Ανακαλύψεις γλυκού νερού στον Κορινθιακό Κόλπο
Μια διεθνής ερευνητική ομάδα αποκάλυψε την ύπαρξη ενός υδάτινου συστήματος ηλικίας 800.000 ετών, το οποίο περιέχει νερό χαμηλής αλατότητας, αποθηκευμένο σε ιζήματα κάτω από τον βυθό του Κορινθιακού Κόλπου. Αυτή η ανακάλυψη έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς η συζήτηση γύρω από τα αποθέματα γλυκού νερού έχει επανέλθει στο προσκήνιο, καθιστώντας τη χαρτογράφηση των υπόγειων υδάτων πολύτιμη πληροφορία.
Γεωλογικά χαρακτηριστικά της περιοχής
Οι ερευνητές, προερχόμενοι από πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Μάλτας και της Ιταλίας, εστίασαν την προσοχή τους στον Κορινθιακό Κόλπο, ο οποίος είναι γνωστός για την τεκτονική του δραστηριότητα και την απόθεση ιζημάτων. Όπως εξηγεί η επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας, Σενάι Χοροζάλ, η περιοχή αυτή αποτελεί ένα φυσικό εργαστήριο για τη μελέτη των παράκτιων συστημάτων υπόγειων υδάτων χαμηλής αλατότητας.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Hydrogeology Journal», εντόπισε και χαρτογράφησε παράκτια νερά χαμηλής αλατότητας που είναι αποθηκευμένα σε ιζήματα κάτω από τον Κορινθιακό Κόλπο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μεγάλες πτώσεις της στάθμης της θάλασσας κατά τις παγετώδεις περιόδους είχαν επιτρέψει στο νερό της βροχής και των ποταμών να διεισδύσει στα ιζήματα, διατηρώντας μέρος του μέχρι σήμερα.
Διαδικασία και ευρήματα της έρευνας
Το νερό χαμηλής αλατότητας ανιχνεύθηκε σε βάθη που κυμαίνονται από 20 έως 600-700 μέτρα κάτω από τον πυθμένα στην κεντρική λεκάνη του Κορινθιακού Κόλπου, καθώς και από 15 έως 150 μέτρα στην ανατολική περιοχή των Αλκυονίδων. Τα πλευρικά στρώματα ιζημάτων στη λεκάνη μπορεί να περιέχουν έως και 250 κυβικά χιλιόμετρα αυτού του υπόγειου νερού.
Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια διεπιστημονική προσέγγιση, συνδυάζοντας σεισμικά δεδομένα υψηλής ποιότητας, πυρήνες από προηγούμενες γεωτρήσεις και υδρογεωλογική μοντελοποίηση για να εξετάσει την παρουσία και την κατανομή του παράκτιου νερού χαμηλής αλατότητας. Οι υπολογιστικές προσομοιώσεις των τελευταίων 800.000 ετών επιβεβαίωσαν ότι το νερό αποθηκεύτηκε κυρίως κατά τη διάρκεια των παγετώνων, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη.
Η Σενάι Χοροζάλ τονίζει ότι η παρουσία πλευρικά εκτεταμένων ιζημάτων χαμηλής διαπερατότητας έχει συμβάλλει στη διατήρηση αυτών των υδάτων για τόσα πολλά χρόνια, λειτουργώντας ως δεξαμενές που τροφοδοτούνταν συνεχώς κατά την περίοδο που η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλή. Παρά τις αλλαγές, το σύστημα έχει σταθεροποιηθεί σε χαμηλή αλατότητα, αναμειγνύοντας το γλυκό νερό με το θαλασσινό σε διάφορες περιόδους ανόδου και πτώσης της στάθμης της θάλασσας.
Η Ελλάδα, όπως και πολλές άλλες μεσογειακές χώρες, αντιμετωπίζει αυξανόμενη πίεση στους υδάτινους πόρους. Η κατανόηση της γεωλογικής δομής που προστατεύει αυτά τα υπόγεια ύδατα μπορεί να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων της χώρας.
