Διατροφικοί περιορισμοί και η ενίσχυση της ανοσολογικής απάντησης κατά του καρκίνου
Η μείωση της θερμιδικής πρόσληψης φαίνεται να βοηθά τους ανοσολογικούς κυτταρικούς στρατιώτες στην καταπολέμηση του καρκίνου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από επιστήμονες του Ινστιτούτου Van Andel και συνεργατών. Τα ευρήματα αυτής της έρευνας ανοίγουν το δρόμο για την ανάπτυξη διατροφικών στρατηγικών που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τις επιδράσεις μιας ισχυρής κατηγορίας καρκινικών ανοσοθεραπειών.
Η σύνδεση μεταξύ διατροφής και ανοσολογίας
Η αυξανόμενη έρευνα υποδηλώνει ότι οι διατροφικοί περιορισμοί έχουν αντικαρκινικές επιδράσεις, αλλά οι μηχανισμοί πίσω από αυτή τη σύνδεση παραμένουν ασαφείς. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η παροχή των σωστών θρεπτικών συστατικών στους Τ-κύτταρους, τους στρατιώτες του ανοσοποιητικού συστήματος, μπορεί να τους βοηθήσει να πολεμούν πιο αποτελεσματικά τον καρκίνο. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να κατανοήσουμε πώς αυτές οι γνώσεις μπορούν να μεταφραστούν σε διατροφικές οδηγίες που θα βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των ανοσοθεραπειών.
Πώς οι διατροφικοί περιορισμοί επηρεάζουν τα Τ-κύτταρα
Η διατροφική περιοριστική προσέγγιση περιλαμβάνει τη μείωση της συνολικής θερμιδικής πρόσληψης, διατηρώντας παράλληλα καλή διατροφή. Πειραματικές μελέτες υποδεικνύουν ότι η μέτρια μείωση θερμίδων μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού και του μεταβολισμού, καθυστερώντας την εμφάνιση ορισμένων ασθενειών σχετικών με την ηλικία. Στην έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Metabolism, οι επιστήμονες μελέτησαν μια δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες, που χορηγούνταν μία φορά την ημέρα με 30%–50% λιγότερες θερμίδες από το συνηθισμένο.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτή η χαμηλή θερμιδική πρόσληψη προάγει την παραγωγή κετονών, οι οποίες λειτουργούν ως καύσιμο για τα Τ-κύτταρα, ενισχύοντας την ικανότητά τους να καταπολεμούν τους όγκους. Επιπλέον, οι κετόνες βοηθούν τα Τ-κύτταρα να διατηρούν τη λειτουργία τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αποτρέποντας την εξάντληση των κυττάρων.
Η πολυπλοκότητα της διατροφής και της ανοσίας
Οι κετόνες είναι μεταβολικά παραπροϊόντα που παράγονται από το ήπαρ και τα επίπεδά τους αυξάνονται όταν η γλυκόζη, η κύρια πηγή ενέργειας για τα κύτταρα, είναι περιορισμένη, όπως συμβαίνει κατά την άσκηση ή τη νηστεία. Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι τα Τ-κύτταρα συχνά προτιμούν τις κετόνες από τη γλυκόζη, καθώς αυτές μπορούν να «αναδιαμορφώσουν» τα Τ-κύτταρα για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις απειλές. Αυτή η ικανότητα των Τ-κυττάρων να εξαρτώνται από διαφορετικά θρεπτικά συστατικά μπορεί να είναι μια βιολογική ασφάλεια που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα όταν οι πόροι είναι περιορισμένοι, όπως συμβαίνει όταν η όρεξη ενός ατόμου καταστέλλεται λόγω ασθένειας.
Ωστόσο, τα Τ-κύτταρα δεν είναι τα μόνα κύτταρα που μπορούν να εκμεταλλευτούν τις κετόνες. Μια πρόσφατη μελέτη αποκάλυψε ότι και τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να χρησιμοποιούν τις κετόνες για να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξή τους. Αυτό εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα: πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι μόνο τα Τ-κύτταρα θα επωφεληθούν από τις κετόνες; Οι ερευνητές συνεχίζουν να εξετάζουν αυτή τη σύνθετη σχέση.
Προοπτικές και προκλήσεις
Αν και τα νέα ευρήματα είναι ενθαρρυντικά, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι υπάρχουν αρκετές σημαντικές επιφυλάξεις. Η μελέτη δείχνει ότι η μείωση της θερμιδικής πρόσληψης υποστηρίζει τη λειτουργία των Τ-κυττάρων, αλλά δεν υποδεικνύει ότι οι διατροφικοί περιορισμοί μπορούν να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τον καρκίνο. Επιπλέον, οι ασθενείς με καρκίνο αντιμετωπίζουν ήδη σημαντικές προκλήσεις στην κάλυψη των διατροφικών τους αναγκών, εν μέρει λόγω της απώλειας όρεξης ή της ναυτίας που σχετίζεται με τη θεραπεία. Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να κατανοήσουμε πλήρως όλους τους παράγοντες που εμπλέκονται.
«Η διατροφή δεν είναι ποτέ μια προσέγγιση που ταιριάζει σε όλους», δήλωσε ο Δρ. Ράσελ Τζόουνς, επικεφαλής του τμήματος Μεταβολισμού και Διατροφικού Προγραμματισμού του VAI. «Η εργασία μας είναι ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης για την ανάπτυξη επιστημονικά τεκμηριωμένων και προσαρμόσιμων διατροφών που οι γιατροί μπορούν να προσαρμόσουν στις ανάγκες του κάθε ατόμου». Οι επόμενοι στόχοι της ομάδας περιλαμβάνουν την εξερεύνηση διαφορετικών συνδυασμών διατροφής και νηστείας για να δουν πώς επηρεάζουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού. Μακροπρόθεσμα, ο Τζόουνς οραματίζεται εκτενείς κλινικές δοκιμές για την αξιολόγηση πιθανών διατροφικών στρατηγικών που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την επιτυχία των ανοσοθεραπειών κατά του καρκίνου.
