«Προσωπικά, στο νερό νιώθω στο στοιχείο μου. Είναι μια κοινότυπη έκφραση, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη που να περιγράφει καλύτερα την άνεση που νιώθω στο νερό, της πισίνας ή της θάλασσας. Κοντεύω εξάλλου να συμπληρώσω τριάντα πέντε χρόνια αδιάλειπτης ενασχόλησης με το υγρό στοιχείο».
Αυτά τονίζει μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Γιώργος Σακκάς, ο οποίος ασχολείται με την ελεύθερη κατάδυση ως αθλητής και ως καθηγητής.
Ξεκίνησε ως μαθητής του δημοτικού σχολείου, διευκρινίζει ο ίδιος, να ασχολείται με την κολύμβηση και δε σταμάτησε ποτέ, αλλά οι θαλάσσιες δραστηριότητές του διεκόπησαν πάνω από μία δεκαετία λόγω των σπουδών του στην Αγγλία και της εργασίας του στις ΗΠΑ.
Αυτό έκανε τη λαχτάρα του για τη θάλασσα όλο και μεγαλύτερη, προσθέτει, με αποτέλεσμα από το 2005 που επέστρεψε στην Ελλάδα να αρχίσει να ασχολείται συστηματικά με τις υποβρύχιες δραστηριότητες και ιδιαίτερα με την ελεύθερη κατάδυση.
Έτσι, το 2006 συμμετείχε πρώτη φορά στο εθνικό πρωτάθλημα, ενώ από το 2009 ήταν μέλος της Εθνικής Ομάδας Ελεύθερης Κατάδυσης με συμμετοχή σε διάφορες αποστολές, πανελλήνια ρεκόρ και διακρίσεις.
Ο δρ Σακκάς είναι κάτοχος του πανελλήνιου ρεκόρ στην κατηγορία «Κατάδυση χωρίς Πέδιλα» (Constant No Fins – CNF) με επίδοση 65 μέτρα, που έκανε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της CMAS (επίσημη ομοσπονδία ελεύθερης κατάδυσης) στο ΚΑΣ της Τουρκίας και τον είχε κατατάξει στην 6η θέση παγκοσμίως.
Η πρακτική του προετοιμασία βελτιώθηκε θεαματικά όταν έγινε εκπαιδευτής ελεύθερης κατάδυσης το 2007 και αυτό τον οδήγησε στο να επιμεληθεί της μετάφρασης του πρώτου εγχειριδίου ελεύθερης κατάδυσης του Umberto Pelizzari, που κυκλοφορεί εδώ και πολλά χρόνια στα ελληνικά.
Με την ελεύθερη κατάδυση δεν ασχολείται μόνο ως αθλητής, αλλά τον συναρπάζει και το επιστημονικό της κομμάτι, μιας και η εργασία του σχετίζεται με την έρευνα και τη διδασκαλία της φυσιολογίας της άσκησης σε αθλητές και κλινικούς πληθυσμούς.
Είναι επίκουρος καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ενώ η ερευνητική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στον τομέα της Ιατρικής του Τρόπου Ζωής, που σχετίζεται με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών με χρόνια νοσήματα.
«Η ενασχόλησή μου με την αθλητική ελεύθερη κατάδυση δικαιωματικά μου επιτρέπει να μιλώ και να δείχνω έμπρακτα σε φοιτητές και σε ασθενείς τα οφέλη της διά βίου συστηματικής άσκησης» συμπληρώνει.
Στο ερώτημα αν είναι ένα άθλημα εύκολο ή δύσκολο ο Γιώργος Σακκάς επισημαίνει:
«Όπως όλες οι αθλητικές δραστηριότητες, έτσι και τα αγωνίσματα άπνοιας προϋποθέτουν άριστη σωματική κατάσταση και συχνή προπόνηση. Επιπλέον, η ψυχική κατάσταση πρέπει να είναι καλή. Ωστόσο, εάν εξαιρέσεις την αγωνιστική κατάδυση, το να κάνεις ένα μακροβούτι ή να απολαύσεις τον βυθό με την μάσκα και τον αναπνευστήρα δεν είναι καθόλου δύσκολο – όλοι το έχουμε κάνει. Υπάρχουν μικρά κολπάκια χαλάρωσης και σωστής τεχνικής που μπορεί να μάθει ο καθένας από κάποιο οργανωμένο σχολείο ελεύθερης κατάδυσης και να αυξήσει δραματικά τις επιδόσεις του στο μακροβούτι και στον χρόνο παραμονής κάτω από το νερό».
