Αποψίλωση δασών: Πάνω από 500.000 θάνατοι σε 20 χρόνια
Η αποψίλωση των τροπικών δασών έχει οδηγήσει σε περισσότερους από 500.000 θανάτους μέσα στις τελευταίες δύο δεκαετίες, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα. Αυτή η κατάσταση αποδίδεται στην αύξηση των θερμοκρασιών και στις θανατηφόρες συνέπειες της υπερβολικής ζέστης. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Climate Change, αναφέρει ότι η εκκαθάριση γης σε περιοχές όπως ο Αμαζόνιος, το Κονγκό και η νοτιοανατολική Ασία έχει προκαλέσει τοπικές αυξήσεις της θερμοκρασίας, με αποτέλεσμα τη μείωση της σκιάς, τον περιορισμό των βροχοπτώσεων και την αύξηση του κινδύνου πυρκαγιών.
Θάνατοι και επιπτώσεις στην υγεία
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι περίπου 28.330 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο εξαιτίας της θερμικής επιβάρυνσης που προκαλείται τοπικά από την αποψίλωση. Οι περισσότεροι θάνατοι παρατηρούνται στη νοτιοανατολική Ασία, όπου η πυκνότητα του πληθυσμού είναι υψηλή, ενώ περίπου το ένα τρίτο των θανάτων καταγράφεται στην τροπική Αφρική και οι υπόλοιποι στη Κεντρική και Νότια Αμερική. Από το 2001 έως το 2020, περίπου 345 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν βιώσει άνοδο θερμοκρασίας εξαιτίας της αποψίλωσης, με 2,6 εκατομμύρια από αυτούς να εκτίθενται σε πρόσθετη θερμότητα έως και 3 βαθμούς Κελσίου.
Η σημασία της δασικής κάλυψης
Ο καθηγητής Ντόμινικ Σπράκλεν από το Πανεπιστήμιο του Λιντς τόνισε: «Το μήνυμα είναι απλό: η αποψίλωση σκοτώνει. Οι περισσότεροι άνθρωποι επικεντρώνονται στις παγκόσμιες κλιματικές επιπτώσεις, αλλά οι τοπικοί κίνδυνοι συχνά παραβλέπονται». Ως παράδειγμα ανέφερε την πολιτεία Μάτο Γκρόσο στη Βραζιλία, όπου η εκτεταμένη αποψίλωση για την καλλιέργεια σόγιας έχει προκαλέσει σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα. Οι αγρότες της περιοχής πιέζουν για άρση της «μορατόριουμ σόγιας», ώστε να ανοίξει κι άλλη γη στην Αμαζονία.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η διατήρηση της δασικής κάλυψης δεν προστατεύει μόνο το παγκόσμιο κλίμα, αλλά και τις τοπικές κοινωνίες: μειώνει την έκθεση σε ακραία ζέστη, ενισχύει τις βροχοπτώσεις και στηρίζει τη γεωργία. «Τα δάση δεν είναι άχρηστα κομμάτια γης. Εργάζονται για εμάς, προστατεύοντας την υγεία μας και την παραγωγή τροφής», κατέληξε ο Σπράκλεν.
