Προεγχειρητική ακτινοθεραπεία μπορεί να ενισχύσει την ανταπόκριση στη θεραπεία για καρκίνο μαστού
Η προεγχειρητική ακτινοθεραπεία φαίνεται να βελτιώνει την εισβολή Τ-κυττάρων (TCI) σε ασθενείς με HR-θετικό, HER2-αρνητικό καρκίνο μαστού, όταν συνδυάζεται με το pembrolizumab (Keytruda) και χημειοθεραπεία. Αυτά τα αποτελέσματα προέρχονται από τη φάση II κλινική δοκιμή P-RAD, που παρουσιάστηκε στο Συνέδριο Καρκίνου Μαστού του Σαν Αντόνιο (SABCS) που έλαβε χώρα από 9 έως 12 Δεκεμβρίου 2025.
Η ανάγκη για βελτίωση των αποτελεσμάτων
Πολλοί ασθενείς με HR-θετικό, HER2-αρνητικό καρκίνο μαστού, ο πιο κοινός τύπος καρκίνου του μαστού, αντιμετωπίζουν καθυστερημένες υποτροπές. Υπάρχει μια κρίσιμη ανάγκη να βελτιωθούν τα αποτελέσματα για αυτήν την ομάδα ασθενών. Η ανοσοθεραπεία έχει δείξει πρώιμα σημάδια υποσχέσεων, αλλά απαιτούνται νέες στρατηγικές για να καταστεί πιο αποτελεσματική σε αυτή τη μορφή καρκίνου του μαστού. Οι αναστολείς σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού εξαρτώνται από την TCI για να καταπολεμήσουν αποτελεσματικά τον καρκίνο, και με βάση προηγούμενες έρευνες που έδειξαν βελτίωση της TCI μέσω ακτινοθεραπείας, αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε στον καρκίνο του μαστού.
Η κλινική δοκιμή
Ο Δρ. Γκαοράβ Γκουπτά, MD, PhD, που παρουσίασε τα αποτελέσματα και είναι αναπληρωτής καθηγητής ακτινολογικής ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, μαζί με τους συνεργάτες του από τον Μεταφραστικό Σύνδεσμο Έρευνας Καρκίνου του Μαστού, συμμετείχαν σε αυτήν την κλινική δοκιμή. Εγγράφηκαν ασθενείς με HR-θετικό, HER2-αρνητικό καρκίνο μαστού που είχε επεκταθεί στους περιφερειακούς λεμφαδένες. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 49,5 ετών, με ηλικιακό εύρος από 23 έως 78. Οι 51 ασθενείς τυχαία χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: χωρίς ακτινοθεραπεία, με χαμηλή δόση (9 Gy) και με υψηλή δόση (24 Gy) ακτινοθεραπείας, σε συνδυασμό με το pembrolizumab, πριν από την έναρξη της χημειοθεραπείας. Οι δόσεις ακτινοβολίας χορηγήθηκαν σε διάστημα τριών ημερών.
Αποτελέσματα της μελέτης
Όλοι οι ασθενείς έλαβαν 12 εβδομάδες pembrolizumab και πακλιταξέλη, ακολουθούμενες από τέσσερις κύκλους pembrolizumab και δοξορουβικίνης και κυκλοφωσφαμίδης. Οι ερευνητές αξιολόγησαν δύο κύριους στόχους: την TCI κατά τη διάρκεια βιοψίας που πραγματοποιήθηκε δύο εβδομάδες μετά την ακτινοθεραπεία και την παθολογική πλήρη ανταπόκριση στους λεμφαδένες (ypN0) κατά την οριστική χειρουργική επέμβαση. Τα δευτερεύοντα αποτελέσματα περιλάμβαναν την παθολογική πλήρη ανταπόκριση (pCR) και το υπόλοιπο καρκινικό φορτίο.
Μετά τη θεραπεία με ακτινοβολία και ανοσοθεραπεία, το ποσοστό των όγκων με την υψηλότερη TCI αυξήθηκε ανάλογα με τη δόση ακτινοβολίας: 31%, 40% και 53% στις ομάδες 0 Gy, 9 Gy και 24 Gy, αντίστοιχα. Η μέση TCI αυξήθηκε για όλους τους ασθενείς μετά τη θεραπεία, υποδεικνύοντας ότι η ακτινοβολία επέτρεψε σε περισσότερα Τ-κύτταρα να εισέλθουν και να επιτεθούν στον όγκο. Ωστόσο, μόνο οι ασθενείς στην ομάδα των 24 Gy παρουσίασαν στατιστικά σημαντική βελτίωση στην TCI σε σύγκριση με τους μη θεραπευόμενους όγκους.
Συμπεράσματα και προοπτικές
Ο Δρ. Γκουπτά και οι συνεργάτες του παρατήρησαν επίσης δόση-εξαρτώμενες αντιδράσεις στους λεμφαδένες. Για τους 48 αξιολογήσιμους ασθενείς, το ποσοστό καθαρισμού των όγκων από τους χειρουργικά αφαιρεθέντες λεμφαδένες ήταν 29%, με αυξανόμενη τάση ανάλογα με τη δόση ακτινοβολίας: 24% στα 0 Gy, 29% στα 9 Gy και 33% στα 24 Gy. Τα δευτερεύοντα αποτελέσματα επίσης βελτιώθηκαν με την αύξηση των δόσεων ακτινοβολίας. Οι ρυθμοί pCR και υπολειμματικού καρκινικού φορτίου ήταν 18% και 27% αντίστοιχα, για όλους τους ασθενείς.
«Η σύγχρονη ακτινοθεραπεία είναι ασφαλής, ακριβής και ευρέως διαθέσιμη για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού. Η μελέτη μας υποδεικνύει ότι η ακτινοβολία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με νέο τρόπο για να ‘προετοιμάσει’ το ανοσοποιητικό σύστημα και να ενισχύσει τις επιδράσεις της ανοσοθεραπείας σε HR-θετικό, HER2-αρνητικό καρκίνο μαστού», δήλωσε ο Γκουπτά. «Βρήκαμε πρώιμα στοιχεία ότι μια στοχευμένη δόση ακτινοβολίας 24 Gy που χορηγείται σε τρεις ημέρες, σε συνδυασμό με το pembrolizumab, μπορεί να ενισχύσει τη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού και να βελτιώσει την εκκαθάριση του όγκου πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Αυτά τα αποτελέσματα θέτουν τα θεμέλια για μελλοντικές κλινικές δοκιμές που θα εξερευνήσουν αυτήν την υποσχόμενη προσέγγιση για τη βελτίωση των μακροχρόνιων αποτελεσμάτων.
