Η Άννα Χάθαγουεϊ: Η γυναίκα του Σαίξπηρ που η Ιστορία ξέχασε
Εδώ και πάνω από 400 χρόνια, η γυναίκα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ παραμένει μια από τις πιο αινιγματικές φιγούρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η Άννα Χάθαγουεϊ, ή Άγκνες όπως ίσως ήταν το πραγματικό της όνομα, έχει παγιδευτεί σε έναν μύθο που δεν δημιούργησε ποτέ η ίδια: την εικόνα της «αμόρφωτης χωρικής» που κρατούσε τον νεαρό δραματουργό σε έναν δυστυχισμένο γάμο.
Η ταινία Hamnet και η ανατροπή του μύθου
Η νέα κινηματογραφική μεταφορά του Hamnet, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Μάγκι Ο’Φάρελ, έρχεται να ανατρέψει αυτή την παραδοχή, ανοίγοντας ένα παράθυρο σε μια ιστορία που η Ιστορία έχει αφήσει στο σκοτάδι. Με ελάχιστα ιστορικά στοιχεία στη διάθεσή τους, η Ο’Φάρελ και η ταινία επιχειρούν να ξαναδημιουργήσουν την Άγκνες, αναδεικνύοντας όσα οι καταγραφές δεν αποκαλύπτουν.
Η ταινία παρουσιάζει την Άγκνες ως μια γυναίκα με οξυδέρκεια, πνεύμα και βαθιά σύνδεση με τη φύση, καθώς και με τη θεραπευτική γνώση των βοτάνων. Αντί να την περιορίζει σε ρόλους όπως «η αγία του σπιτιού» ή «η σατανική πειρασμός», το Hamnet την αναδεικνύει ως έναν ισότιμο και συγκλονιστικό γυναικείο χαρακτήρα, με δική της δυναμική, επιθυμίες και φόβους.
Η απώλεια και η τέχνη
Ένα από τα μεγαλύτερα κενά στη ζωή του Σαίξπηρ είναι ο θάνατος του 11χρονου γιου του, Χάμνετ, ένα γεγονός που αναφέρεται μόνο σε ένα πιστοποιητικό ταφής. Δεν υπάρχει ούτε ένα γράμμα, ούτε μια φράση που να αποκαλύπτει πώς ο πατέρας βίωσε αυτή την απώλεια. Η ταινία επιλέγει να μετατρέψει αυτό το κενό σε δραματική πρώτη ύλη, με την απώλεια να γίνεται η καρδιά της αφήγησης: η Άγκνες θρηνεί, ο Σαίξπηρ απομακρύνεται στο Λονδίνο, και το ερώτημα που αιωρείται είναι πώς μπορεί ο ανείπωτος πόνος να μετατραπεί σε τέχνη.
Η υπόνοια ότι η τραγωδία Άμλετ γεννήθηκε από τον θάνατο του Χάμνετ δεν μπορεί να αποδειχθεί, αλλά η σύμπτωση των ονομάτων συνεχίζει να στοιχειώνει βιογράφους και μελετητές. Το Hamnet αγκαλιάζει αυτή τη γοητευτική αβεβαιότητα και τη μετατρέπει σε ένα συγκινητικό κινηματογραφικό σχόλιο για τη δημιουργία και τη μνήμη.
Η σημασία του Hamnet
Η δύναμη του Hamnet δεν έγκειται στο κατά πόσο είναι «ιστορικά ακριβές», αλλά στο θάρρος να δώσει φωνή σε μια γυναίκα που η Ιστορία έχει αφήσει ανυπεράσπιστη. Το έργο της Ο’Φάρελ και η κινηματογραφική του μεταφορά λειτουργούν ως αντίβαρο σε αιώνες προκαταλήψεων. Αντί να μας δείξει την παθητική, αόρατη σύζυγο που «παρεμπόδιζε» τον Σαίξπηρ, μας συστήνει μια γυναίκα που θα μπορούσε να έχει εμπνεύσει κομμάτια της ίδιας του της τέχνης.
Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι προϊόντα μυθοπλασίας, ίσως να είναι πιο κοντά στην αλήθεια απ’ όσο θα θέλαμε να πιστέψουμε. Στο τέλος, το Hamnet δεν είναι απλώς μια ιστορία για τον Σαίξπηρ, αλλά για τη γυναίκα που η ιστορία φρόντισε να ξεχάσει. Με συγκλονιστικές ερμηνείες και μια βαθιά ανθρώπινη ματιά, αναπλάθει έναν χαμένο κόσμο, όχι για να αποκαταστήσει την αλήθεια, αλλά για να μας κάνει να αναρωτηθούμε.
