Με τις πληγές ακόμα ανοιχτές αλλά με τη ζωή να προχωρά με γενναιότητα, οι κάτοικοι σε Μάτι και Ραφήνα περιμένουν ακόμα πολλά, αλλά πάνω από όλα την δικαιοσύνη.
Οι μήνες περνούν, αλλά είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα: για τις οικογένειες των 102 νεκρών, για τους εγκαυματίες, για όσους έζησαν την τραγωδία και τώρα προσπαθούν να συνεχίσουν τις ζωές του. Δύο χρόνια από την αποφράδα 23η Ιουλίου του 2018, κανείς δε θέλει να ξεχάσει. Το αντίθετο, όλοι θέλουν να μάθουν την αλήθεια. Τι και ποιοι έφταιξαν. Γιατί χάθηκαν τόσες ζωές στην «πίσω αυλή» της Αθήνας. Όχι από διάθεση τιμωρίας. Αλλά για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα και να μη συμβεί ποτέ ξανά.
Τρία πορίσματα/εκθέσεις ειδικών (Γκουρμπάτση, Λιότσιου, Συνολάκη) συμφωνούν στις βασικές διαστάσεις της υπόθεσης:
-Υπήρξαν ελλείψεις στη στεριά (μετακίνηση πυροσβεστικών οχημάτων από την Πεντέλη στην Κινέτα, προβλήματα στην ανάπτυξη και καθοδήγηση των δυνάμεων)
-Καθυστερήσεις στη θάλασσα (τα πλωτά της Πυροσβεστικής έμειναν ακούνητα, ευτυχώς αντέδρασαν οι ψαράδες)
-Απουσία εναέριων μέσων (δεν υπήρχαν περιπολίες, στην Πεντέλη στάλθηκε μόνο ένα ελικόπτερο με δυνατότητα πυρόσβεσης τις κρίσιμες ώρες, δεν είχε προβλεφθεί η μεταστάθμευση ελικοπτέρων και καναντέρ που καθηλώθηκαν στο έδαφος, δεν χρησιμοποιήθηκαν τα εναέρια μέσα της ΕΛ.ΑΣ. και των Ενόπλεων -Δυνάμεων, δεν χρησιμοποιήθηκαν τα drones, δεν χρησιμοποιήθηκαν τα ελικόπτερα της Πυροσβεστικής που ήταν σταθμευμένα στο Ελευθέριος Βενιζέλος)
-Δεν ελήφθη απόφαση εκκένωσης, για την οποίο και οι τρεις εκτιμούν ότι υπήρχε χρόνος
-Δεν υπήρχε σχέδιο διάσωσης
-Δεν υπήρχε συντονισμός των εμπλεκόμενων υπηρεσιών
Για το Πυροσβεστικό Σώμα, την Πολιτεία και την κοινωνία το Μάτι είναι ζήτημα τιμής.
Ζήτημα ζωής και θανάτου κυριολεκτικά, καθώς αν μείνουν ανέγγιχτες οι παθογένειες η επανάληψη της καταστροφής θα είναι απλά ζήτημα χρόνου. Δύο χρόνια από την τραγωδία έχουν μείνει τα ηχογραφημένα ντοκουμέντα να θυμίζουν και να φωτίζουν τις πτυχές της πολύκροτης υπόθεσης.
Όταν ξέσπασε το μέτωπο στο Νταού Πεντέλης οι πολίτες, βλέποντας τις φλόγες στις αυλές των σπιτιών τους, ζητούσαν απεγνωσμένα βοήθεια, τηλεφωνώντας στο 199 και το Κέντρο Επιχειρήσεων της Πολιτικής Προστασίας.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες δε μπορούσαν να συνεννοηθούν.
Τα… μπαλάκια από την Πυροσβεστική στην ΕΛ.ΑΣ. τα μετέφεραν οι τηλεφωνητές. Όπως, βεβαίως, και τις άνωθεν εντολές.
Ο πρώην υπαρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος και εμπειρογνώμονας οικογενειών των θυμάτων που εκπροσωπεί ο Αντώνης Φούσας, Ανδριανός Γκουρμπάτσης, είναι κατηγορηματικός:
«Ο Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας γενικά και ειδικότερα ο Δασοπυροσβεστικός Μηχανισμός στην εν λόγω πυρκαγιά και κατά το κρίσιμο διάστημα από την εκδήλωση έως και την αυτοκατάσβεσή της στη θάλασσα, όπως προκύπτει από το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων που ως Τεχνικός Σύμβουλος επικαλούμαι και στηρίζομαι κατά τη σύνταξη της σχετικής πολυσέλιδης Έκθεσής μου, που βρίσκεται στο τελικό στάδιο ολοκλήρωσής της, ότι την ως άνω ημερομηνία και στη συγκεκριμένη πυρκαγιά ήταν όχι μόνον αναποτελεσματικός και ανίκανος αλλά ανύπαρκτος και υπό κατάρρευση και διάλυση.
Ειδικότερα, δεν υπήρξε σχεδιασμός, οργάνωση και μεταξύ των εμπλεκομένων αρμοδίων δυνάμεων πολιτικής προστασίας κανένας συντονισμός και επικοινωνία, έτσι ώστε να προβούν οι αρμόδιοι φορείς στη διάσωση όσων κινδύνεψαν και τελικά βρήκαν τραγικό θάνατο. Καμία αρχή και φορέας δεν προέβη στην ενημέρωση, ως όφειλε εκ του νόμου, όσων κινδύνευαν από τον κίνδυνο της ως άνω πυρκαγιάς και στην έγκαιρη ειδοποίηση τους για οργανωμένη απομάκρυνση από της πληττόμενες περιοχές.
Και ήρθε η αποκάλυψη της «Καθημερινής» και έμαθε όλη η Ελλάδα την ανικανότητα των επικεφαλής, αλλά και την προσπάθεια συγκάληψης…
