Αύξηση ποσοστών ακρωτηριασμών ποδιών και ποδιών στα νοσοκομεία του Ιλινόις από το 2016 έως το 2023

Μια νέα μελέτη από το Northwestern Medicine αποκαλύπτει ότι οι ακρωτηριασμοί ποδιών και ποδιών στα νοσοκομεία του Ιλινόις αυξήθηκαν κατά 65% μεταξύ 2016 και 2023. Αυτή η δραματική αύξηση πλήττει δυσανάλογα άνδρες, μαύρους ασθενείς και άτομα που ζουν σε περιοχές με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.

Οι ερευνητές αποδίδουν αυτή την αύξηση κυρίως στην αυξανόμενη συχνότητα διαβήτη και περιφερικής αρτηριακής νόσου (PAD), δύο χρόνιες καταστάσεις που συχνά οδηγούν σε ακρωτηριασμούς στα κάτω άκρα. Δυστυχώς, πολλοί ασθενείς με διαβήτη ή PAD φτάνουν στο νοσοκομείο με σοβαρές πληγές ή λοιμώξεις, όταν η κατάσταση τους έχει προχωρήσει τόσο πολύ που η μόνη επιλογή είναι ο ακρωτηριασμός.

Δραματική αύξηση στους ασθενείς με διαβήτη και PAD

Η Δρ. Maggie Reilly, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και κάτοικος αγγειοχειρουργικής στο McGaw Medical Center του Northwestern University, τόνισε ότι οι ασθενείς με διαβήτη και PAD παρουσίασαν την μεγαλύτερη αύξηση στους ακρωτηριασμούς. Παρά τη μείωση του καπνίσματος και τις βελτιώσεις στις ιατρικές θεραπείες, όπως η χρήση στατίνων, αυτές οι θετικές εξελίξεις δεν επαρκούν για να αντισταθμίσουν την ταχεία αύξηση των περιπτώσεων διαβήτη και PAD.

«Παρά τις ιατρικές μας προόδους, δεν φτάνουμε σε όλες τις κοινότητες που το χρειάζονται», δήλωσε η Reilly. «Αυτό δημιουργεί μια μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ εκείνων που λαμβάνουν την απαραίτητη προληπτική φροντίδα και εκείνων που δεν την έχουν. Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που φροντίζουμε τις περιθωριοποιημένες κοινότητες, δεν περιμένω να βελτιωθεί η κατάσταση».

Η διαδικασία αποκατάστασης και οι ψυχολογικές επιπτώσεις

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε σήμερα (30 Οκτωβρίου) στο περιοδικό Diabetes Research and Clinical Practice, αναφέρει ότι οι ασθενείς υποβάλλονται σε τουλάχιστον τρεις μήνες μετεγχειρητικής φροντίδας, που περιλαμβάνει ιατρικές επισκέψεις για να διασφαλιστεί η σωστή επούλωση. Ακολουθούν μήνες φυσικοθεραπείας και εργοθεραπείας για να μάθουν πώς να περπατούν με προσθετικό πόδι. Ορισμένοι ασθενείς χρειάζεται να περιμένουν έως και έξι μήνες πριν αποκτήσουν την προσθετική τους συσκευή.

«Η απουσία βάδισης για έξι μήνες μπορεί να αποδυναμώσει πραγματικά τους ασθενείς», ανέφερε η Reilly. «Απαιτείται μια μεγάλη ιατρική ομάδα για να διασφαλίσει ότι οι ασθενείς επιστρέφουν σε ένα επίπεδο ανεξάρτητης λειτουργίας». Επιπλέον, το ψυχολογικό βάρος της απώλειας ενός άκρου επηρεάζει επίσης τους ασθενείς, οι οποίοι συχνά νιώθουν ντροπή ή αναζητούν κάποιον να κατηγορήσουν.

«Μπορεί να αισθάνονται απογοητευμένοι από το ιατρικό σύστημα και να νιώθουν ότι απέτυχαν από τους παρόχους τους», πρόσθεσε η Reilly. «Ωστόσο, δεδομένης της προοδευτικής φύσης της νόσου, έχουμε κάνει ό,τι μπορούσαμε». Οι ασθενείς συνήθως δεν κατανοούν καλά τον διαβήτη και την PAD, γεγονός που δυσκολεύει την αποδοχή αυτής της ζωής-αλλαγής διαδικασίας.

Εθνικές τάσεις και ανάγκη για πρόληψη

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 150.000 μη τραυματικοί ακρωτηριασμοί ποδιών συμβαίνουν ετησίως. Αν και αυτή η μελέτη εστιάζει μόνο στους ασθενείς του Ιλινόις, οι συγγραφείς της μελέτης προειδοποιούν ότι οι δραματικές αυξήσεις στους ακρωτηριασμούς ποδιών και ποδιών πιθανόν να συμβαίνουν σε εθνικό επίπεδο.

«Η χρήση του Ιλινόις ως δείγμα για την κατανόηση των ποσοστών ακρωτηριασμού στις ΗΠΑ είναι χρήσιμη, καθώς περιλαμβάνει τόσο αστικές όσο και αγροτικές περιοχές, προσφέροντας μια καλή εικόνα διαφορετικών κοινοτήτων», σημείωσε η Reilly. «Η φυλετική και εθνοτική ποικιλία, ειδικά στο Σικάγο, μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα δεδομένα μας μπορούν να γενικευτούν σε εθνικό επίπεδο».

Ορισμένα δεδομένα υποδεικνύουν ότι το 50% των ασθενών που υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό πάνω από το γόνατο θα πεθάνουν μέσα στους επόμενους 12 μήνες, λόγω της φύσης της συστηματικής νόσου. «Γι’ αυτό η πρόληψη και η κατάλληλη διαχείριση των καρδιοαγγειακών παθήσεων είναι ζωτικής σημασίας», κατέληξε η Reilly.