Διεθνείς διαφορές στην ισορροπία υγείας και οικονομίας κατά τη διάρκεια της COVID-19

Πώς αντιμετώπισαν οι διάφορες χώρες την πρόκληση της ισορροπίας ανάμεσα στον έλεγχο της μόλυνσης και την οικονομική σταθερότητα κατά την πανδημία COVID-19; Για να απαντήσουν σε αυτή την ερώτηση, ερευνητές μελέτησαν τις χρονικές δυναμικές του αριθμού θανάτων, των ποσοστών εμβολιασμού, της παραγωγής και της οικονομικής ανάκαμψης σε πολλές χώρες. Η μελέτη αναδεικνύει ότι οι χώρες διέφεραν στις στάσεις κινδύνου και τις οικονομικές προτιμήσεις που διαμόρφωσαν τις πολιτικές αποφάσεις, επηρεάζοντας έτσι την απόδοσή τους. Αυτές οι πληροφορίες θα είναι χρήσιμες για κυβερνήσεις και πολίτες στην ανάπτυξη κοινωνικής άμυνας κατά τη διάρκεια μελλοντικών πανδημιών.

Διαφορετικές στρατηγικές και αποτελέσματα

Η πανδημία COVID-19 ήρθε ως έκπληξη για τον κόσμο, εξαπλώθηκε γρήγορα και ανάγκασε τις κυβερνήσεις να αντιδράσουν με πρωτοφανή μέτρα. Ενώ τα έθνη υιοθέτησαν διαφορετικές στρατηγικές, οι κεντρικές ερωτήσεις παρέμειναν ίδιες παντού: Πώς θα πρέπει να αντιδράσουν οι κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια αυτής της αναδυόμενης επιδημίας; Πώς θα πρέπει οι πολίτες να συνεργαστούν με τις κυβερνήσεις τους;

Οι αποκρίσεις ποικίλλαν σε μεγάλο βαθμό, με κάποιες χώρες να δίνουν προτεραιότητα σε αυστηρό έλεγχο μόλυνσης και άλλες να προχωρούν γρήγορα στην προστασία της οικονομικής δραστηριότητας. Κάθε προσέγγιση είχε διαφορετικά αποτελέσματα όσον αφορά τη δημόσια υγεία και τη σοσιακοοικονομική σταθερότητα, προσφέροντας πολύτιμα διδάγματα για τη διαχείριση μελλοντικών κρίσεων.

Αναλύσεις και ευρήματα

Σε αυτό το πλαίσιο, οι καθηγητές Hiroaki Masuhara και Kei Hosoya πραγματοποίησαν μια διακρατική ανάλυση των χρονικών δυναμικών της COVID-19. Η μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Policy Modeling, εξέτασε θανάτους, ποσοστά εμβολιασμού, παραγωγή και κατανάλωση σε χώρες μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), καθώς και στη Σιγκαπούρη και την Ταϊβάν, από τις αρχές του 2020 έως το τέλος του 2022.

Τα ευρήματα αποκαλύπτουν ότι ο έλεγχος της μόλυνσης σπάνια ήταν μόνιμος. Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και το Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετώπισαν τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην καταπολέμηση των θανάτων, ενώ η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νέα Ζηλανδία, η Σιγκαπούρη, η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν κατάφεραν αρχικά να διατηρήσουν χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας το 2020. Ωστόσο, μέχρι το 2022, αυτές οι χώρες είδαν επίσης σημαντικές αυξήσεις.

Από οικονομικής πλευράς, οι προσπάθειες περιορισμού των μολύνσεων συχνά είχαν ως κόστος τη μείωση της παραγωγής και της κατανάλωσης. Με εξαίρεση τη Νορβηγία, τη Φινλανδία και το Ισραήλ, όλες οι χώρες παρουσίασαν πτώση στην παραγωγή, ενώ η κατανάλωση μειώθηκε παντού. Οι συγγραφείς τονίζουν ότι η συμπεριφορά και οι στάσεις των πολιτών, όπως η υπομονή, η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και η ανοχή στον κίνδυνο, διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών αποτελεσμάτων.

Η Νορβηγία ήταν η πιο αποτελεσματική στο να επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ του περιορισμού των θανάτων και της επαναφοράς της παραγωγής και κατανάλωσης. Παρόμοια, η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νέα Ζηλανδία, η Σιγκαπούρη, η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν κατάφεραν να περιορίσουν τους θανάτους στις πρώτες φάσεις ενώ διαχειρίζονταν την οικονομική αναγέννηση. Οι σκανδιναβικές χώρες και οι χώρες που βρέχονται από τον Ειρηνικό Ωκεανό μοιράζονται χαρακτηριστικά υπομονής και αποφυγής κινδύνου, ενώ διαθέτουν υψηλά επίπεδα εμπιστοσύνης. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, που θεωρούνται λιγότερο υπομονετικές και λιγότερο επιφυλακτικές στον κίνδυνο, καθώς και η Ανατολική Ευρώπη, με χαμηλά επίπεδα εμπιστοσύνης, παρουσίασαν υψηλότερο αριθμό θανάτων.

Η ανάλυση υπογραμμίζει επίσης το ρόλο της ανοχής στον κίνδυνο στην επαναλειτουργία των οικονομιών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, με σχετικά χαμηλή υπομονή και υψηλότερη ανοχή στον κίνδυνο, κατάφεραν μια σταθερή οικονομική ανάκαμψη παρά τους υψηλότερους θανάτους. Αντίθετα, η ισχυρή αποφυγή κινδύνου και τα χαμηλά επίπεδα εμπιστοσύνης της Ιαπωνίας συνδέθηκαν με πιο αδύναμη οικονομική αναγέννηση.

Αναλογιζόμενος αυτά τα ευρήματα, ο καθηγητής Masuhara σημειώνει: “Για να ενισχυθεί η δημόσια υγεία και η οικονομική απόδοση, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη οι διαφορετικές χρονικές προτιμήσεις και οι στάσεις προς τον κίνδυνο που ποικίλλουν ανά χώρα και τους πολίτες της. Αυτές οι γνώσεις θα πρέπει να αναγνωρίζονται όχι μόνο από τις κυβερνήσεις αλλά και από τους πολίτες τους.”