Προκλήσεις στην παροχή παρηγορητικής φροντίδας για εφήβους και νέους ενήλικες με καρκίνο

Οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες (AYAs) που πάσχουν από καρκίνο αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες ανάγκες που διαφέρουν από αυτές άλλων ηλικιακών ομάδων. Η πρόσβαση στην παρηγορητική φροντίδα για αυτή την ηλικιακή κατηγορία παραμένει δύσκολη. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο CMAJ (Canadian Medical Association Journal) αποκαλύπτει τα κενά και τις περιοχές που χρήζουν βελτίωσης στην παροχή παρηγορητικής φροντίδας για τους AYAs με καρκίνο στην Οντάριο.

Η σημασία της παρηγορητικής φροντίδας

Η παρηγορητική φροντίδα είναι ένα αναγκαίο κομμάτι της θεραπείας του καρκίνου, που θα πρέπει να παρέχεται νωρίς σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο, συχνά παράλληλα με τις ενεργές θεραπείες. Αυτή η φροντίδα προσφέρει στήριξη σε φυσικό, λειτουργικό, ψυχοκοινωνικό και πνευματικό επίπεδο.

Δεδομένα και ευρήματα της έρευνας

Ο Δρ. Mohamed Abdelaal, ειδικός στην παρηγορητική φροντίδα και κλινικός ερευνητής στο Γενικό Νοσοκομείο της Οτάβας, μαζί με τους συνεργάτες του, εξέτασε δεδομένα από το ICES για άτομα ηλικίας 15 έως 39 ετών που απεβίωσαν στην Οντάριο μεταξύ 1 Ιανουαρίου 2018 και 31 Δεκεμβρίου 2022. Περισσότερο από το μισό (55%) ήταν γυναίκες, ενώ το 44% ανήκε στην πιο ηλικιωμένη ομάδα (35-39 ετών) και το 4% στην πιο νεαρή (15-19 ετών). Το 82% είχε τουλάχιστον μία επαφή με την παρηγορητική φροντίδα πριν από τον θάνατο, και το 76% είχε παρακολουθηθεί τους τελευταίους τρεις μήνες της ζωής τους. Η έρευνα έδειξε ότι περισσότερα AYAs με καρκίνο έλαβαν παρηγορητική φροντίδα κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου (76%) σε σύγκριση με προηγούμενη μελέτη που ανέφερε μόνο 43% από το 2000 έως το 2017.

Συνεχιζόμενες προκλήσεις και ανάγκες

Παρά την πρόοδο αυτή, οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι οι προκλήσεις παραμένουν. “Η ενσωμάτωση της παρηγορητικής φροντίδας στην τυπική φροντίδα του καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων των AYAs, εξακολουθεί να είναι δύσκολη για διάφορους λόγους, όπως το στίγμα γύρω από την παρηγορητική φροντίδα και η λανθασμένη αντίληψη ορισμένων ασθενών και φροντιστών ότι η παρηγορητική φροντίδα ισοδυναμεί με φροντίδα στο τέλος της ζωής και συνδέεται με μειωμένη ελπίδα,” αναφέρουν οι συγγραφείς.

Η ερευνητική ομάδα παρατήρησε ότι αυτή η ηλικιακή ομάδα έλαβε πιο εντατική φροντίδα στο τέλος της ζωής σε σύγκριση με τους ενήλικες ασθενείς. Συγκεκριμένα, το 25% είχε τουλάχιστον μία επίσκεψη στο τμήμα επειγόντων περιστατικών τους τελευταίους 30 ημέρες της ζωής τους, το 55% είχε τουλάχιστον μία νοσηλεία και το 24% είχε εισαχθεί σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).

Συμπεράσματα και προτάσεις

“Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν ότι οι AYAs με καρκίνο συνεχίζουν να λαμβάνουν φροντίδα υψηλής έντασης στο τέλος της ζωής τους, παρά το γεγονός ότι έχουν παρόμοια ποσοστά συμμετοχής στην παρηγορητική φροντίδα,” σημειώνουν οι ερευνητές. Οι ασθενείς που παρακολουθούνταν από ειδικούς στην παρηγορητική φροντίδα τους τελευταίους 90 ημέρες της ζωής τους είχαν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν στο σπίτι (41% έναντι 12%) και λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν στη ΜΕΘ (12% έναντι 38%) σε σύγκριση με εκείνους που δεν έλαβαν παρηγορητική φροντίδα. Οι συγγραφείς καταλήγουν ότι “αυτά τα ευρήματα δείχνουν την ανάγκη για εστίαση στην ποιότητα της παροχής παρηγορητικής φροντίδας για τους AYAs με καρκίνο, και τονίζουν τη σημασία της ανάπτυξης ενός εξειδικευμένου πλαισίου εκπαίδευσης για την παρηγορητική φροντίδα των AYAs για τους επαγγελματίες υγείας.”