Η αναζήτηση θεραπείας για τον αυτισμό
Η Caroline Connor ανησυχούσε για την ανάπτυξη του γιου της όταν αυτός δεν άρχισε να μιλάει γύρω από τα πρώτα του γενέθλια. Παρά τις ανησυχίες της, ο παιδίατρος δεν έδειξε να ανησυχεί, ωστόσο η καθυστέρηση στην ομιλία παρέμεινε. Στα 2½ χρόνια, ο Mason διαγνώστηκε με αυτισμό. Οι γονείς του αποφάσισαν να αναζητήσουν κάθε δυνατή βοήθεια.
Η έρευνα του Dr. Frye
Ο Richard Frye, παιδονευρολόγος, είναι ένας από τους γιατρούς που αναζητούν θεραπείες για παιδιά με αυτισμό. Μελετά το leucovorin, ένα φτηνό γενικό φάρμακο που προέρχεται από το φολικό οξύ, γνωστό και ως βιταμίνη B9. Το leucovorin χρησιμοποιείται συνήθως για την ανακούφιση των παρενεργειών της χημειοθεραπείας. Αν και δεν αποτελεί θεραπεία για τον αυτισμό, ο Frye πιστεύει ότι μπορεί να έχει σημαντική επίδραση σε ένα καλό ποσοστό παιδιών με αυτισμό.
Η διαδικασία έγκρισης από την FDA
Αυτή την εβδομάδα, η FDA ξεκίνησε τη διαδικασία έγκρισης του leucovorin ως θεραπεία για τον αυτισμό, παρά την απουσία μεγάλων κλινικών δοκιμών φάσης 3. Ο Frye σημείωσε ότι υπάρχουν καλές προκαταρκτικές αποδείξεις ότι το leucovorin βοηθά, αν και η FDA συνήθως απαιτεί τουλάχιστον δύο μεγάλες ελεγχόμενες δοκιμές. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν μόνο μελέτες φάσης 2B, και απαιτείται περισσότερη έρευνα για να απαντηθούν κρίσιμα ερωτήματα, όπως η σωστή δοσολογία και ποια παιδιά θα ωφεληθούν περισσότερο.
Η θεωρία πίσω από τη χρήση του φαρμάκου για τον αυτισμό προτείνει ότι ορισμένα παιδιά μπορεί να έχουν εμπόδιο στη μεταφορά φολικού οξέος στον εγκέφαλο, το οποίο ενδέχεται να συμβάλλει σε ορισμένα από τα νευρολογικά προβλήματα που σχετίζονται με τη διαταραχή. Το leucovorin παρακάμπτει αυτό το εμπόδιο και μπορεί να βοηθήσει ορισμένα αυτιστικά παιδιά να βελτιώσουν την ικανότητά τους να μιλούν. Τρεις ελεγχόμενες δοκιμές του leucovorin για τη θεραπεία του αυτισμού έχουν δείξει θετικά αποτελέσματα στην ομιλία.
Ο Frye ανέφερε πέντε ελεγχόμενες μελέτες μέχρι σήμερα, όλες θετικές, αν και με διαφορετικές δόσεις και σε διαφορετικούς πληθυσμούς. Ωστόσο, τόνισε ότι οι αποδείξεις δεν είναι ακόμα στο επίπεδο που θα έπρεπε να είναι για ένα φάρμακο. Εξέφρασε την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι η ομάδα του δεν έλαβε χρηματοδότηση από την πρωτοβουλία Autism Data Science Initiative των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας και ότι δεν είχε συμβουλευτεί για το σχεδιασμό των επερχόμενων δοκιμών του leucovorin.
Η έλλειψη φολικού οξέος στον εγκέφαλο, γνωστή ως εγκεφαλική ανεπάρκεια φολικού οξέος, περιγράφηκε αρχικά από τον γιατρό-ερευνητή Vincent Ramaekers. Ο Ramaekers διαπίστωσε ότι ορισμένα παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές είχαν φυσιολογικά επίπεδα φολικού οξέος στο αίμα, αλλά χαμηλά επίπεδα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον ερευνητή Edward Quadros, ο οποίος μελετούσε πώς μια αυτοάνοση διαταραχή μπορεί να οδηγήσει σε εμπόδιο στη μεταφορά φολικού οξέος στον εγκέφαλο.
Μια μελέτη διαπίστωσε ότι πάνω από το 75% των παιδιών με αυτιστική διαταραχή είχαν αυτοαντισώματα κατά του υποδοχέα φολικού οξέος, σε σύγκριση με το 10%-15% των υγιών παιδιών. Υπάρχει απόδειξη κληρονομικής ή γενετικής προδιάθεσης για την ανάπτυξη αυτών των αυτοαντισωμάτων. Παράγοντες όπως το περιβάλλον και η δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί επίσης να παίζουν ρόλο, αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι τα εμβόλια προκαλούν την ανάπτυξη αυτοαντισωμάτων.
Ο εγκέφαλος διαθέτει ένα εφεδρικό σύστημα για τον υποδοχέα φολικού οξέος, γνωστό ως μειωμένος φορέας φολικού οξέος (RFC). Ο RFC δεν είναι τόσο αποτελεσματικός στη μεταφορά όσο ο υποδοχέας φολικού οξέος, αλλά μπορεί να μεταφέρει το leucovorin στον εγκέφαλο. Οι ένζυμοι στον εγκέφαλο μετατρέπουν το leucovorin στην ενεργή μορφή του φολικού οξέος.
