Μικροδομικές αλλαγές στον εγκέφαλο από το χτύπημα της μπάλας

Μια καινοτόμος τεχνική απεικόνισης του εγκεφάλου που αναπτύχθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια έχει εντοπίσει περιοχές στον εγκεφαλικό φλοιό, ακριβώς πίσω από το μέτωπο, που πλήττονται περισσότερο από τις επαναλαμβανόμενες επιδράσεις από τα χτυπήματα της μπάλας στο ποδόσφαιρο. Η μελέτη αυτή αποκάλυψε ότι οι βλάβες αυτές οδηγούν σε γνωστικές δυσλειτουργίες που παρατηρούνται σε ποδοσφαιριστές που χτυπούν τη μπάλα συχνά.

Σημαντικά ευρήματα της μελέτης

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου στο JAMA Network Open, διεξήχθη σε ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές ενηλίκων από τη Νέα Υόρκη. Ο επικεφαλής της μελέτης, Δρ. Μάικλ Λίπτον, καθηγητής ακτινολογίας και βιοϊατρικής μηχανικής στο Κολούμπια, δήλωσε ότι η μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι η έκθεση σε επαναλαμβανόμενες επιδράσεις στο κεφάλι προκαλεί συγκεκριμένες αλλαγές στον εγκέφαλο, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν τη γνωστική λειτουργία.

Εργαλεία απεικόνισης και αποτελέσματα

Η μελέτη παρέχει στους ερευνητές ένα εργαλείο απεικόνισης του εγκεφάλου που χρειάζονται για να ανιχνεύσουν αυτές τις βλάβες σε άτομα, να μάθουν περισσότερα για το πώς οι επαναλαμβανόμενες επιδράσεις στο κεφάλι επηρεάζουν τον εγκέφαλο και να αναπτύξουν θεραπείες. Μια δεύτερη μελέτη από το εργαστήριο του Λίπτον, που είναι υπό δημοσίευση στο περιοδικό Neurology, χρησιμοποίησε μια διαφορετική τεχνική απεικόνισης για να εξετάσει τον εγκέφαλο και διαπίστωσε σχετική βλάβη στην ίδια περιοχή.

Η ομάδα των ερευνητών χρησιμοποίησε μια νέα τεχνική απεικόνισης για να αναζητήσει βιοδείκτες βλάβης λόγω των χτυπημάτων της μπάλας σε μια περιοχή του εγκεφάλου που προηγουμένως ήταν δύσκολα προσβάσιμη για ακριβή απεικόνιση. Χρησιμοποιώντας τη διάχυτη μαγνητική απεικόνιση (dMRI), η οποία εξετάζει τη μικροδομή και την οργάνωση των κυττάρων, οι ερευνητές απεικόνισαν τους εγκεφάλους των αθλητών για να εξετάσουν τη διασύνδεση μεταξύ της λευκής και της γκρίζας ύλης στον εγκεφαλικό φλοιό, την εξωτερική επιφάνεια του εγκεφάλου.

Η ομάδα του Λίπτον πραγματοποίησε dMRI σάρωσεις σε 352 ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ανέφεραν διαφορετικά επίπεδα χτυπημάτων της μπάλας κατά τον προηγούμενο χρόνο, καθώς και σε 77 αθλητές της ίδιας ηλικίας που δεν συμμετείχαν σε αθλήματα επαφής. Όλοι οι παίκτες έκαναν απλές δοκιμές μάθησης και μνήμης.

Οι πιο έντονοι χτυπητές της μπάλας, που ανέφεραν περισσότερους από 1.000 χτυπήματα κάθε χρόνο, παρουσίασαν σημαντικά πιο θολές μεταβάσεις μεταξύ της γκρίζας και της λευκής ύλης στην περιοχή του οριβτοφροντικού φλοιού, αλλά όχι σε άλλες περιοχές πιο πίσω στον εγκέφαλο. Οι παίκτες που χτύπησαν τη μπάλα πιο συχνά είχαν επίσης χειρότερες επιδόσεις σε δοκιμές μάθησης και μνήμης σε σύγκριση με τους παίκτες που δεν χτύπησαν σχεδόν καθόλου τη μπάλα.

Η μεγαλύτερη βλάβη στη μεταβατική ζώνη συνδέθηκε με χειρότερες επιδόσεις στις εξετάσεις. Ο Λίπτον δήλωσε ότι «είναι πολύ ισχυρές αποδείξεις ότι αυτές οι μικροδομικές αλλαγές είναι πιθανό να είναι αιτία γνωστικών ελλειμμάτων». Το εργαστήριο εξετάζει τώρα τη δυνητική σχέση μεταξύ αυτών των βιοδεικτών και την ανάπτυξη χρόνιας τραυματικής εγκεφαλοπάθειας (CTE), μιας νευροεκφυλιστικής νόσου που έχει διαγνωστεί σε αθλητές που υπήρξαν θύματα πολλών χτυπημάτων στο κεφάλι κατά τη διάρκεια της καριέρας τους.

«Η θέση της ανωμαλίας που αναφέρουμε είναι αξιοσημείωτα παρόμοια με την παθολογία της CTE, αν και δεν γνωρίζουμε ακόμη αν συνδέονται με την CTE ή αν κάποιοι από αυτούς τους υγιείς αθλητές θα αναπτύξουν CTE».