Η ηλικία επηρεάζει την αμυλοειδή θετικότητα στη νόσο Πάρκινσον χωρίς άνοια
Μια νέα ερευνητική εργασία δημοσιεύτηκε στον τόμο 17, τεύχος 8 του Aging-US στις 6 Αυγούστου 2025, με τίτλο “Ηλικιακές τάσεις στην αμυλοειδή θετικότητα στη νόσο Πάρκινσον χωρίς άνοια”. Στη μελέτη αυτή, που ηγήθηκαν οι Keiko Hatano και Masashi Kameyama από το Ινστιτούτο Γηριατρικής και Γεροντολογίας του Τόκιο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με νόσο Πάρκινσον (PD) που διαγνώστηκαν στην ηλικία των 80 ετών παρουσίασαν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό αμυλοειδούς θετικότητας, ένα δείκτη που σχετίζεται με την άνοια Alzheimer, σε σύγκριση με εκείνους που διαγνώστηκαν σε νεαρότερη ηλικία. Σημαντικό είναι ότι κανένας από τους συμμετέχοντες δεν είχε άνοια.
Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι μεγαλύτεροι ασθενείς με PD ενδέχεται να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο μελλοντικής γνωστικής έκπτωσης και θα μπορούσαν να ωφεληθούν από πρώιμο έλεγχο για εγκεφαλικές αλλαγές σχετικές με την άνοια Alzheimer. Η αμυλοειδής βήτα θεωρείται βασικός δείκτης γνωστικής έκπτωσης. Ενώ είναι γνωστό ότι η συσσώρευση αμυλοειδούς συμβάλλει στη νόσο Πάρκινσον με άνοια, ο ρόλος της σε ασθενείς που δεν έχουν αναπτύξει γνωστικά προβλήματα παραμένει λιγότερο κατανοητός.
Ανάλυση δεδομένων και ευρήματα
Η μελέτη αυτή είχε ως στόχο να εξερευνήσει πώς η ηλικία επηρεάζει τη συσσώρευση αμυλοειδούς σε άτομα με PD που δεν εμφανίζουν ακόμη σημάδια άνοιας. Οι ερευνητές ανάλυσαν δεδομένα από 89 άτομα με PD και χωρίς σημάδια άνοιας. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες βάσει ηλικίας: εκείνοι που διαγνώστηκαν πριν από την ηλικία των 73 ετών (ΟΜΑΔΑ ΧΑΜΗΛΗΣ) και εκείνοι που διαγνώστηκαν σε ηλικία 73 ετών ή μεγαλύτεροι (ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ). Χρησιμοποιώντας δείγματα εγκεφαλονωτιαίου υγρού, μέτρησαν τα επίπεδα της αμυλοειδούς βήτα, μια τυπική μέθοδος για την ανίχνευση πρώιμων αλλαγών σχετικών με την άνοια Alzheimer. Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι το 30,6% της μεγαλύτερης ομάδας είχε θετικά αποτελέσματα για αμυλοειδή, σε σύγκριση με μόλις 10,0% στην νεότερη ομάδα.
Σημασία των ευρημάτων
«[…] διευκρινίσαμε την επικράτηση της αμυλοειδούς θετικότητας σε ασθενείς με PD χωρίς άνοια, των οποίων η μέση ηλικία διάγνωσης ήταν 80,2 έτη, χρησιμοποιώντας επίπεδα CSF Aβ42». Ενδιαφέρον είναι ότι και οι δύο ομάδες ηλικίας των ασθενών με Πάρκινσον παρουσίασαν χαμηλότερο ποσοστό αμυλοειδούς θετικότητας από τους γνωστικά φυσιολογικούς ανθρώπους της ίδιας ηλικίας στον γενικό πληθυσμό. Αυτό το αναπάντεχο αποτέλεσμα υποδηλώνει ότι η νόσος Πάρκινσον ενδέχεται να αλλοιώνει τον τρόπο με τον οποίο συσσωρεύεται η αμυλοειδής στον εγκέφαλο, πιθανώς συντομεύοντας τη φάση κατά την οποία η αμυλοειδής συσσωρεύεται σιωπηλά πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι η συσσώρευση αμυλοειδούς θα μπορούσε να επιταχύνει τη μετάβαση από τη φυσιολογική γνωστική κατάσταση στην άνοια σε ασθενείς με PD. Η μελέτη παρατήρησε επίσης ηλικιακές συσχετίσεις με άλλους βιολογικούς δείκτες της νόσου Alzheimer, όπως τα επίπεδα της πρωτεΐνης ταυ.
Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός συνεχίζει να γερνά και ο αριθμός των ηλικιωμένων που διαγιγνώσκονται με PD αυξάνεται, η αναγνώριση πρώιμων προειδοποιητικών σημείων γνωστικής έκπτωσης καθίσταται ολοένα και πιο σημαντική. Αυτά τα ευρήματα μπορεί να συμβάλουν στην ενημέρωση μελλοντικών προσεγγίσεων ελέγχου και να υποστηρίξουν την ανάπτυξη θεραπειών που στοχεύουν στην καθυστέρηση ή πρόληψη της άνοιας σε άτομα με νόσο Πάρκινσον.
