Αύξηση δηλητηριάσεων από λιδοκαΐνη παρά τη μείωση θανάτων από αναισθητικά
Στην τελευταία δεκαετία, οι δηλητηριάσεις και οι θάνατοι που σχετίζονται με τη χρήση τοπικών αναισθητικών έχουν μειωθεί. Ωστόσο, οι δηλητηριάσεις από ένα κοινώς χρησιμοποιούμενο αναισθητικό, τη λιδοκαΐνη, έχουν αυξηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με δύο νέες μελέτες από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο.
Αναλύοντας δεδομένα από αναφορές στα Εθνικά Κέντρα Δηλητηριάσεων και στη Διοίκηση Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) από το 2010 έως το 2020, οι ερευνητές του UIC διαπίστωσαν ότι οι συνολικές αναφορές δηλητηριάσεων μειώθηκαν κατά 50% κατά την εν λόγω περίοδο. Ωστόσο, οι δηλητηριάσεις από λιδοκαΐνη αυξήθηκαν κατά περισσότερο από 50% σε λιγότερο από μισό χρόνο, μεταξύ 2016 και 2020. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στα περιοδικά Regional Anesthesia & Pain Medicine και British Journal of Anesthesia.
Η χρήση τοπικών αναισθητικών και οι κίνδυνοι τους
Τα τοπικά αναισθητικά, συμπεριλαμβανομένης της λιδοκαΐνης, χρησιμοποιούνται ευρέως στην ιατρική για τη διαχείριση του πόνου πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από χειρουργικές διαδικασίες. Η γενική αναισθησία επηρεάζει όλο το σώμα και βάζει τους ασθενείς σε κατάσταση ύπνου, ενώ η τοπική αναισθησία ελέγχει τον πόνο και ακινητοποιεί μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος, επιτρέποντας στον ασθενή να παραμένει σε εγρήγορση.
Η λιδοκαΐνη αναισθητοποιεί μια περιοχή του σώματος μπλοκάροντας τα νευρικά σήματα, όπως εξήγησε ο Δρ. Μάικλ Φεττιπλέις, αναπληρωτής καθηγητής στην αναισθησιολογία. “Είναι εξαιρετικά χρήσιμα φάρμακα και, μετά τα οπιοειδή, τα τοπικά αναισθητικά είναι το Νο. 2 εργαλείο ελέγχου πόνου που έχουμε”.
Η επανάσταση στη θεραπεία δηλητηριάσεων
Σήμερα, η λιδοκαΐνη είναι “αναμφισβήτητα το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο τοπικό αναισθητικό”, δήλωσε ο Φεττιπλέις. Οι εφαρμογές της είναι πολλές: για να αναισθητοποιήσει μια περιοχή του δέρματος πριν από ράμματα, να προλάβει αρρυθμίες και να καλύψει τον λαιμό πριν από μια ανώτερη ενδοσκόπηση, για παράδειγμα. Η λιδοκαΐνη είναι επίσης διαθέσιμη χωρίς συνταγή σε τοπικά επιθέματα και κρέμες που προορίζονται για την ανακούφιση πόνου στην πλάτη και στις αιμορροΐδες.
Όπως όλα τα φάρμακα, η λιδοκαΐνη και άλλα τοπικά αναισθητικά έχουν τόσο οφέλη όσο και κινδύνους. Μετά τη χορήγηση, τα αιμοφόρα αγγεία απορροφούν και μεταφέρουν τα τοπικά αναισθητικά στο ήπαρ, όπου επεξεργάζονται και αποτοξινώνονται. Ωστόσο, αν ένας ασθενής λάβει υπερβολική δόση του φαρμάκου, η ακραία μπλοκάρισμα των νευρικών καναλιών μπορεί να οδηγήσει σε σπασμούς, θανατηφόρες αρρυθμίες ή καρδιακή ανακοπή, ένα φαινόμενο γνωστό ως τοξικότητα του τοπικού αναισθητικού.
Το 1998, ο αναισθησιολόγος του UIC Δρ. Γκάι Γουάινμπεργκ ανακάλυψε ότι μια ενδοφλέβια θεραπεία που ονομάζεται λιπιδική γαλακτώδης μπορεί να θεραπεύσει το πρόβλημα. Αυτό υπήρξε επανάσταση στον τομέα της αναισθησίας. Ξαφνικά, οι ασθενείς που υπέστησαν καρδιακή ανακοπή και πέθαναν από τοξικότητα τοπικού αναισθητικού είχαν τώρα μια θεραπεία που, σε πολλές αναφερόμενες περιπτώσεις, ανακούφισε γρήγορα τα τοξικά συμπτώματα και απέτρεψε τους θανάτους.
Το 2010, πολλές επαγγελματικές ενώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο ανέπτυξαν συστάσεις για την αναγνώριση, πρόληψη και θεραπεία δηλητηριάσεων από τοπικά αναισθητικά, με τη χρήση λιπιδικών γαλακτωμάτων στο κέντρο τους. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Φεττιπλέις και οι συνεργάτες του επιχείρησαν να δουν πώς αυτές οι συστάσεις έχουν επηρεάσει τις αναφερόμενες δηλητηριάσεις και θανάτους που σχετίζονται με τα φάρμακα.
Οι ερευνητές ανέλυσαν αναφορές που υποβλήθηκαν στο Εθνικό Σύστημα Δεδομένων Δηλητηριάσεων, τη βάση δεδομένων όλων των 53 Κέντρων Δηλητηριάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, και στο Σύστημα Αναφοράς Ανεπιθύμητων Συμβάντων της FDA, μια βάση δεδομένων παρόμοιων αναφορών που συλλέγονται από τη Διοίκηση Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ. Μέσω των αναλύσεών τους, διαπίστωσαν ότι οι θάνατοι συμβαίνουν κυρίως όταν η λιδοκαΐνη χορηγείται είτε ενδοφλεβίως είτε για να καλύψει τον λαιμό, και σχεδόν πάντα όταν χορηγείται σε εξαιρετικά υψηλές δόσεις, μερικές φορές έως και τέσσερις φορές πάνω από το ανώτατο όριο, δήλωσε ο Φεττιπλέις.
Το ζήτημα αυτό επιδεινώνεται από τη διαθεσιμότητα μεθόδων χορήγησης υψηλής δόσης και την πιθανότητα ακούσιας υπερβολικής δόσης από το ιατρικό προσωπικό επείγουσας βοήθειας. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι η ενισχυμένη εκπαίδευση και οι ενημερωμένες συστάσεις θα μπορούσαν να μετριάσουν αυτούς τους κινδύνους, καθώς οι συστάσεις έχουν αποδειχθεί επιτυχείς στη μείωση των συνολικών δηλητηριάσεων και θανάτων από αναισθησία.
