Ανακάλυψη του εγκεφάλου που μετατρέπει τις επιθυμίες σε συμπεριφορά κατανάλωσης

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell, αποκάλυψε πώς το κέντρο του εγκεφάλου που ονομάζεται κρεβάτι του πυρήνα της στριωτής τερματικής (BNST) λειτουργεί ως κεντρικός διακόπτης, συνδυάζοντας σήματα ανταμοιβής και ανάγκης για να ελέγξει την κατανάλωση τροφής. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την παχυσαρκία και την απώλεια βάρους που σχετίζεται με ασθένειες.

Πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος στην κατανάλωση τροφής

Η διαδικασία της κατανάλωσης φαίνεται απλή—βλέπεις ζάχαρη, την επιθυμείς—όμως η απόφαση για την πραγματική κατανάλωση είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης σε όλο τον εγκέφαλο. Οι άνθρωποι το νιώθουν όταν ένα επιδόρπιο είναι ακαταμάχητο ενώ είναι πεινασμένοι, αλλά ξεχνιέται μετά το μεσημεριανό γεύμα. Η δημόσια υγεία το βιώνει στο πλαίσιο της παχυσαρκίας, των θεραπειών καρκίνου που μειώνουν την όρεξη και των φαρμάκων κορεσμού. Η ερώτηση που προκύπτει είναι: πού συναντώνται οι ενδείξεις “αυτό έχει καλή γεύση” και “το σώμα μου το χρειάζεται”; Ο BNST είναι ο διακόπτης που ενσωματώνει την αισθητηριακή αξία με την εσωτερική κατάσταση για να ρυθμίσει την κατανάλωση.

Σημασία της έρευνας για την υγεία

Η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας αυτού του μηχανισμού θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της απώλειας βάρους που σχετίζεται με ασθένειες και να βελτιώσει τις θεραπείες κατά της παχυσαρκίας. Οι ερευνητές πρώτα εντόπισαν τα νευρώνες του CEA που κωδικοποιούν την γλυκιά αξία χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως η αλληλουχία RNA ενός μόνο κυττάρου. Κατέγραψαν τη δραστηριότητα αυτών των νευρώνων ενώ παρέδιδαν γευστικά μέσω ενός ενδοστοματικού συστήματος. Για να δοκιμάσουν την αιτιότητα, χρησιμοποίησαν οπτογενετική τεχνολογία για να ενεργοποιήσουν ή να αναστείλουν συγκεκριμένα νευρώνες.

Η έρευνα αυτή αποκαλύπτει ότι οι θετικές νευρώνες Pdyn στον CEA κωδικοποιούν την έλξη προς τη γλυκιά γεύση, καθώς η οπτογενετική ενεργοποίηση τους έκανε το νερό να είναι πολύ επιθυμητό, ενώ η αναστολή τους κατήργησε την προτίμηση για γλυκαντικές ουσίες και ζάχαρη. Αυτές οι ανακαλύψεις δείχνουν τη συγκεκριμένη λειτουργία των νευρώνων και την επίδραση τους στην κατανάλωση τροφής, υπογραμμίζοντας τη σημασία της κατανόησης της σύνθετης διαδικασίας που οδηγεί στην κατανάλωση.