Την ώρα που η Ελλάδα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στο θρίλερ με τρία νεκρά παιδιά της οικογένειας στην Πάτρα και οι εξελίξεις διαδέχονται η μια την άλλη, η Ευγενία Σαρρή, επαγγελματίας αναλύτρια Λόγου, επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει το προφίλ των γονιών, μέσα από τις δηλώσεις τους.

Η Ευγενία Σαρρή είναι μέλος μιας διεθνούς ομάδας αναλυτών, που συμπεριλαμβάνει αστυνομικούς, πρώην πράκτορες του FBI, εγκληματολόγους, ψυχολόγους, ιδιωτικούς ερευνητές, υπό την καθοδήγηση του Πίτερ Χάγιατ, στο Κέντρο του οποίου φοίτησε για τρία χρόνια, αποκτώντας τον τίτλο της Αναλύτριας Λόγου.

Αναλυτικά όσα είπε σε γνωστή ιστοσελίδα:

Στην περίπτωση των Γλυκών Νερών, την οποία απ’ ό,τι είδα είχατε μελετήσει εξ αρχής, πότε καταλήξατε σε συμπέρασμα;
«Αμέσως μόλις μίλησε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος. Μόλις άνοιξε το στόμα του και μίλησε, και εγώ και οι υπόλοιποι αναλυτές λόγου που τον άκουσαν, ήμασταν βέβαιοι πως αυτός ήταν ο ένοχος. Όχι από τη στάση του σώματος, αλλά απ’ αυτά που έλεγε. Αν η Αστυνομία αποδεχόταν να παίρνει την άποψή μας, θα είχε κλείσει πολύ πιο σύντομα την υπόθεση…».

Για τη «δική μας» υπόθεση, εδώ στην Πάτρα, με τα τρία νεκρά κοριτσάκια, έχετε βγάλει ετυμηγορία; Έχετε μια πρώτη εικόνα;
«Έχω πολλές ενδείξεις πως δεν τα λέει καλά η μητέρα… Είμαι επιφυλακτική, όμως, ακόμα. Δεν θα ‘θελα να προχωρήσω. Θα το κάνω, όταν θα έχω ολοκληρώσει τη μελέτη και ανάλυση των συνεντεύξεών της. Αρχές της εβδομάδας, θα είμαι έτοιμη να πω περισσότερα, πιστεύω».

Όπως μου λέτε, πάντως, η πρώτη ένδειξη που έχετε είναι μάλλον ανησυχητική. Σωστά;
«Ακούστε: Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ότι μέχρι τώρα σε καμία απ’ τις συνεντεύξεις της δεν ακούω να λέει…’Δεν σκότωσα τα παιδιά μου. Δεν το έκανα εγώ’. Δεν το λέει. Το πρώτο που κάνει ο αθώος άνθρωπος είναι η άρνηση της κατηγορίας ευθέως, ο αθώος άνθρωπος χτυπιέται. Σε μια ώρα συνεντεύξεων λέει ‘δεν υπάρχει τίποτα’, δεν ακούω να λέει ‘δεν έκανα τίποτα’. Κι αυτό είναι ανησυχητικό. Γενικά ακούω και βλέπω πολύ ανησυχητικά πράγματα…».

Εννοείτε ανησυχητικά προς την κατεύθυνση ενοχής;
«Οι ενδείξεις είναι ότι και οι δύο γονείς κρύβουν πράγματα. Κι εκεί που η μητέρα λέει για το μωρό, κρύβει πράγματα. Και ο πατέρας κρύβει πράγματα, έτσι καταλαβαίνω… Εκεί που μιλάει γιατί έφυγε από το Νοσοκομείο και πέθανε το παιδί. Αποφεύγουμε, όμως, αν δεν έχουμε όλα τα στοιχεία, να πούμε κάτι χειροπιαστό. Δεν είναι τελειωμένη η δουλειά μας. Στα συμπεράσματα λέω τι στοιχεία έχουμε ως τώρα. Και οι ενδείξεις είναι ανησυχητικές… Φαίνεται ότι κρύβουν πολλά πράγματα».

Αυτό σας μοιάζει πιο ύποπτο, υποθέτω;
«Είμαι πεπεισμένη, αναλύοντας όσα λένε, ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μας λένε. Κι όποιος δεν λέει πράγματα, έχει λόγο που το κάνει. Η περισσότερη παραπλάνηση δεν γίνεται λέγοντας ψέματα, αλλά κρύβοντας πράγματα. Γιατί κρύβοντας πράγματα είναι πιο εύκολο, προκαλεί λιγότερο στρες απ’ το να λες απευθείας ψέματα. Πιο εύκολο είναι να κρύψεις κάτι, απ’ το να κατασκευάσεις ένα ψέμα…».

Δεν σας έχει καλέσει κάποιος από το Ανθρωποκτονιών ή από την ΕΛΑΣ γενικότερα;
«Όχι».

