Η γονική παρακολούθηση μπορεί να μειώσει τους γενετικούς κινδύνους για προβλήματα συμπεριφοράς
Μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές του Rutgers Health αναδεικνύει τη σημαντική επίδραση που μπορεί να έχει η γονική παρακολούθηση στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των παιδιών, ειδικά για εκείνα που διατρέχουν υψηλότερο γενετικό κίνδυνο για προβλήματα συμπεριφοράς. Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry, υπογραμμίζει ότι η συνεπής γονική παρακολούθηση – δηλαδή η γνώση του πού βρίσκονται τα παιδιά, με ποιους είναι και τι κάνουν – μπορεί να βοηθήσει στην αντιστάθμιση του γενετικού κινδύνου για ανάπτυξη προβλημάτων συμπεριφοράς κατά την εφηβεία.
Προβλήματα συμπεριφοράς και η σημασία της γονικής παρακολούθησης
Τα προβλήματα συμπεριφοράς, που περιλαμβάνουν επιθετικότητα, αντικοινωνική συμπεριφορά και παραβίαση κανόνων, συχνά ξεκινούν στην παιδική ηλικία και αποτελούν μία από τις πιο συχνές αιτίες παραπομπής των νέων σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Αυτές οι συμπεριφορές συνδέονται με μακροχρόνιες προκλήσεις, όπως η χρήση ουσιών, δυσκολίες στο σχολείο και η εμπλοκή με το δικαστικό σύστημα.
Αν και οι γενετικοί παράγοντες συμβάλλουν στο γιατί ορισμένα παιδιά είναι πιο επιρρεπή σε προβλήματα συμπεριφοράς, η συγκεκριμένη μελέτη δείχνει ότι η γονική φροντίδα παίζει καθοριστικό ρόλο. Όταν η γονική παρακολούθηση είναι υψηλή, ο γενετικός κίνδυνος φαίνεται να έχει πολύ μικρότερη επίδραση στη συμπεριφορά των εφήβων.
Ελπιδοφόρα μηνύματα για τους γονείς
«Αυτό είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τους γονείς», δήλωσε η Danielle Dick, διευθύντρια του Rutgers Addiction Research Center. «Οι γονιδιακοί παράγοντες δεν είναι πεπρωμένο. Το περιβάλλον που δημιουργούν οι γονείς – η δομή, η συνέπεια και η σύνδεση που προσφέρουν – μπορεί να διαδραματίσει έναν ισχυρό ρόλο στην προστασία των νέων που διατρέχουν κίνδυνο». Η μελέτη χρησιμοποίησε δεδομένα από περισσότερους από 4.000 εφήβους ηλικίας 12 έως 14 ετών, οι οποίοι συμμετείχαν στη μακροχρόνια έρευνα Avon Longitudinal Study of Parents and Children, που πραγματοποιείται στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι ερευνητές εξέτασαν πώς οι γενετικές προδιαθέσεις για συμπεριφορική αποδιοργάνωση – τάσεις προς την παρορμητικότητα και την παραβίαση κανόνων – αλληλεπιδρούν με τη γονική παρακολούθηση, για να προβλέψουν τα προβλήματα συμπεριφοράς. Διαπίστωσαν ότι οι έφηβοι με υψηλότερο γενετικό κίνδυνο για εξωτερικευμένες συμπεριφορές παρουσίασαν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς μόνο όταν η γονική παρακολούθηση ήταν χαμηλή.
Η σημασία της οικογενειακής παρέμβασης
Η μελέτη τονίζει την ανάγκη για οικογενειακές προληπτικές και πρώιμες παρεμβάσεις. Η ενίσχυση των γονικών δεξιοτήτων, ειδικά γύρω από την παρακολούθηση και την επικοινωνία, μπορεί να συμβάλει στη μείωση της ανάπτυξης προβλημάτων συμπεριφοράς και των μακροχρόνιων συνεπειών τους. «Η εφηβεία είναι μια κρίσιμη περίοδος για παρέμβαση», πρόσθεσε η Choi. «Υποστηρίζοντας τους γονείς και βοηθώντας τους να παραμείνουν εμπλεκόμενοι, μπορούμε να αλλάξουμε τις πορείες των νέων που διαφορετικά θα δυσκολεύονταν».
Η μελέτη συνυπογράφεται από τους ερευνητές του Rutgers Genevieve Dash, Sally Kuo, Fazil Aliev, Holly Poore και Sarah Brislin.
