Μελέτη αποκαλύπτει πώς το μελάνωμα εξελίσσεται για να αντιστέκεται στην ανοσοθεραπεία
Μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές του UCLA Health Jonsson Comprehensive Cancer Center ρίχνει φως στους μηχανισμούς με τους οποίους το μελάνωμα, η πιο θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος, αναπτύσσει αντοχή στην ανοσοθεραπεία. Παράλληλα, εντοπίζει μια πιθανή στρατηγική για την πρόληψη ή την αναστροφή αυτής της αντοχής.
Γενετικές μεταλλάξεις και αντοχή
Η ομάδα των ερευνητών διαπίστωσε ότι οι υποτροπιάζουσες όγκοι μελανώματος συχνά αποκτούν γενετικές παραλλαγές που επηρεάζουν τον αριθμό των αντιγράφων του DNA. Αυτές οι παραλλαγές συνήθως επηρεάζουν γονίδια που ελέγχουν την ικανότητα των καρκινικών κυττάρων να αυτοκαταστρέφονται όταν δέχονται επιθέσεις από το ανοσοποιητικό σύστημα. Ως αποτέλεσμα, οι καρκινικές κυτταρικές γραμμές επιβιώνουν, οδηγώντας σε υποτροπές ή αναγέννηση των όγκων μήνες ή και χρόνια μετά την αρχική μείωση του όγκου λόγω της θεραπείας.
Προοπτικές για τη θεραπεία
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Immunity, υποδεικνύουν ότι εάν οι όγκοι γίνουν πιο επιρρεπείς στην αυτοκαταστροφή μετά από επιθέσεις του ανοσοποιητικού, μπορεί να διατηρηθεί ή να αποκατασταθεί η αποτελεσματικότητα των αναστολέων σημείων ελέγχου, μιας ευρέως χρησιμοποιούμενης μορφής ανοσοθεραπείας. Η αντοχή στην ανοσοθεραπεία, ιδιαίτερα στους αναστολείς σημείων ελέγχου, παραμένει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη θεραπεία του καρκίνου.
Η σημασία της παρακολούθησης της εξέλιξης των όγκων
Για να κατανοήσουν πώς οι όγκοι γίνονται ανθεκτικοί με την πάροδο του χρόνου, οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα όγκων από ασθενείς πριν και μετά την υποτροπή τους, μετά από θεραπεία με αναστολείς σημείων ελέγχου. Χρησιμοποίησαν επίσης μοντέλα κυττάρων και ποντικών για να εξετάσουν αν η φαρμακολογική ευαισθητοποίηση των όγκων στην προγραμματισμένη κυτταρική θανάτωση θα μπορούσε να επαναφέρει την ευαισθησία τους στην ανοσοθεραπεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μείωση του κατωφλίου θανάτου των καρκινικών κυττάρων επανέφερε την ικανότητα των κυττάρων Τ να προκαλούν αυτοκαταστροφή.
Ο Δρ. Ρότζερ Λο, καθηγητής Ιατρικής στο UCLA, δήλωσε ότι αυτές οι ανακαλύψεις ανοίγουν το δρόμο για μια υποσχόμενη στρατηγική πρόληψης. Αν μπορέσουμε να παρέμβουμε νωρίς για να στοχεύσουμε τα πρώτα ανθεκτικά καρκινικά κύτταρα στους υπολειμματικούς όγκους, ίσως μπορέσουμε να παρατείνουμε την αποτελεσματικότητα της ανοσοθεραπείας για τους ασθενείς με μελάνωμα.
Η μελέτη αναδεικνύει επίσης τη σημασία της παρακολούθησης της εξέλιξης των όγκων σε επίπεδο μεμονωμένων κυττάρων. Χρησιμοποιώντας ανάλυση ολόκληρου του γονιδιώματος σε μεμονωμένα κύτταρα, η ομάδα ανακάλυψε ότι κάποιες από τις γενετικές αλλαγές που σχετίζονται με την αντοχή ήταν ήδη παρούσες σε μικρές υποομάδες κυττάρων πριν από την έναρξη της θεραπείας. Αυτό υποδεικνύει ότι για ορισμένους ασθενείς, μια προσέγγιση αναμονής κατά τη διάρκεια της ύφεσης μπορεί να μην είναι η πιο κατάλληλη.