Περιμένετε ότι μπορεί να σας καλέσει;
«Δεν νομίζω. Στο ελληνικό κράτος το βλέπω μάλλον απίθανο κάτι τέτοιο… Συλλέγουν στοιχεία δικά τους, έχουν τους δικούς τους τρόπους και τις δικές τους μεθόδους. Εμείς εστιάζουμε αποκλειστικά στο λόγο. Για παράδειγμα, άκουγα το πρωί να λέει η μητέρα…«έτρεξα να φωνάξω τους γιατρούς». Αυτή η φράση δεν σημαίνει πως τους φώναξε κιόλας. Και σήμερα άκουσα πως ένας γιατρός είπε ότι δεν τους φώναξε. Μια νοσοκόμα πήγε…». 

«Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα παραπλάνησης»

Διαβάστε το πραγματικά πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της ανάλυσης της κ. Ευγενίας Σαρρή, με βάση το α’ μέρος της συνέντευξης Ρούλας Πισπιρίγκου και Μάνου Δασκαλάκη στο Star.

-Αυτό που είναι απροσδόκητο στην στάση της μητέρας είναι η παντελής έλλειψη συναισθήματος, σε όλο αυτό το τμήμα της συνέντευξης, που μιλάει για τα τραγικά περιστατικά των θανάτων των δύο παιδιών της, τόσο σύντομα μετά τον θάνατό τους. Η μητέρα φαίνεται να έχει διαχειριστεί τα τραγικά συμβάντα, κάτι που είναι απροσδόκητο.

Εξ’ ίσου απροσδόκητη είναι η χρήση του ρήματος «κατέληξε», όταν μιλάει για τον θάνατο των παιδιών της. Είναι επίσημη γλώσσα και δηλώνει απόσταση από το γεγονός, κάτι που είναι αναμενόμενο σε παρόμοιες καταστάσεις, αλλά όχι από μια μητέρα, στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Λείπει, παντελώς, ο σπαραγμός που είναι αναμενόμενος σε τέτοιες τραγικές καταστάσεις, που για πολλούς είναι αδύνατον να ξεπεραστούν.

-Η προτεραιότητα της μητέρας είναι να δηλώσει πως τα παιδιά ήταν υγιέστατα. Θα μπορούσε αυτό να χρησιμεύει, για να μεταθέσει την ευθύνη στους θεράποντες γιατρούς.

-Η έμφαση που δίνουν και οι δύο γονείς στην ομαλότητα της οικογενειακής τους ζωής και ο τρόπος, που τονίζει η μητέρα τις πράξεις της, τις συγκεκριμένες ημέρες των θανάτων, είναι ενδεικτικές πως μάλλον συνέβαινε το αντίθετο.

-Η ανάγκη να πείσουν: Και οι δύο γονείς έχουν την ανάγκη να πείσουν, εκτός από την ομαλότητα της ζωής τους, και για το αιφνίδιο των περιστατικών. Παρέχουν πολλές πληροφορίες ιατρικής φύσεως. Έχουμε ως δεδομένο πως αυτή η συνέντευξη δίνεται, για να απαντήσουν σε κατηγορίες και σε υπόνοιες, που υπάρχουν εναντίον τους. Μέχρι στιγμής δεν είναι προτεραιότητά τους στην συνέντευξη να αρνηθούν, με αξιόπιστο τρόπο, την κατηγορία.

-Σημεία μέγιστης ευαισθησίας: Υπάρχει αφθονία σημείων μέγιστης ευαισθησίας. Είναι ανησυχητικός ο αριθμός τους και αποτελούν ισχυρή ένδειξη πως έχουν παραλειφθεί και αποσιωπηθεί πληροφορίες, για τα γεγονότα που πραγματικά συνέβησαν εκείνες τις ώρες.

-Αλλαγές στην γλώσσα και στους χρόνους των ρημάτων: Όταν αυτός που μιλά είναι ειλικρινής, μιλά για παρελθοντικά γεγονότα σε αόριστο χρόνο, είναι συνεπής ως προς τα λεγόμενά του και δεν χρησιμοποιεί πολλούς επιρρηματικούς προσδιορισμούς.

Οι γονείς είναι απόλυτα ικανοί να χρησιμοποιήσουν τον αόριστο χρόνο, όταν διηγούνται περιττές λεπτομέρειες και ιατρικές διαδικασίες, μιλούν, όμως, σε ενεστώτα σε συγκεκριμένα ευαίσθητα σημεία.

* Με βάση όλα τα προαναφερθέντα, αυτό το πρώτο τμήμα της συνέντευξης παρέχει πολλές ανησυχητικές ενδείξεις, σχετικά με την ειλικρίνεια των γονιών, και ιδιαίτερα της μητέρας. Eχουν αποσιωπηθεί πολλά γεγονότα και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα παραπλάνησης. Βρίσκονται σε λειτουργία προσπάθειας επιβίωσης, αλλά δεν είναι ικανοί να εκφράσουν συναίσθημα προς τα παιδιά τους και να δηλώσουν αξιόπιστα, πως δεν προκάλεσαν τον θάνατό τους.