Ερευνητής του Scripps Research λαμβάνει 3,2 εκατομμύρια δολάρια για τη μελέτη του διαβήτη τύπου 1
Ο Luc Teyton, καθηγητής στο Τμήμα Ανοσολογίας και Μικροβιολογίας του Scripps Research, έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση 3,2 εκατομμυρίων δολαρίων για πέντε χρόνια από το Εθνικό Ινστιτούτο Διαβήτη και Πεπτικών και Νεφρικών Νοσημάτων (NIDDK). Σκοπός της χρηματοδότησης είναι να βοηθήσει στην κατανόηση της εκδήλωσης του διαβήτη τύπου 1 και στην ανάπτυξη πιθανών θεραπειών για την αναστροφή ή την πρόληψη της νόσου.
Πώς εκδηλώνεται ο διαβήτης τύπου 1
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση νόσος, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα στα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, μια κρίσιμη ορμόνη που ρυθμίζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Περίπου 1,6 εκατομμύρια Αμερικανοί ζουν με διαβήτη τύπου 1, και αν και οι γενετικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στην ευαισθησία, οι επιστήμονες δεν κατανοούν πλήρως τι προκαλεί την αυτοάνοση επίθεση.
Η έρευνα για τα VAFs
Ο Teyton, σε συνεργασία με τον Αναπληρωτή Καθηγητή Joseph Jardine, σκοπεύει να κατανοήσει πώς εκδηλώνεται ο διαβήτης τύπου 1 μελετώντας τα αγγειακά συνδετικά κύτταρα (VAFs). Αν και σπάνια, τα VAFs λειτουργούν ως μοριακοί «ειρηνοποιοί» στο πάγκρεας, προστατεύοντας ενεργά τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη από το ανοσοποιητικό σύστημα. Πρόσφατες έρευνες του Teyton και της ομάδας του υποδεικνύουν ότι ο διαβήτης τύπου 1 μπορεί να εκδηλωθεί όταν τα VAFs κατακλύζονται, αναγκάζοντας το ανοσοποιητικό σύστημα να ενεργοποιηθεί και να καταστρέψει τα πολύτιμα κύτταρα που ρυθμίζουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Η επίδραση του διαβήτη τύπου 1 είναι σημαντική για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, και παρά τις δεκαετίες προσπαθειών για την κατανόησή του, οι εσωτερικές λειτουργίες της νόσου παραμένουν μυστήριο. Η ανακάλυψη των VAFs είναι μόνο η αρχή. Στην επόμενη φάση της έρευνάς μας, θα χρησιμοποιήσουμε αυτή τη χρηματοδότηση για να εξερευνήσουμε πώς μπορούμε να ενισχύσουμε αυτά τα κύτταρα απέναντι στη φλεγμονή, ενδεχομένως βρίσκοντας δρόμους για μια θεραπεία.
Η χρηματοδότηση του Teyton βασίζεται σε μια ανακάλυψη που η ομάδα του δημοσίευσε στο Cell Reports τον Σεπτέμβριο του 2025. Δουλεύοντας με μοντέλα ποντικών και ανθρώπινο παγκρεατικό ιστό, οι ερευνητές εντόπισαν τα VAFs να συγκεντρώνονται γύρω από τις περιοχές που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας. Αυτά τα κύτταρα παρουσίαζαν παγκρεατικά αντιγόνα – θραύσματα πρωτεϊνών – στο ανοσοποιητικό σύστημα.
Κανονικά, μόνο εξειδικευμένα ανοσοποιητικά κύτταρα διαθέτουν την απαραίτητη μοριακή μηχανή για να παρουσιάσουν αντιγόνα, προειδοποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα για πιθανές απειλές. Ωστόσο, τα VAFs εκφράζουν επίσης αυτά τα μόρια και εμφανίζουν παγκρεατικά συστατικά σε διερχόμενα ανοσοκύτταρα. Ταυτόχρονα, τα VAFs εκφράζουν PD-L1, ένα μόριο που στέλνει ανασταλτικά σήματα «μην επιτίθεσαι», δημιουργώντας ένα προστατευτικό, ισορροπημένο περιβάλλον. Όταν συμβαίνει επίμονη φλεγμονή, τα VAFs αυξάνουν δραματικά την παρουσίαση αντιγόνων τους, ενώ τα προστατευτικά ανασταλτικά σήματα παραμένουν σταθερά. Αυτή η ανισορροπία μπορεί να προκαλέσει την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και την καταστροφή των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη.
Αυτή η ανακάλυψη αμφισβήτησε την παραδοσιακή άποψη για τον διαβήτη τύπου 1. Οι επιστήμονες πίστευαν ότι η νόσος ξεκινούσε όταν τα ανοσοποιητικά κύτταρα διείσδυαν στους παγκρεατικούς νησίδες. Όμως, οι παρατηρήσεις της ομάδας του Teyton έδειξαν ότι τα ανοσοποιητικά κύτταρα συγκεντρώνονταν αποκλειστικά έξω από τις νησίδες. Τα VAFs βρίσκονται ακριβώς σε αυτό το όριο, ανάμεσα στις νησίδες και τα αιμοφόρα αγγεία.
«Κοιτάζαμε στο λάθος μέρος», προσθέτει ο Teyton. «Για χρόνια, υποθέταμε ότι ο διαβήτης τύπου 1 ξεκινούσε μέσα στις νησίδες. Αλλά η έρευνά μας υποδεικνύει ότι η πραγματική δράση συμβαίνει έξω – σε κύτταρα που δεν θα έπρεπε να παρουσιάζουν παγκρεατικά αντιγόνα στο ανοσοποιητικό σύστημα». Τώρα, η νέα χρηματοδότηση από το NIDDK θα επιτρέψει στο εργαστήριο του Teyton να εμβαθύνει σε αυτές τις ανακαλύψεις, δημιουργώντας μια ολοκληρωμένη ανάλυση όλων των κυττάρων που παρουσιάζουν αντιγόνα στις κανονικές και προδιαβητικές παγκρεατικές νησίδες. Χρησιμοποιώντας προηγμένες τεχνικές, θα παρακολουθήσουν πώς αυτές οι κυτταρικές πληθυσμοί αλλάζουν καθώς αναπτύσσεται η νόσος.
