Τις συγκλονιστικές στιγμές της επίθεσης που άλλαξε για πάντα τη ζωή της περιέγραψε η Ιωάννα Παλιοσπύρου στην εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη, «Πρωταγωνιστές».

Η συνέντευξη δόθηκε στο σημείο της επίθεσης, μπροστά από το ασανσέρ όπου η Ιωάννα περίμενε για να ανέβει στο γραφείο που εργαζόταν.

Πριν ξεκινήσει η συνέντευξη προβλήθηκαν πλάνα με την Ιωάννα να μην φοράει την προστατευτική μάσκα.

«Περίμενα στο ασανσέρ για να ανέβω στο γραφείο. Εκείνη είχε κρυφτεί στο υπόγειο. Όλο αυτό έγινε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το πρώτο πράγμα που λειτούργησε ήταν η όσφρηση μου. Κατάλαβα αμέσως τι έγινε από την απαίσια μυρωδιά. Κάψιμο. Πόνοι. Εκείνη έφυγε τρέχοντας. Δεν την είδα εγώ. Είχε πέσει το υγρό στο μάτι μου και όλα ήταν θολά. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το φαρμακείο που υπάρχει απέναντι. Σκέφτηκα ότι θέλω βοήθεια και θυμήθηκα αυτό. Δεν κοίταξα καθόλου όταν πέρασαν το δρόμο. Δεν έβλεπα. Θα μπορούσε να με είχε χτυπήσει αυτοκίνητο» είπε η Ιωάννα Παλιοσπύρου στον Σταύρο Θεοδωράκη και πρόσθεσε:

«Μπήκα μέσα στο φαρμακείο και φώναζα πως πονάω, πως θέλω βοήθεια. Τους κινητοποίησαν οι φωνές μου. Ένιωθα να καίγομαι. Έβλεπα στο νιπτήρα να πέφτουν τα μαλλιά μου. Ο λόγος που σώθηκε το μάτι μου ήταν που έριξα αμέσως νερό. Οι γιατροί μου είπαν πως αυτό με έσωσε. Βοήθησε πολύ το ότι με πήγαν γρήγορα στα νοσοκομείο. Ήξερα πως ήταν καυστικό υγρό. Δεν ήξερα πως ήταν βιτριόλι. ‘Ένιωσα ασφάλεια δίπλα στους γιατρούς και κατέρρευσα».

Στη συνέχεια, ο Σταύρος Θεοδωράκης τη ρώτησε πώς νιώθει που βρίσκεται στο σημείο της επίθεσης αλλά και για το αν έχει καταλάβει γιατί δέχθηκε αυτή την επίθεση.

«Δεν ήταν εύκολο για εμένα να έρθω ξανά σε αυτό το σημείο. Πέρασα από τον κεντρικό δρόμο μια φορά και με έπιασε ταχυπαλμία» είπε και πρόσθεσε: «Θα μπορούσε να με είχε σκοτώσει. Αν την ώρα της επίθεσης άνοιγα το στόμα μου θα μπορούσα να το έχω καταπιεί και θα είχε καεί ο οισοφάγος μου. Δεν νομίζω πως θα άλλαζε κάτι μια συγγνώμη. Θα ήθελα να νιώσω πως έχει καταλάβει το κακό που έχει προκαλέσει. Με τη στάση της δεν έδειξε κάτι τέτοιο».

«Με θύμωνε όταν παλιά άκουγα πως κάποιος έκανε κακό στον εαυτό του. Θυμάμαι πως μέσα στο νοσοκομείο βρέθηκαν και εγώ σε αυτό το σημείο. Σκέφτηκα πως αυτό φαίνεται για κάποιους λυτρωτικό. Το ένιωσα. Έβλεπα στον ύπνο μου όνειρα για αυτά που ήθελα να ζήσω. Ξυπνούσα και έβλεπα το πρόσωπό μου και έλεγα όχι πάλι αυτός ο εφιάλτης. Είχαν πείσει τον εαυτό μου, πως αυτά που έβλεπα στον ύπνο μου ήταν η πραγματικότητα και αυτό που έβλεπα στον ξύπνιο μου ήταν ένας εφιάλτης», είπε στη συνέχεια της εκπομπής.

