Η συγκλονιστική ιστορία του λοχία Μπερτόλντι
Το βιβλίο «Η Σφαγή της Κεφαλονιάς και ο εφτάψυχος Ιταλός», γραμμένο από τους Σταύρο Τζίμα και Μαρίνα Γούσια, αναδεικνύει την απίστευτη πορεία του Μπρούνο Μπερτόλντι, ενός λοχία της ιταλικής μεραρχίας Άκουι, ο οποίος κατάφερε να επιβιώσει και να διηγηθεί τις φρικτές εμπειρίες του από τη σφαγή που διαδραματίστηκε στην Κεφαλονιά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η σφαγή στην Κεφαλονιά
Στον Σεπτέμβριο του 1943, μετά την ανακωχή της Ιταλίας με τους Συμμάχους, οι Γερμανοί κατηγόρησαν τους Ιταλούς στρατιώτες για προδοσία. Στην Κεφαλονιά, περίπου 12.000 Ιταλοί της μεραρχίας Άκουι αρνήθηκαν να παραδοθούν και αντέτειναν αντίσταση στις γερμανικές δυνάμεις. Η απάντηση των Ναζί ήταν σφοδρή και φονική, με περίπου 5.000 Ιταλούς να εκτελούνται μαζικά, σε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές στρατιωτών στην ιστορία του πολέμου.
Μέσα σε αυτό το χάος, ο λοχίας Μπερτόλντι, που υπηρετούσε ως οδηγός του ταξίαρχου Γκέρτσι, βρέθηκε σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς ένας Γερμανός στρατιώτης τον σημάδεψε με το όπλο του. Σκέφτηκε ότι όλα είχαν τελειώσει, αλλά ο στρατιώτης δεν πάτησε τη σκανδάλη, και έτσι το «καντήλι» του Ιταλού λοχία συνέχισε να φωτίζει τη ζωή του.
Η επιβίωση και η αιχμαλωσία
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Μπερτόλντι μεταφέρθηκε με άλλους αιχμαλώτους στο πλοίο Ardena, με προορισμό την Αθήνα. Ωστόσο, λίγο πριν την αναχώρηση, απομακρύνθηκε από το κατάστρωμα και το πλοίο ανατινάχθηκε, με αποτέλεσμα να χαθούν σχεδόν όλοι οι 840 Ιταλοί επιβάτες. Ο λοχίας κατάφερε και πάλι να αποφύγει τον θάνατο.
Η μοίρα του επιφύλασσε όμως και άλλες δοκιμασίες, καθώς αιχμαλωτίστηκε από τους Σοβιετικούς και μεταφέρθηκε σε ένα στρατόπεδο κοντά στη Μόσχα, όπου οι συνθήκες ήταν απάνθρωπες. Ο Μπερτόλντι περιγράφει μια φρικτή πραγματικότητα, όπου οι άνθρωποι έφταναν στο σημείο να τρώνε άλλους ανθρώπους για να επιβιώσουν. Ο ίδιος, αν και δεν έφτασε σε αυτό το σημείο, αναγκάστηκε να τρώει ζωντανούς βατράχους για να μπορέσει να ζήσει.
Στις 13 Οκτωβρίου 1945, μετά από χρόνια κακουχιών, ο Μπερτόλντι κατάφερε να επιστρέψει στην πατρίδα του, στο Καστελνουόβο της Βαλσουγκάνα, μέσα σε χιόνια. Η επιβίωσή του φάνηκε σαν θαύμα και ο ίδιος δήλωσε ότι όταν κάποιος δεν είναι προορισμένος να πεθάνει, δεν πεθαίνει.
Επί δύο δεκαετίες, η ιστορία του παρέμεινε άγνωστη, μέχρι που το 2001, η επίσκεψη του Ιταλού Προέδρου Κάρλο Ατσέλιο Τσάμπι στην Κεφαλονιά έφερε στο φως τη σφαγή και τους ελάχιστους επιζώντες της. Ο Μπερτόλντι επέστρεψε στο νησί επτά φορές, αναζητώντας τον Γερμανό στρατιώτη που του είχε σώσει τη ζωή, πιστεύοντας ότι του χρωστούσε την ύπαρξή του.
Καθώς το βιβλίο γραφόταν, ο Μπρούνο Μπερτόλντι ήταν 107 ετών. Η μαρτυρία του αποτελεί ένα συγκλονιστικό τεκμήριο της ανθρώπινης αντοχής και μια σκληρή υπενθύμιση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τον φανατισμό κατά τον 20ό αιώνα.
