Η ζωή και οι προκλήσεις του Ρόμπερτ Ρέντφορντ
Ο θάνατος του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, του διάσημου ηθοποιού και σκηνοθέτη, έχει προκαλέσει θλίψη σε θαυμαστές παγκοσμίως. Ο Ρέντφορντ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών, στον ύπνο του, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια κληρονομιά στον κινηματογράφο.
Η πολιομυελίτιδα και οι φόβοι του
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Daily Mail, η ζωή του Ρέντφορντ δεν ήταν πάντα εύκολη. Σε ηλικία 11 ετών, διαγνώστηκε με πολιομυελίτιδα, μια σοβαρή ιογενής νόσος που μπορεί να προκαλέσει παράλυση. Τη δεκαετία του 1940, η πολιομυελίτιδα ήταν μια κοινή απειλή και ο Ρέντφορντ φοβόταν ιδιαίτερα τις συνέπειές της, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να επηρεάσει τους μυς της αναπνοής. Οι «σιδερένιοι πνεύμονες», οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για την υποστήριξη των ασθενών, τον τρόμαζαν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
«Πριν την ανακάλυψη του εμβολίου Salk, η πολιομυελίτιδα ήταν μια συνεχής απειλή. Βλέπαμε ανθρώπους να βρίσκονται σε σιδερένιους πνεύμονες», είχε δηλώσει ο Ρέντφορντ. Δυστυχώς, μολύνθηκε από τον ιό κατά τη διάρκεια μιας ημέρας που κολυμπούσε με φίλους. Αν και δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει σιδερένιο πνεύμονα, η ασθένεια τον επηρέασε σημαντικά.
Η ζωή μετά την ασθένεια
«Όταν αρρώστησα, δεν μπορούσα να κινηθώ σωστά. Είχα ήπια πολιομυελίτιδα, αλλά ήταν αρκετά σοβαρή ώστε να με κρατήσει στο κρεβάτι για εβδομάδες», είχε πει. Αργότερα, το 2014, σκηνοθέτησε μια σειρά ταινιών μικρού μήκους με τίτλο «Cathedrals of Culture», μία από τις οποίες αφορούσε το Ινστιτούτο Βιολογικών Μελετών Salk στο Λος Άντζελες, το οποίο είχε αναπτύξει το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας.
Ο Ρέντφορντ θυμόταν ότι μεγάλωνε στην περιοχή κατά τη διάρκεια της κατασκευής του Ινστιτούτου και ότι η επιδημία της πολιομυελίτιδας ήταν μια πραγματική απειλή για όλους. «Ήμουν τυχερός που δεν υπήρξε μόνιμη βλάβη από την ασθένεια, αλλά η πολιομυελίτιδα ήταν μέρος της ζωής μας», σημείωνε.
Η εμπειρία του αυτή τον δίδαξε να μην αφήνει τους φόβους του να τον καθοδηγούν. Στα απομνημονεύματά του, «Robert Redford: The Biography», αναφέρει μια επικίνδυνη στιγμή που παραλίγο να πηδήξει από ένα κτίριο για να αποδείξει ότι δεν ήταν δειλός. «Είχα δύο επιλογές: να αφήσω τους φόβους μου να με ελέγχουν ή να τους ξεπεράσω», δήλωσε.
Η ζωή του Ρέντφορντ ήταν γεμάτη προκλήσεις, αλλά και επιτυχίες. Οι ακαδημαϊκές του επιδόσεις και η συμμετοχή του στον αθλητισμό του έδωσαν την ευκαιρία να αποκτήσει υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Ωστόσο, η φοιτητική του ζωή δεν κράτησε πολύ, καθώς η απώλεια της μητέρας του σε νεαρή ηλικία τον βύθισε στη θλίψη και τον οδήγησε σε κακές συνήθειες, όπως η κατανάλωση αλκοόλ και η συμμετοχή σε παράνομες δραστηριότητες.
Η απώλεια της μητέρας του, που πέθανε από αιμορραγία λόγω μιας αιματολογικής διαταραχής, τον επηρέασε βαθιά. Ο Ρέντφορντ αναγνώρισε ότι η ζωή του είχε αλλάξει ριζικά μετά από αυτή την τραγωδία, και η απώλεια αυτή τον οδήγησε τελικά να εγκαταλείψει τις σπουδές του.