Η συζήτησή της με τον ψυχίατρο της και τα 10 εφιαλτικά χειρουργεία

Επιπλέον, στην εκπομπή προβλήθηκε μια συνταρακτική συζήτηση της Ιωάννας Παλιοσπύρου με τον ψυχίατρο της.

Ο επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής, Κωνσταντίνος Κοντοάγγελος, ο ψυχίατρος της Ιωάννας, είχε μια συνταρακτική συζήτηση μαζί της. «Είναι μεγάλη χαρά που μιλάω μαζί σου. Θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που κατάφερε να ζήσεις. Το τραύμα που πέρασες ήταν πολύ μεγάλο. Η δυσκολία που πέρασες μέσα στο Θριάσιο νοσοκομείο ήταν απίστευτα μαρτυρική. Η πρώτη μέρα που σε γνώρισα ήταν συγκλονιστική. Ήταν ανήμερα της Παναγίας, 15 Αυγούστου 2020, μια ηλιόλουστη ημέρα. Θυμάμαι πως βρήκα με δυσκολία το σπίτι σου στο Μοσχάτο και είχα μια αγωνία το τι θα συναντήσω. Ειλικρινά συγκλονίστηκα όταν συνάντησα έναν ανθρώπου που έλειπε ένα από τα βασικά πράγματα που έχουμε στη ζωή μας. Το πρόσωπο. Κοιτούσα έναν άνθρωπο που δεν είχε μαλλιά και δεν είχε ένα αυτί αλλά εγώ έπρεπε να του πω πως θα τα καταφέρουμε» είπε ο επίκουρος καθηγητής και στη συνέχεια η Ιωάννα τον ρώτησε αν υπήρχε στιγμή που φοβήθηκε πως δεν θα τα καταφέρουμε:

«Πρέπει να σου πω ότι την πρώτη ημέρα που ερχόμουν στο σπίτι σου το αυτοκίνητό μου πήγαινε με 60 χιλιόμετρα, τη δεύτερη με 40 και την τρίτη με 30. Κάποιες φορές αναρωτιόμουν: εγώ μπορώ να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο; Θα τα καταφέρω; Κι αν αποτύχω; Η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές φοβήθηκα αλλά αισθάνθηκα ασφάλεια ότι θα τα καταφέρουμε τρεις μήνες μετά τη γνωριμία μας. Μου έδωσαν ένα υγιές και δυνατό σπίτι από το οποίο έλειπε η σκεπή και μου είπαν γιατρέ ξαναφτιάξε τη σκεπή. Κατάφερες το βιτριόλι να μη σου κάψει την ψυχή αλλά μόνο το δέρμα».

«Πρώτη φορά είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη λίγες ημέρες πριν βγω από το νοσοκομείο. Οι γιατροί και οι ψυχολόγοι με πίεζαν πολλές ημέρες πριν να κάνω αυτό το βήμα. Εγώ δεν ήθελα. Φοβόμουν αυτό που θα αντικρίσω. Δεν είχα δει ούτε καν τα χέρια μου. Το απόφευγα. Προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο. ‘Ομως έφτασε η ώρα. Ήθελα να έχω δίπλα μου τη γιατρό μου. Θυμάμαι πως στο νοσοκομείο στην τουαλέτα υπήρχε καθρέφτης αλλά ήταν καλυμμένος. Είχα την επιλογή να το κάνω αλλά δεν το έκανα ποτέ. Έφτασε εκείνη η ημέρα, ήρθε η γιατρός μου. Έφερε το μέικαπ και άρχισε να μου το τοποθετεί παντού. Και πρώτη στρώση και δεύτερη στρώση. Μου τοποθέτησε και κάποια γάζες στα δύσκολα σημεία που δεν μπορούσαν να καλυφθούν και μου έδωσε έναν στρογγυλό καθρέπτη. Κοιτάζω τον εαυτό μου για τρία δευτερόλεπτα, κρατάω την αναπνοή μου και λέω »οκ». Είδα τα μάτια μου, τις ουλές, τα χείλη μου. Δεν πίεσα τον εαυτό μου πολύ. Κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα».

in.gr