Η ζωή και οι προκλήσεις του Καρλ Μαρξ
Ο Καρλ Μαρξ, ο Γερμανός φιλόσοφος και θεωρητικός της οικονομίας, υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της ιστορίας. Λίγοι γνωρίζουν ότι κατά τη διάρκεια της ταραχώδους ζωής του, έγινε στόχος μιας απόπειρας δολοφονίας από συντρόφους του στο επαναστατικό κίνημα. Η ιστορία αυτή εκτυλίσσεται στα τέλη της δεκαετίας του 1840, μια περίοδο κατά την οποία η Ευρώπη ήταν γεμάτη από επαναστάσεις και φιλελεύθερες εξεγέρσεις.
Καθώς οι αρχές της Πρωσίας τον κυνηγούσαν, ο Μαρξ μετακινούνταν συνεχώς μεταξύ Παρισιού, Βρυξελλών και Κολωνίας, γράφοντας άρθρα και προκηρύξεις που προκαλούσαν αναταραχή στα καθεστώτα της εποχής. Το 1849, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου και παρέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του, έχοντας ήδη συνυπογράψει με τον φίλο του Φρίντριχ Ένγκελς το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Η κρίση στην Κομμουνιστική Ένωση
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το διεθνές κόμμα της Κομμουνιστικής Ένωσης, που είχε ιδρυθεί το 1847, βρισκόταν σε κρίση. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς ζητούσαν μια πιο οργανωμένη δράση, απορρίπτοντας τις «τυχοδιωκτικές» προσεγγίσεις. Αντίθετα, μια αριστερή πτέρυγα υπό την ηγεσία του Αουγκούστ Βίλιχ και του Καρλ Σάπερ απαιτούσε άμεσες επαναστατικές ενέργειες. Ο Βίλιχ, πρώην αξιωματικός του πυροβολικού, θεώρησε τον Μαρξ υπερβολικά «συμβιβαστικό» και σχεδίασε τη δολοφονία του με τη βοήθεια του Γάλλου επαναστάτη Εμανουέλ Μπαρτελεμί.
Η μονομαχία και οι συνέπειες
Η ένταση κορυφώθηκε όταν ο Βίλιχ προκάλεσε τον Μαρξ σε μονομαχία, την οποία ο Μαρξ αρνήθηκε. Αντί αυτού, ο συνεργάτης του, Κόνραντ Σραμμ, ανέλαβε να τον εκπροσωπήσει. Η μονομαχία πραγματοποιήθηκε στο Βέλγιο, λόγω της απαγόρευσης στη Βρετανία, και ο Σραμμ τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι, αλλά τελικά επέζησε. Η διάσπαση της Κομμουνιστικής Ένωσης οδήγησε στη γνωστή Δίκη της Κολωνίας το 1852, όπου επτά μέλη καταδικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση.
Ο Μαρξ παρέμεινε στο Λονδίνο, όπου συνέχισε να γράφει το μνημειώδες έργο του, το Κεφάλαιο, που θα επηρεάσει τις επαναστατικές ιδέες του 20ού αιώνα. Αντίθετα, ο Βίλιχ μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και συμμετείχε στον Εμφύλιο Πόλεμο, φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του συνταγματάρχη. Επέστρεψε για λίγο στη Γερμανία το 1870, αλλά η Πρωσική Στρατιωτική Ηγεσία απέρριψε τη συμμετοχή του στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο. Πέθανε το 1878 στο Οχάιο.
Παρά τις διαφορές τους, ο Μαρξ αναγνώρισε αργότερα την αξία του Βίλιχ, δηλώνοντας ότι «Στον Αμερικανικό Εμφύλιο, ο Βίλιχ απέδειξε ότι είναι κάτι περισσότερο από ένας οραματιστής». Αυτή η υπόθεση αποκαλύπτει πόσο εύθραυστες ήταν οι ισορροπίες στα πρώτα σοσιαλιστικά κινήματα, όπου οι πιο κοντινοί σύντροφοι μπορούσαν εύκολα να γίνουν θανάσιμοι εχθροί.
