Ανακαλύψεις δεινοσαύρων στην Αργεντινή
Μια πρόσφατη ανακάλυψη από επιστήμονες στην Αργεντινή αποκάλυψε έναν δεινόσαυρο που είχε ισχυρά νύχια και τρεφόταν με κόκαλα αρχαίου κροκοδείλου. Το νέο εύρημα, πιθανώς μήκους 7 μέτρων, ανήκει σε μια μυστηριώδη ομάδα δεινοσαύρων γνωστή ως μεγαράπτορες. Αυτά τα πλάσματα κυνηγούσαν σε περιοχές που σήμερα είναι η Νότια Αμερική, καθώς και στην Αυστραλία και σε μέρη της Ασίας, εξελίσσοντας διαφορετικά είδη κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών.
Χαρακτηριστικά και ανακαλύψεις
Σύμφωνα με πληροφορίες από το Associated Press, οι μεγαράπτορες ήταν γνωστοί για τα μακρόστενα κρανία τους και τα «τεράστια και πολύ ισχυρά νύχια» τους. Ο Lucio Ibiricu, μέλος της ερευνητικής ομάδας από το Ινστιτούτο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας της Παταγονίας, ανέφερε ότι δεν είναι ακόμη σαφές πώς ακριβώς αυτά τα πλάσματα κυνηγούσαν και πού βρίσκονται στην εξελικτική χρονολογική σειρά, κυρίως λόγω της ατελούς φύσης των απολιθωμάτων που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής.
Το νέο είδος δεινόσαυρου
Σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές ανακάλυψαν μέρος ενός κρανίου, καθώς και οστά χεριών, ποδιών και ουράς από τον βραχώδη σχηματισμό Lago Colhué Huapi στην Παταγονία. Αυτά τα μοναδικά χαρακτηριστικά στα οστά τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι πιθανόν να πρόκειται για ένα νέο είδος. Το τελευταίο μέλος της οικογένειας των μεγαραπτόρων, που ονομάζεται Joaquinraptor casali, καλύπτει ένα σημαντικό κενό στην κατανόηση των δεινοσαύρων, καθώς αποτελεί ένα από τα πιο ολοκληρωμένα σκελετικά ευρήματα που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα.
Ο Federico Agnolin από το Αργεντινό Μουσείο Φυσικών Επιστημών Bernardino Rivadavia, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε ότι το πλάσμα πιθανότατα έζησε πριν από 66 έως 70 εκατομμύρια χρόνια, κοντά στην εποχή της εξαφάνισης των δεινοσαύρων. Ήταν τουλάχιστον 19 ετών όταν πέθανε, αν και οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν την αιτία θανάτου του. Το οστό του μπροστινού ποδιού που βρέθηκε στα σαγόνια του, ανήκει σε έναν αρχαίο συγγενή των κροκοδείλων, και μπορεί να προσφέρει ενδείξεις για τη διατροφή του και τον ρόλο του ως κορυφαίος θηρευτής στις υγρές προϊστορικές πλημμυρικές πεδιάδες.
Ο Ibiricu αποφάσισε να ονομάσει τον νέο δεινόσαυρο στη μνήμη του γιου του, Joaquin. Αν και ο μικρός δεν είχε ακόμη αναπτύξει ενδιαφέρον για τους δεινόσαυρους, ο Ibiricu πιστεύει ότι θα του άρεσε να έχει το όνομά του συνδεδεμένο με ένα τέτοιο πλάσμα, καθώς «όλα τα παιδιά αγαπούν τους δεινόσαυρους».
