Δυνατότητα ύφεσης διαβήτη τύπου 2 με φάρμακα GLP-1, επιβεβαιώνει ιταλική μελέτη
Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The Lancet Regional Health – Europe εξέτασε τις κλινικές χαρακτηριστικές, τη συχνότητα και τα αποτελέσματα της ύφεσης του διαβήτη τύπου 2 (ΔΤ2) μετά την έναρξη αγωνιστών υποδοχέων γλυκαγόνης-όμοιων πεπτιδίων-1 (GLP-1RA). Ο ΔΤ2 είναι μια μεταβολική διαταραχή που μπορεί να προκαλέσει σημαντικό φορτίο χωρίς αποτελεσματική παρέμβαση λόγω μακροαγγειακών και μικροαγγειακών επιπλοκών. Η επικράτηση του ΔΤ2 έχει φτάσει σε πανδημικά επίπεδα και αναμένεται να αυξηθεί.
Η ύφεση του ΔΤ2 έχει αναδειχθεί ως ρεαλιστικός στόχος, ειδικά με παρεμβάσεις που οδηγούν σε σημαντική απώλεια βάρους. Οι αγωνιστές GLP-1RA έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικοί στη μείωση της γλυκαιμίας, του καρδιοαγγειακού και νεφρικού κινδύνου, καθώς και του σωματικού βάρους. Η δυνατότητα ύφεσης του ΔΤ2 με GLP-1RA έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον, ιδιαίτερα μετά την ανάπτυξη διπλών αγωνιστών υποδοχέων ινκρετίνης. Παρά την αυξανόμενη κλινική χρήση των GLP-1RA, τα στοιχεία σχετικά με τις κλινικές συσχετίσεις και τη συχνότητα ύφεσης του ΔΤ2 είναι περιορισμένα.
Ανάλυση της μελέτης GLIMPLES
Σε αυτή τη πολυκεντρική ιταλική μελέτη, οι ερευνητές ανάλυσαν τις κλινικές χαρακτηριστικές, τη συχνότητα ύφεσης και τα αποτελέσματα χρησιμοποιώντας διαφορετικούς ορισμούς ύφεσης του ΔΤ2 μετά την έναρξη των GLP-1RA. Η μελέτη GLP-1RA για την απλοποίηση του διαβήτη (GLIMPLES) συγκέντρωσε αναδρομικά δεδομένα ηλεκτρονικών ιατρικών αρχείων από ασθενείς με ΔΤ2 που ξεκίνησαν GLP-1RA μεταξύ Ιανουαρίου 2010 και Ιανουαρίου 2022. Η ημερομηνία αναφοράς αντιστοιχούσε στην πρώτη συνταγή GLP-1RA. Η ύφεση αξιολογήθηκε μετά την ημερομηνία αναφοράς σύμφωνα με τέσσερις ορισμούς.
Ορισμός R1: HbA1c <6.5% για ≥3 μήνες χωρίς φάρμακα μείωσης γλυκόζης. Ορισμός R2: Ίδιος με τον R1 αλλά επιτρέπεται η συνεχιζόμενη χρήση GLP-1RA. Ορισμός R3: Ίδιος με τον R1 αλλά χωρίς νέα φάρμακα μείωσης γλυκόζης σε σύγκριση με τη βάση. Ορισμός R4: Ίδιος με τον R1 ανεξαρτήτως της τρέχουσας φαρμακευτικής αγωγής. Οι συμμετέχοντες κατατάχθηκαν ως σε ύφεση ή όχι βάσει αυτών των ορισμών.
Αποτελέσματα και συμπεράσματα
Στην ανάλυση συμμετείχαν συνολικά 14,141 ασθενείς με ΔΤ2 που ξεκίνησαν θεραπεία με GLP-1RA. Ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων ήταν 60 ετών με ιστορικό διαβήτη 10 ετών, ΔΜΣ 32 kg/m² και βασικό HbA1c 8.1%. Συνηθισμένες θεραπείες περιλάμβαναν μετφορμίνη, ινσουλίνη και σουλφονυλουρίες. Οι GLP-1RA που χρησιμοποιήθηκαν ήταν οι dulaglutide (50.5%), liraglutide (24.9%), semaglutide (12.1%), exenatide (11%) και lixisenatide (1.4%). Σχεδόν το 25% των συμμετεχόντων άλλαξαν GLP-1RA κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης.
Η μέση διάρκεια παρακολούθησης ήταν τέσσερα χρόνια. Η ύφεση παρατηρήθηκε στο 5.8% (R1), 6.2% (R2), 12.2% (R3) και 18.3% (R4) των συμμετεχόντων. Ο μέσος χρόνος μέχρι την ύφεση ήταν έξι μήνες σε όλες τις ορισμούς. Η διάρκεια της ύφεσης ήταν μεγαλύτερη στον R3 (9.3 μήνες) και R4 (10.1 μήνες) σε σύγκριση με τον R1 (6 μήνες).
