Εμπόδια στην πρόσβαση σε υποστήριξη για αυτιστικούς

Σύμφωνα με νέα έρευνα, οι ευκαιρίες που σώζουν ζωές για την πρόληψη αυτοκτονιών μεταξύ των αυτιστικών ατόμων χάνονται λόγω συστημικών εμποδίων που καθιστούν δύσκολη την πρόσβαση τους σε υποστήριξη από το NHS κατά τη διάρκεια κρίσεων ψυχικής υγείας. Τα αυτιστικά άτομα αντιμετωπίζουν χειρότερη σωματική και ψυχική υγεία και ζουν λιγότερο από τον γενικό πληθυσμό. Είναι σημαντικά πιο πιθανό να πεθάνουν από αυτοκτονία σε σύγκριση με τα μη αυτιστικά άτομα. Πρόσφατες εκτιμήσεις δείχνουν ότι ένα στα τρία αυτιστικά άτομα έχει βιώσει αυτοκτονικές σκέψεις και σχεδόν το ένα στα τέσσερα έχει προσπαθήσει να αυτοκτονήσει.

Αποτελέσματα της μελέτης

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε σήμερα στο περιοδικό Autism, από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Cambridge και του Πανεπιστημίου Bournemouth, διαπίστωσε ότι από περισσότερους από 1.000 αυτιστικούς ενήλικες που ερωτήθηκαν, μόνο το ένα τέταρτο απευθύνθηκε στο NHS την τελευταία φορά που βίωσαν αυτοκτονικές σκέψεις ή συμπεριφορές. Μεταξύ αυτών που δεν ζήτησαν υποστήριξη από το NHS, οι πιο συχνές αιτίες ήταν η πεποίθηση ότι το NHS δεν μπορούσε να τους βοηθήσει (48%), ότι προσπάθησαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους (54%) ή ότι ένιωθαν ότι δεν είχε νόημα λόγω των μεγάλων αναμονών για υπηρεσίες ψυχικής υγείας (43%). Πολλοί συμμετέχοντες ανέφεραν ότι η περιορισμένη γκάμα υπηρεσιών ψυχικής υγείας του NHS δεν ήταν κατάλληλη για “άτομα σαν εμάς”.

Αντίκτυποι και προτάσεις

Λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο (36%) των συμμετεχόντων που δεν ζήτησαν υποστήριξη από το NHS ανέφεραν προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες με το NHS, ενώ παρόμοιος αριθμός (34%) δήλωσε ότι είχε κακές εμπειρίες ειδικά όταν ζητούσε βοήθεια για αυτοκτονικές σκέψεις. Περισσότερο από το ένα στα δέκα (12%) δήλωσε ότι είχαν απορριφθεί ή ότι η παραπομπή τους είχε απορριφθεί. Ένα στα τέσσερα άτομα (25%) δήλωσε ότι φοβόταν συνέπειες όπως η αναγκαστική νοσηλεία. Άλλοι ανέφεραν πρακτικά εμπόδια, υποδεικνύοντας ότι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την προσπάθεια να κλείσουν ραντεβού με τον γιατρό τους (34%). Κανένας συμμετέχων δεν δήλωσε ότι δεν ήθελε να σταματήσει.

Η μελέτη αυτή επιβεβαιώνει επίσης ευρήματα που δείχνουν ότι ορισμένες ομάδες φύλου μπορεί να αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια στην πρόσβαση σε υποστήριξη από το NHS. Ανάλυση από την ομάδα του Bournemouth και του Cambridge έδειξε ότι μεταξύ των συμμετεχόντων, οι cisgender γυναίκες και οι transgender ή gender-divergent άτομα ήταν πιο πιθανό να έχουν αρνητικές εμπειρίες, ενώ οι transgender και gender-divergent αυτιστικοί άνθρωποι ήταν ιδιαίτερα πιθανό να φοβούνται ότι δεν θα τους πιστέψουν οι υπάλληλοι του NHS.

Η Δρ. Tanya Procyshyn, συν-συγγραφέας και ερευνήτρια στο Κέντρο Έρευνας Αυτισμού του Πανεπιστημίου του Cambridge, δήλωσε: “Τα ευρήματά μας καθιστούν σαφές ότι οι αυτιστικοί άνθρωποι επιθυμούν υποστήριξη όταν αγωνίζονται με αυτοκτονικές σκέψεις, αλλά πολλοί έχουν απογοητευτεί από ένα σύστημα που θεωρούν μη προσβάσιμο, μη χρήσιμο ή ακόμη και επιβλαβές. Χωρίς επείγουσα μεταρρύθμιση για να καταστεί η υπηρεσία αξιόπιστη και καλύτερα προσαρμοσμένη στις ανάγκες των αυτιστικών ατόμων, οι προληπτικοί θάνατοι θα συνεχίσουν να συμβαδίζουν με την πραγματικότητα.

Αυτή η μελέτη προσφέρει νέες πληροφορίες σχετικά με τις σημαντικά υψηλότερες αυτοκτονικές τάσεις στην αυτιστική κοινότητα, μια σκληρή πραγματικότητα που αναγνωρίζεται από την ένταξη των αυτιστικών ατόμων ως προτεραιότητα στην Στρατηγική Πρόληψης Αυτοκτονιών 2023 της Κυβέρνησης. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι οι πολιτικές δεσμεύσεις πρέπει να οδηγήσουν σε ουσιαστικές αλλαγές στις υπηρεσίες, όπως εκπαίδευση για τους επαγγελματίες υγειονομικής περίθαλψης σχετικά με τον αυτισμό, εναλλακτικές λύσεις για την τηλεφωνική κράτηση ραντεβού και ευέλικτες, προσαρμοσμένες υπηρεσίες ψυχικής υγείας για αυτιστικούς. Τονίζουν ότι αυτές οι αλλαγές πρέπει να σχεδιαστούν από κοινού με τους αυτιστικούς ανθρώπους για να διασφαλιστεί η αποδοχή και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.

Η Δρ. Rachel Moseley, συν-συγγραφέας από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Bournemouth, δήλωσε: “Γνωρίζουμε από άλλες έρευνες ότι οι επαγγελματίες υγειονομικής περίθαλψης δεν λαμβάνουν επαρκή εκπαίδευση για να τους βοηθήσουν να δουλέψουν αποτελεσματικά με αυτιστικά άτομα. Η εργασία μας δείχνει ότι όταν οι κλινικοί γιατροί αντιμετωπίζουν αυτιστικά άτομα σε κρίση, συχνά παραβλέπουν αυτά τα σημάδια ή αντιδρούν με τρόπο που προκαλεί περαιτέρω βλάβη. Για αυτούς τους λόγους, είναι επιτακτική ανάγκη η κυβέρνηση να αναλάβει δράσεις για να αντιμετωπίσει τις ανισότητες που εμποδίζουν τους αυτιστικούς ανθρώπους από την πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη που θα μπορούσε να σώσει τις ζωές τους.”