Ομαδική και διαδικτυακή καθοδήγηση για τη μείωση του κινδύνου διαβήτη
Η ομαδική και διαδικτυακή καθοδήγηση για τον τρόπο ζωής μπορεί να βοηθήσει άνδρες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας να κάνουν υγιεινές διατροφικές αλλαγές. Αυτές οι αλλαγές στη διατροφή συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, ιδιαίτερα σε άνδρες με υψηλό γενετικό κίνδυνο, όπως αποδεικνύει μια μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Ανατολικής Φινλανδίας.
Η μελέτη T2D-GENE και τα ευρήματά της
Η μελέτη T2D-GENE εξέτασε τις επιδράσεις της ομαδικής και διαδικτυακής καθοδήγησης στον τρόπο ζωής, αναφορικά με τις διατροφικές αλλαγές που υιοθέτησαν άνδρες που ζουν στην ανατολική Φινλανδία. Επίσης, αναλύθηκε αν η υψηλή γενετική προδιάθεση για διαβήτη τύπου 2 επηρεάζει τα οφέλη από τις διατροφικές αλλαγές. Οι άνδρες της ομάδας παρέμβασης έλαβαν καθοδήγηση για τον τρόπο ζωής κατά τη διάρκεια τριών ετών, και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η καθοδήγηση μέσω ομαδικών συνεδριών και διαδικτυακής πλατφόρμας βοήθησε τους συμμετέχοντες να υιοθετήσουν πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες.
Διατροφικές αλλαγές και κίνδυνος διαβήτη
Οι υγιεινές διατροφικές επιλογές σχετίζονται με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, ιδίως για άτομα που φέρουν μεγάλο αριθμό γονιδίων κινδύνου για διαβήτη. Ειδικότερα, οι συμμετέχοντες που φέρουν την γενετική παραλλαγή TCF7L2, γνωστή για την αύξηση του κινδύνου διαβήτη τύπου 2, ωφελήθηκαν περισσότερο από την κατανάλωση φυτικών ινών που πληροί τις διατροφικές συστάσεις. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης αύξησαν επιτυχώς την κατανάλωση φυτικών ινών, προϊόντων ολικής αλέσεως, μούρων, λαχανικών, ψαριών και φυτικών ελαίων, ενώ η κατανάλωση λουκάνικων, τυριών υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, προϊόντων χαμηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες, γλυκών και βουτύρου μειώθηκε. Στο τέλος της μελέτης, οι συμμετέχοντες που έλαβαν καθοδήγηση για τον τρόπο ζωής κατανάλωναν γενικά περισσότερα υγιεινά τρόφιμα σε σύγκριση με εκείνους της ομάδας ελέγχου.
Πολλές προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να προληφθεί ή τουλάχιστον να καθυστερήσει μέσω υγιεινών συνηθειών. Όπως σημειώνει η Διδακτορική Ερευνήτρια Ulla Tolonen από το Πανεπιστήμιο Ανατολικής Φινλανδίας: “Πρέπει να βρούμε οικονομικά αποδοτικούς τρόπους εντός του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης για να υποστηρίξουμε αυτές τις αλλαγές στον τρόπο ζωής. Η ομαδική και διαδικτυακή καθοδήγηση είναι πιο οικονομικά αποδοτική από την ατομική καθοδήγηση.”
Η αξιολόγηση της κατανάλωσης τροφίμων έγινε μέσω ερωτηματολογίου συχνότητας τροφίμων, ενώ η πρόσληψη φυτικών ινών εκτιμήθηκε μέσω καταγραφών τροφίμων και μέτρησης του αλκυλρεσορσινόλης στο πλάσμα, που είναι βιοδείκτης της κατανάλωσης ολικής αλέσεως. Η εμφάνιση διαβήτη τύπου 2 και τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μετρήθηκαν μέσω δοκιμής ανοχής στη γλυκόζη. Ο γενετικός κίνδυνος εκτιμήθηκε είτε μέσω ενός σκορ κινδύνου που υπολογίστηκε με βάση 76 γονίδια κινδύνου, είτε μέσω του γονότυπου TCF7L2, ενός γνωστού γονιδίου κινδύνου για διαβήτη τύπου 2. Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας κατά την αρχική φάση της μελέτης.
