Σαν σήμερα το 1955, ο θάνατος του Αλέξανδρου Παπάγου αφήνει ένα κενό εξουσίας
που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πώς θα καλυφθεί. Οι περισσότεροι πολιτικοί και δημοσιογράφοι της εποχής θεωρούσαν δεδομένο ότι η διαδοχή θα κατευθυνθεί προς τους αντιπροέδρους της κυβέρνησης, τον Στέφανο Στεφανόπουλο ή τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Ωστόσο, το Παλάτι είχε διαφορετικά σχέδια.
Η απρόσμενη επιλογή του βασιλιά Παύλου
Ο βασιλιάς Παύλος, παρά τις προσδοκίες και τα «φαβορί», κάλεσε τον τότε υπουργό Δημοσίων Έργων, Κωνσταντίνο Καραμανλή, και του ανέθεσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Αυτή η απόφαση αιφνιδίασε την πολιτική σκηνή και την κοινή γνώμη, καθώς ο Καραμανλής δεν συγκαταλεγόταν στα κορυφαία στελέχη της ΕΡΕ. Σύντομα, ξέσπασαν αντιδράσεις και σφοδρές επικρίσεις, με τον Τύπο και την αντιπολίτευση να κάνουν λόγο για ξεκάθαρη «παλατιανή παρέμβαση».
Η πολιτική πορεία του Καραμανλή
Παρά τον αρχικό σάλο, ο Καραμανλής κατάφερε μέσα σε λίγες ημέρες να κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Με γρήγορες κινήσεις, πολιτικό θάρρος και ένα όραμα εκσυγχρονισμού, άρχισε να διαμορφώνει το προσωπικό του αποτύπωμα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η «ξαφνική» επιλογή του βασιλιά Παύλου αποδείχθηκε τελικά καθοριστική, καθώς εγκαινίασε την πολυετή και κυρίαρχη πορεία του Καραμανλή στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η πρωθυπουργία του το 1955 σηματοδότησε την απαρχή μιας νέας εποχής: ο Καραμανλής θα ηγηθεί της ΕΡΕ, θα οδηγήσει την Ελλάδα σε εκλογικές νίκες και θα παραμείνει στο τιμόνι της χώρας για σχεδόν μια δεκαετία, μέχρι το 1963. Αργότερα, θα επιστρέψει και ως ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφήνοντας ανεξίτηλο στίγμα στην Ιστορία.
