Οφέλη της Μεσογειακής Διατροφής μέσω επιπέδων SPARC
Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Life Metabolism αποκαλύπτει ότι ένα μόνο βιομάρκερ αίματος, το SPARC (SPARC-1H) που μετράται μία ώρα μετά το γεύμα, μπορεί να προβλέψει ποιοι θα ωφεληθούν περισσότερο από την υιοθέτηση της Μεσογειακής διατροφής. Αυτή η ανακάλυψη προσφέρει μια από τις πιο σαφείς ενδείξεις μέχρι σήμερα για το πώς η ακριβής διατροφή μπορεί να εντοπίσει εξατομικευμένες διατροφικές αντιδράσεις μέσω ενός απλού τεστ αίματος, αντί για πολύπλοκα μοντέλα πολυομικών αναλύσεων.
Η μελέτη και οι συμμετέχοντες
Η έρευνα, που διενεργήθηκε από τους Δρ. Jiqiu Wang και Guang Ning στο Νοσοκομείο Ruijin του Πανεπιστημίου Σιανγκάι Τζιάο Τόνγκ, περιλάμβανε μια τυχαία ελεγχόμενη δοκιμή διατροφής διάρκειας έξι μηνών με τη συμμετοχή 235 ενηλίκων από την Κίνα, οι οποίοι είχαν υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία και προδιαβήτη. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες με περιορισμένη θερμιδική πρόσληψη: μια ομάδα που ακολούθησε τη Μεσογειακή διατροφή, μια ομάδα που ακολούθησε την παραδοσιακή διατροφή Jiangnan και μια ομάδα ελέγχου που αντικατόπτριζε τις σύγχρονες διατροφικές συνήθειες της Σαγκάης. Όλοι οι συμμετέχοντες κατανάλωναν ελεγχόμενα γεύματα πέντε ημέρες την εβδομάδα με θερμιδικό έλλειμμα 25%.
Αποτελέσματα και ευρήματα
Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα του κυκλοφορούντος SPARC, μιας εκκριτικής πρωτεΐνης που σχετίζεται με τη φλεγμονή του λιπώδους ιστού, κατά την νηστεία, μία ώρα και δύο ώρες μετά την πρόσληψη γλυκόζης. Διαπίστωσαν ότι μόνο το επίπεδο SPARC-1H μία ώρα μετά την πρόσληψη γλυκόζης, και όχι τα επίπεδα νηστείας ή δύο ωρών, προέβλεψε τη βελτίωση του μεταβολισμού στην ομάδα της Μεσογειακής διατροφής. Άτομα με χαμηλότερα επίπεδα SPARC-1H στην αρχή παρουσίασαν μεγαλύτερες βελτιώσεις στην αντίσταση στην ινσουλίνη, στα επίπεδα νηστείας της ινσουλίνης και της γλυκόζης μετά από έξι μήνες τήρησης της διατροφής με θερμιδικό περιορισμό. Αυτό το προγνωστικό μοτίβο δεν παρατηρήθηκε στις ομάδες Jiangnan ή ελέγχου, υποδεικνύοντας μια μεταβολική αλληλεπίδραση που σχετίζεται με τη διατροφή.
Επιπλέον αναλύσεις έδειξαν ότι το SPARC-1H συνδέθηκε στενά με αλλαγές σε συγκεκριμένα λιπιδικά προφίλ, κυρίως με μειώσεις σε διάφορες πλασμαλογόνες που σχετίζονται με την κατανάλωση κόκκινου κρέατος και τη μεταβολική φλεγμονή. Αυτές οι αλλαγές στα λιπίδια ήταν χαρακτηριστικές της Μεσογειακής διατροφής και μπορεί να εξηγούν γιατί το SPARC-1H λειτουργεί ως επιλεκτικός προγνωστικός δείκτης για αυτό το διατροφικό πρότυπο.
Συμπεράσματα και προοπτικές
Η μελέτη υποδεικνύει ότι ένα μόνο βιομάρκερ μετά το γεύμα θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναγνώριση ατόμων που είναι πιο πιθανό να επιτύχουν σημαντικά καρδιομεταβολικά οφέλη από τη Μεσογειακή διατροφή. Τα ευρήματα τονίζουν μια πρακτική προσέγγιση προς εξατομικευμένες διατροφικές συστάσεις για άτομα που διατρέχουν κίνδυνο μεταβολικών ασθενειών και υπογραμμίζουν τη σημασία της εξέτασης της φυσιολογίας που σχετίζεται με τη διατροφή κατά την ανάπτυξη εργαλείων ακριβούς διατροφής.
