Η σημασία της διατήρησης των εμβολιαστικών προσπαθειών κατά της πολιομυελίτιδας
Η 24η Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Πολιομυελίτιδας. Ο εμβολιασμός κατά της πολιομυελίτιδας θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της προληπτικής ιατρικής, καθώς έχει αποτρέψει εκατομμύρια περιπτώσεις παράλυσης και έχει σώσει εκατοντάδες χιλιάδες ζωές. Στη δεκαετία του 1950, η ασθένεια αυτή προκαλούσε χιλιάδες περιπτώσεις παράλυσης σε παιδιά στη Γερμανία και είχε σοβαρές συνέπειες. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Deutsches Ärzteblatt επισημαίνει ότι, παρά τις εντυπωσιακές αυτές επιτυχίες, οι προσπάθειες εμβολιασμού δεν πρέπει να μειωθούν.
Η πολιομυελίτιδα ως δημόσια υγειονομική πρόκληση
Η καταπολέμηση της πολιομυελίτιδας είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της δημόσιας υγείας, καθώς προστατεύει την υγεία ολόκληρων πληθυσμών. Ωστόσο, και στη Γερμανία, είναι επιτακτική η συνέχιση του εμβολιασμού κατά της πολιομυελίτιδας. Η πλήρης εξάλειψη της ασθένειας δεν αναμένεται να επιτευχθεί σύντομα. Η μελέτη, με τίτλο “Επιτυχίες και Εμπόδια στη Μεταγενέστερη Φάση της Παγκόσμιας Πρωτοβουλίας Εξάλειψης της Πολιομυελίτιδας”, περιλαμβάνει ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Μπίλεφελντ και της Χαϊδελβέργης, μεταξύ άλλων, και συνοψίζει την ιστορία και την τρέχουσα κατάσταση του παγκόσμιου προγράμματος που ξεκίνησε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) το 1988. Από τότε, οι περιπτώσεις έχουν μειωθεί κατά 99,99%. Ωστόσο, η ασθένεια παραμένει παγκόσμια απειλή.
Οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι της πολιομυελίτιδας
Η πολιομυελίτιδα προκαλείται από εξαιρετικά μολυσματικούς ιούς που πλήττουν κυρίως τα παιδιά. Στις 90 έως 95% των περιπτώσεων, η λοίμωξη δεν προκαλεί συμπτώματα. Ωστόσο, μια μικρή αναλογία των μολυσμένων ατόμων υποφέρει από μόνιμη παράλυση, κυρίως στα πόδια. Σε σοβαρές περιπτώσεις, η ασθένεια μπορεί να είναι θανατηφόρα, καθώς παραλύει τους αναπνευστικούς μύες. Ενώ μεγάλες περιοχές του κόσμου θεωρούνται πλέον ελεύθερες από πολιομυελίτιδα, οι λεγόμενοι άγριοι ιοί της πολιομυελίτιδας συνεχίζουν να κυκλοφορούν σε χώρες όπως το Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Ένα άλλο αυξανόμενο πρόβλημα είναι οι μεταλλάξεις των ιών που προέρχονται από εμβόλια, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν νέες επιδημίες σε χώρες με χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού. Λόγω της διεθνούς κινητικότητας, αυτοί οι ιοί μπορούν επίσης να φτάσουν σε ανεπτυγμένες χώρες, όπως έχει παρατηρηθεί σε δείγματα λυμάτων από πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας.
Οι συγγραφείς της μελέτης προειδοποιούν επίσης για τους αναδυόμενους κινδύνους. Διεθνείς δωρητές, όπως ο αναπτυξιακός οργανισμός USAID των ΗΠΑ, μειώνουν τη χρηματοδότησή τους. Ως αποτέλεσμα, οι πόροι για τις εκστρατείες εμβολιασμού μειώνονται, ενώ ταυτόχρονα, οι συγκρούσεις, τα αδύναμα συστήματα υγείας και η αυξανόμενη σκεπτικιστική στάση απέναντι στα εμβόλια επιδεινώνουν το πρόβλημα. Ο Razum καταλήγει σε ένα σαφές συμπέρασμα: “Δεν πρέπει να βασιζόμαστε αποκλειστικά στον στόχο της εξάλειψης. Το πιο σημαντικό είναι να επιτύχουμε σταθερά υψηλή εμβολιαστική κάλυψη παντού στον κόσμο.” Οι ιατροί στη Γερμανία διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Πρέπει να ελέγχουν τακτικά τα εμβολιαστικά ιστορικά και να διασφαλίζουν ότι χορηγούνται τυχόν ελλείποντες δόσεις.
Η μελέτη καταλήγει σε ένα απογοητευτικό αλλά σαφές συμπέρασμα: Η πολιομυελίτιδα θα συνεχίσει να αποτελεί πρόκληση για την παγκόσμια κοινότητα για πολλά χρόνια ακόμη. Ωστόσο, με σταθερό εμβολιασμό, η ασθένεια μπορεί να προληφθεί ώστε να μην ξαναγίνει απειλή.