«Οι ελεύθεροι δύτες», συνεχίζει ο επίκουρος καθηγητής, «δεν είναι υπεράνθρωποι – απλά είναι καλά προπονημένοι και γνωρίζουν τέλεια πώς να χαλαρώνουν το σώμα τους. Κάτω από το νερό γίνεσαι ένα με τη γενέτειρα θάλασσα».
«Είναι υπέροχο το συναίσθημα της ελευθερίας που βιώνει ο δύτης που καταδύεται χωρίς τεχνητά μέσα. Νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε πλήρη αρμονία με το σύμπαν, το σώμα σου αιωρείται στο άπειρο, δεν σε κρατά τίποτα παρά μόνο η αγάπη για την ζωή, γιατί αυτή είναι που σε κάνει να θέλεις να επιστρέψεις πάλι στην επιφάνεια για να πάρεις αέρα. Με την ελεύθερη κατάδυση πραγματικά εκτιμάς τι θα πει αναπνέω ελεύθερα και απολαμβάνω κάθε μου ανάσα».
Στο αν είναι επικίνδυνο άθλημα τονίζει πως «στην πραγματικότητα ελάχιστα ατυχήματα συμβαίνουν στην αγωνιστική ελεύθερη κατάδυση και μάλιστα πολύ λιγότερα από όσα συμβαίνουν στις δραστηριότητες αναψυχής με τεχνητά μέσα (αυτόνομη κατάδυση – scuba). Δυστυχώς όμως, επειδή οι έλληνες ψαροντουφεκάδες τείνουν να ψαρεύουν μόνοι τους (χωρίς ζευγάρι), κάθε καλοκαίρι θα αναφερθούν αρκετά τραγικά περιστατικά με θύματα ανθρώπους με εμπειρία και αγάπη για την θάλασσα. Ποτέ χωρίς ζευγάρι είναι το σύνθημά μας. Η ελεύθερη κατάδυση έχει κινδύνους που ξεπερνιούνται απλά με την παρουσία ενός ακόμα ατόμου. Τόσο απλά!» καταλήγει.
Η ελεύθερη κατάδυση είναι ένα σπορ στο οποίο οι αθλητές/δύτες καταδύονται όσο πιο βαθιά μπορούν με μία μόνο ανάσα και επιστρέφουν στην επιφάνεια με μόνη βοήθεια αυτήν των χεριών και των ποδιών τους.
Το αγώνισμα χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες και περιλαμβάνει κατάδυση με πέδιλα, κατάδυση χωρίς πέδιλα και κατάδυση με ελεύθερη βύθιση.
Η χρήση έρματος (βαρίδια) επιτρέπεται μόνο πάνω στη ζώνη ή στο λαιμό των αθλητών και οι αθλητές υποχρεούνται να επιστρέψουν στην επιφάνεια με το έρμα με το οποίο καταδύθηκαν.
«Η ελεύθερη κατάδυση είναι πανάρχαια δραστηριότητα», σύμφωνα με τον κ. Σακκά.
«Υπάρχουν αρχαιολογικά στοιχεία στον ελλαδικό χώρο από τη Μινωική Εποχή. Στην μοντέρνα εποχή το πρώτο συγκλονιστικό γεγονός συνέβη το 1913 με την εξωπραγματική ιστορία του Γεωργίου Χατζή του Στάθη, γνωστού και ως Χατζηστάθη. Ο σφουγγαράς από τη Σύμη καταδύθηκε χωρίς εξοπλισμό στα 76 μέτρα, με χρόνο βουτιάς περίπου στα 3 λεπτά, για να βρει την άγκυρα του ιταλικού πλοίου Regina Margherita, και αναδύθηκε τραβώντας το σχοινί με τα χέρια του. Δεν είναι απίστευτο το γεγονός ότι ο πρώτος ελεύθερος δύτης της σύγχρονης ιστορίας ήταν Έλληνας και το ρεκόρ του κράτησε για 76 ολόκληρα χρόνια, όσα και τα μέτρα που καταδύθηκε;»
«Έχουμε μια φοβερή κληρονομιά, η οποία μάλιστα δεν συνεχίζεται μόνο με τους σημερινούς έλληνες ελεύθερους δύτες που βουτούν σε τριψήφια βάθη, αλλά και με τους υποβρύχιους κυνηγούς που καταδύονται κάτω από τα 50 μέτρα για το χόμπι και τον μεζέ» καταλήγει ο κ. Σακκάς.
(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)
