Η Αθήνα χωρίς αυτοκίνητα

Η Παγκόσμια Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο, που γιορτάζεται από τον δήμο Αθηναίων, μας φέρνει στο νου μια άλλη εποχή για την πρωτεύουσα. Μια εποχή που οι δρόμοι της Αθήνας δεν είχαν κανένα αυτοκίνητο και η ζωή κυλούσε με διαφορετικούς ρυθμούς. Οι πλατείες ήταν γεμάτες από καρότσες και οι αμαξάδες, ντυμένοι με φουστανέλες, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης.

Η ζωή στην Αθήνα του 19ου αιώνα

Στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, πριν την εμφάνιση των πρώτων αυτοκινήτων γύρω στο 1897-1900, η καθημερινότητα στην Αθήνα ήταν προσαρμοσμένη στον ρυθμό των αμαξιών και των αλόγων. Οι αμαξάδες είχαν τις δικές τους πιάτσες, κυρίως στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια, και η ζωή κυλούσε με τις βόλτες και τις εκδρομές που γίνονταν με άμαξες. Οι οικογένειες συνήθιζαν να επισκέπτονται το Φάληρο ή την Κηφισιά με τις άμαξες τους, απολαμβάνοντας μια πιο αργή και ανθρώπινη καθημερινότητα.

Αναμνήσεις από τον Μίλτο Λιδωρίκη

Μια σπάνια εικόνα της Αθήνας χωρίς αυτοκίνητα μας προσφέρει ο Μίλτος Γ. Λιδωρίκης, ένας θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός της εποχής του. Στα απομνημονεύματά του, περιγράφει τη ζωή των αμαξάδων και τις αντιζηλίες τους, καθώς και τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Αναφέρει ότι οι περισσότεροι αμαξάδες ήταν Κορίνθιοι, Θηβαίοι, Λιδωρικιώτες και Αθηναίοι, και υπήρχαν συχνά καβγάδες και αντιπαραθέσεις μεταξύ τους. Η ζωή τους ήταν γεμάτη από περιπέτειες και προκλήσεις, με τις νυχτερινές πιάτσες να προσφέρουν μια διαφορετική εικόνα της εποχής.

Ο Μίλτος Λιδωρίκης περιγράφει επίσης την εμφάνιση των αμαξάδων, οι οποίοι φορούσαν φουστανέλες και ήταν αναγνωρίσιμοι στους δρόμους της πόλης. Οι αμαξάδες διασκέδαζαν τους επιβάτες τους, μεταφέροντάς τους από μπυραρία σε μπυραρία, και η ζωή τους ήταν γεμάτη από γλέντια και κοινωνικές εκδηλώσεις. Οι περιγραφές του μας μεταφέρουν σε μια εποχή που η Αθήνα ήταν διαφορετική, πιο ήρεμη και ανθρώπινη, πριν την έλευση των μηχανών που άλλαξαν ριζικά την καθημερινότητα των κατοίκων της.