Σημαντική ανακάλυψη στη Σαντορίνη
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1967, ο αρχαιολόγος Σπυρίδων Μαρινάτος πραγματοποίησε μια ανακάλυψη που άλλαξε ριζικά την αντίληψή μας για την προϊστορική Μεσόγειο. Στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, αποκαλύφθηκε ένας ολόκληρος οικισμός της Εποχής του Χαλκού, ο οποίος είχε παραμείνει θαμμένος για πάνω από 3.500 χρόνια κάτω από ηφαιστειακή τέφρα.
Η θεωρία του Μαρινάτου
Ο Μαρινάτος, από τη δεκαετία του 1930, είχε διατυπώσει την τολμηρή θεωρία ότι η έκρηξη της Θήρας ήταν η αιτία της παρακμής του μινωικού πολιτισμού. Όταν ξεκίνησε τις ανασκαφές, δεν φανταζόταν ότι θα ανακαλύψει μια ολόκληρη πόλη που φαινόταν να έχει σταματήσει ο χρόνος. Τα σπίτια του Ακρωτηρίου, πολλά από τα οποία είναι δίπατα και τρίπατα, διατηρήθηκαν σχεδόν άθικτα, με τοιχογραφίες απαράμιλλης ομορφιάς, όπως οι διάσημες «Κροκοσυλλέκτριες» και οι τοιχογραφίες με τα δελφίνια, που μαρτυρούν την αγάπη των κατοίκων για τη φύση και τη θάλασσα.
Η σημασία της ανακάλυψης
Στα δρομάκια του οικισμού βρέθηκαν λιθόστρωτα, αγγεία γεμάτα σιτηρά και ένα αποχετευτικό σύστημα που δείχνει υψηλή τεχνολογική εξέλιξη, προκαλώντας θαυμασμό στους ειδικούς. Ο οικισμός χρονολογείται γύρω στον 17ο αιώνα π.Χ. και έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως η «μινωική Πομπηία» του Αιγαίου. Η ανακάλυψη αυτή έχει ευρύτερη σημασία, καθώς το Ακρωτήρι θεωρείται ο κρίκος σύνδεσης ανάμεσα στον μινωικό πολιτισμό της Κρήτης και τον κυκλαδικό κόσμο. Πολλοί ερευνητές το έχουν συνδέσει με τον μύθο της χαμένης Ατλαντίδας που περιγράφει ο Πλάτωνας, αναδεικνύοντας τη Σαντορίνη όχι μόνο ως τόπο καταστροφής αλλά και ως κέντρο εμπορίου και πολιτισμού που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προϊστορική Ευρώπη.
Ο Μαρινάτος παρέμεινε αφοσιωμένος στο Ακρωτήρι μέχρι τον θάνατό του το 1974, κατά τη διάρκεια των ίδιων ανασκαφών. Μετά τον θάνατό του, το έργο του συνέχισε ο Χρίστος Ντούμας και η ομάδα του, φέρνοντας στο φως περισσότερες πτυχές ενός πολιτισμού που είχε σκεπαστεί από την τέφρα, αλλά ξαναγεννήθηκε μέσα από αυτήν για να μιλήσει στο σήμερα.
