Διαβητικό φάρμακο περιορίζει τα οφέλη της άσκησης

Μια ευρέως συνταγογραφούμενη φαρμακευτική αγωγή για τον διαβήτη φαίνεται να υπονομεύει μια από τις πιο αξιόπιστες στρατηγικές πρόληψης της ασθένειας: την άσκηση. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας μελέτης που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο Rutgers και δημοσιεύθηκε στο Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, η οποία διαπίστωσε ότι η μετφορμίνη περιορίζει σημαντικές βελτιώσεις στη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων, τη φυσική κατάσταση και τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα που προκύπτουν από την άσκηση.

Η έρευνα και τα ευρήματα

Από το 2006, οι γιατροί προτείνουν στους ασθενείς με υψηλό σάκχαρο να παίρνουν μετφορμίνη κατά τη διάρκεια της άσκησης, υποθέτοντας ότι οι δύο αποδεδειγμένες θεραπείες θα προσφέρουν καλύτερα αποτελέσματα. Ωστόσο, οι ερευνητές του Rutgers επισημαίνουν ότι τα δεδομένα δεν συμφωνούν με αυτή την προσέγγιση. Ο Στίβεν Μάλιν, καθηγητής στο Τμήμα Κινησιολογίας και Υγείας, δήλωσε: “Οι περισσότεροι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης πιστεύουν ότι το ένα συν ένα κάνει δύο. Το πρόβλημα είναι ότι τα περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η μετφορμίνη περιορίζει τα οφέλη της άσκησης.”

Για να εξετάσουν τη θεωρία αυτή, η ομάδα του Μάλιν προσέλαβε 72 ενήλικες που διατρέχουν κίνδυνο μεταβολικού συνδρόμου, το οποίο θεωρείται ως σύνολο καταστάσεων που αυξάνουν τον κίνδυνο διαβήτη και καρδιοπαθειών. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες: άτομα που έκαναν έντονη άσκηση με εικονικό φάρμακο, έντονη άσκηση με μετφορμίνη, ήπια άσκηση με εικονικό φάρμακο και ήπια άσκηση με μετφορμίνη.

Αποτελέσματα και επιπτώσεις

Κατά τη διάρκεια 16 εβδομάδων, οι ερευνητές παρακολούθησαν τις αλλαγές στη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων κατά τη διάρκεια της ινσουλινοδιέγερσης, μια διαδικασία που βοηθά τα αγγεία να διαστέλλονται και να παραδίδουν οξυγόνο, ορμόνες και θρεπτικά συστατικά μετά τα γεύματα. Τα αποτελέσματα ήταν σαφή: η άσκηση από μόνη της βελτίωσε την ευαισθησία των αιμοφόρων αγγείων στην ινσουλίνη, επιτρέποντας καλύτερη ροή αίματος στους μύες. Αυτό είναι σημαντικό, καθώς η ικανότητα της ινσουλίνης να ανοίγει τα αιμοφόρα αγγεία βοηθά στην απομάκρυνση της γλυκόζης από την κυκλοφορία και στη μείωση του σακχάρου μετά τα γεύματα.

Ωστόσο, όταν προστέθηκε η μετφορμίνη, οι βελτιώσεις περιορίστηκαν. Το φάρμακο μείωσε επίσης τα οφέλη στην αερόβια φυσική κατάσταση και την καταπολέμηση της φλεγμονής και του νηστευτικού σακχάρου. Ο Μάλιν τόνισε: “Η λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων βελτιώθηκε με την προπόνηση, ανεξάρτητα από την ένταση. Η μετφορμίνη περιορίζει αυτή την παρατήρηση, υποδεικνύοντας ότι η ένταση της άσκησης δεν έχει καλύτερα αποτελέσματα με το φάρμακο για την υγεία των αιμοφόρων αγγείων.”

Συμπεράσματα και προτάσεις

Αυτά τα ευρήματα δεν σημαίνουν ότι οι ασθενείς θα πρέπει να σταματήσουν τη μετφορμίνη ή την άσκηση. Αντίθετα, εγείρουν επείγοντα ερωτήματα για τους γιατρούς σχετικά με το πώς μπορούν να συνδυαστούν οι δύο θεραπείες και την ανάγκη για στενή παρακολούθηση. Ο Μάλιν ελπίζει ότι μελλοντική έρευνα θα αποκαλύψει στρατηγικές που θα διατηρήσουν τα οφέλη και των δύο. Οι λόγοι για τους οποίους η μετφορμίνη περιορίζει τα οφέλη της άσκησης παραμένουν ασαφείς, αλλά μπορεί να σχετίζονται με τον τρόπο δράσης του φαρμάκου, το οποίο μπλοκάρει μέρη των μιτοχονδρίων, μειώνοντας το οξειδωτικό στρες και βελτιώνοντας τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα. Ωστόσο, αυτή η αναστολή μπορεί να παρεμβαίνει στις κυτταρικές προσαρμογές που προκαλούνται από την άσκηση, συμπεριλαμβανομένων των βελτιώσεων στη λειτουργία των μιτοχονδρίων και την αερόβια ικανότητα.