Ποιος μουσικός δεν θα ήθελε μια τέτοια διεθνή καριέρα: τα τραγούδια που συνθέτουν οι φιλόμουσες μεγάπτερες φάλαινες έξω από την Αυστραλία γίνονται τάση μέχρι την άλλη άκρη του Ειρηνικού, μια απόσταση σχεδόν 18.000 χιλιομέτρων.

Οι αρσενικές μεγάπτερες φάλαινες (Megaptera novaeangliae) είναι γνωστές για τα επαναλαμβανόμενα ερωτικά τραγούδια τους, τα οποία μπορούν να διαρκέσουν έως μισή ώρα και ακούγονται εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, δεδομένου ότι το νερό είναι καλύτερος αγωγός του ήχου από αέρα.

Σε κάθε επιμέρους πληθυσμό, όλα τα αρσενικά επαναλαμβάνουν την ίδια επιτυχία με μικρές διαφοροποιήσεις. Ανά διαστήματα, όμως, νέα σουξέ αντικαθιστούν τα παλαιότερα, άγνωστο γιατί και πώς.

Προηγούμενη μελέτη είχε δείξει ότι νέες μουσικές τάσεις που εμφανίζονται ανατολικά της Αυστραλίας διαδίδονται στόμα με στόμα μέχρι τη Γαλλική Πολυνησία, καταμεσής του Ειρηνικού, μια απόσταση 10.000 χιλιομέτρων.

Νέα μελέτη, με επικεφαλής την ίδια ερευνήτρια που παρακολουθεί τις μεγάπτερες φάλαινες εδώ και χρόνια, αποκαλύπτει ότι το μουσικό ρεύμα επεκτείνεται ακόμα περισσότερο στα ανατολικά, μέχρι τις δυτικές ακτές του Εκουαδόρ.

Η Έλεν Γκάρλαντ του Πανεπιστημίου «Σεντ Άντριους» στη Βρετανία και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν αυτοματοποιημένα υποβρύχια μικρόφωνα για να καταγράψουν τους γιγαντόσωμους τραγουδιστές σε διάφορα σημεία του Ειρηνικού το διάστημα 2016-18.

Η ανάλυση των ηχογραφήσεων έδειξε ότι δύο απομακρυσμένοι μεταξύ τους πληθυσμοί, ένας στη Γαλλική Πολυνησία και ένας έξω από το Εκουαδόρ, τραγουδούσαν εντελώς διαφορετικά τραγούδια μέχρι το 2017, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Royal Society Open Science.  Ένα χρόνο αργότερα, όμως, το αυστραλιανό σουξέ είχε φτάσει στις δυτικές ακτές της Κεντρικής Αμερικής.

Η μελέτη αποκαλύπτει πώς ο μουσικός πολιτισμός των φαλαινών έχει παγκόσμιο χαρακτήρα, δεύτερος σε γεωγραφική εξάπλωση μετά την μουσική των ανθρώπων.

Παράλληλα όμως ευρήματα δημιουργούν όμως και ένα νέο μυστήριο: τα νέα σουξέ φαίνεται πως διαδίδονται πάντα από τα δυτικά στα ανατολικά, ένα φαινόμενο που οι ερευνητές παραδέχονται ότι αδυνατούν να εξηγήσουν.

Αδιευκρίνιστο παραμένει επίσης γιατί όλες οι αρσενικές φάλαινες προσπαθούν να προσελκύσουν τα θηλυκά με το ίδιο τραγούδι. Η Δρ Γκάρλαντ εικάζει ότι τα αρσενικά αισθάνονται την ανάγκη να συμμορφώνονται με τη συμπεριφορά της υπόλοιπης ομάδας, προσπαθώντας όμως να αποδώσουν την καντάδα καλύτερα από τους άλλους μνηστήρες.