόζης από τα μικρόβια του εντέρου, βελτιώνοντας έτσι την απώλεια βάρους και τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα. Δώδεκα στελέχη μικροβίων του εντέρου δοκιμάστηκαν για την ικανότητά τους να καταναλώνουν γλυκόζη in vitro. Αυτά περιλάμβαναν τα Lactobacillus acidophilus, L. casei, L. gasseri, L. rhamnosus, L. plantarum, L. paracasei, L. salivarius, L. reuteri, Bifidobacterium bifidum, B. longum, B. animalis και Nissle 1917.
Χρησιμοποιήθηκε γλυκομετρητής για τη μέτρηση της κατανάλωσης γλυκόζης από κάθε στέλεχος μετά από 24 ώρες επώασης σε αναερόβιο μέσο Gifu (GAM) και σε ζωικό μέσο de Man, Rogosa και Sharpe (MRS). Η εξάντληση της γλυκόζης στο μέσο MRS ήταν σημαντικά υψηλότερη για τα δείγματα που εμβολιάστηκαν με B. bifidum και τα στελέχη Lactobacillus σε σύγκριση με το μη εμβολιασμένο δείγμα. Τα L. salivarius, L. rhamnosus, L. gasseri και L. reuteri κατανάλωσαν σχεδόν όλη τη διαθέσιμη γλυκόζη.
Η εξάντληση γλυκόζης στο GAM ήταν σημαντικά μεγαλύτερη σε όλα τα εμβολιασμένα δείγματα σε σύγκριση με το μη εμβολιασμένο. Συνεχώς, τα L. rhamnosus, L. salivarius και L. reuteri παρουσίασαν τη μεγαλύτερη εξάντληση γλυκόζης. Βασισμένοι σε αυτά τα αποτελέσματα, έξι αρσενικά ποντίκια C57BL/6J ανά ομάδα τράφηκαν με δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά (HFD) για οκτώ εβδομάδες, και τα L. rhamnosus, L. salivarius και L. reuteri επιλέχθηκαν για in vivo δοκιμές ως κοκτέιλ προβιοτικών ακριβείας. Τα ποντίκια εμβολιάστηκαν με 5 × 10^8 CFU/100 μL από κάθε στέλεχος σε φυσιολογικό ορό κάθε δεύτερη μέρα ή μόνο με φυσιολογικό ορό (ομάδα ελέγχου).
Από την 2η εβδομάδα της σίτισης με HFD και μετά, τα ποντίκια που έλαβαν το κοκτέιλ προβιοτικών είχαν σταθερά χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα από την ομάδα ελέγχου. Η γλυκόζη μετρήθηκε εβδομαδιαίως μετά από 6 ώρες νηστείας χρησιμοποιώντας γλυκομετρητή. Σημαντικά, η ομάδα ελέγχου παρουσίασε σημαντικά υψηλότερη γλυκόζη στο αίμα στην 8η εβδομάδα σε σύγκριση με τη βασική γραμμή. Επιπλέον, η ομάδα των προβιοτικών είχε σταθερά σημαντικά χαμηλότερα σωματικά βάρη στις 1η και 8η εβδομάδα σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Η διαφορά στο βάρος μεταξύ των ομάδων αυξήθηκε κατά τις εβδομάδες 3 και 8, υποδεικνύοντας συνεχιζόμενα οφέλη.
Αν και και οι δύο ομάδες παρουσίασαν αύξηση βάρους, η ομάδα ελέγχου είχε τη μεγαλύτερη αύξηση από τη βασική γραμμή. Μετά από οκτώ εβδομάδες, η τελική παχυσαρκία ήταν σχεδόν ένα τρίτο χαμηλότερη στην ομάδα των προβιοτικών σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Το ποσοστό σωματικού λίπους ποσοτικοποιήθηκε στην 8η εβδομάδα με EchoMRI. Η ομάδα των προβιοτικών είχε περίπου 50% χαμηλότερα κυκλοφορούντα επίπεδα ινσουλίνης από την ομάδα ελέγχου.
