Διέξοδος από την πολιτική αντιπαράθεση
Στις 22 Αυγούστου 2025, ο Παύλος Πολάκης επιτέθηκε μέσω των κοινωνικών δικτύων στον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ακολουθώντας τις δηλώσεις του πρώην υπουργού Οικονομικών για την πρόσφατη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στη Le Monde. Ο Τσακαλώτος είχε αναφερθεί στην έλλειψη επαφής του Τσίπρα με τους ψηφοφόρους, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του Πολάκη.
Ο Πολάκης, βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ, σχολίασε τις αιχμές του Τσακαλώτου, αναφέροντας ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών είχε εκφράσει την επιθυμία να μην αποκαλούμε τον Μητσοτάκη απατεώνα, ενώ παράλληλα ασκούσε κριτική σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ανάρτησή του, ο Πολάκης θέτει ερωτήματα σχετικά με την πολιτική του Τσίπρα κατά την περίοδο 2015-2019.
Ερωτήματα για την οικονομική πολιτική
Ο Πολάκης αναρωτήθηκε αν ο Τσίπρας, που τώρα επαινεί την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο ίδιος που ζητούσε αποσύνδεση από αυτήν στην αντιπολίτευση. Επίσης, εξέφρασε απορίες για το αν ο Τσακαλώτος υποστήριξε την είσοδο του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που είχε προκαλέσει δημόσιες αντιδράσεις από άλλα στελέχη του κόμματος.
Συγκεκριμένα, ο Πολάκης αναφέρθηκε σε στοιχεία που αφορούν το πλεόνασμα της χώρας, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ειλικρίνεια και διαφάνεια στην πολιτική συζήτηση. Ανέφερε ότι υπήρξε απόκρυψη πληροφοριών σχετικά με το πλεόνασμα, το οποίο είχε φτάσει σε υψηλά επίπεδα, και ρώτησε αν ο Τσακαλώτος συμφωνεί με την ανάγκη για οικονομικές ελαφρύνσεις.
Πολιτική κριτική και προτάσεις
Ο Πολάκης δεν δίστασε να προτείνει αλλαγές στη φορολογική πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης της ΑΑΔΕ και της επιστροφής του ελέγχου των φόρων στο Υπουργείο Οικονομικών. Με έντονη γλώσσα, επισημαίνει ότι η αριστερή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να περιορίζεται σε θεωρητικές συζητήσεις, αλλά να έχει πρακτική εφαρμογή και να ανταγωνίζεται τις μνημονιακές πολιτικές.
Η αντιπαράθεση αυτή μεταξύ Πολάκη και Τσακαλώτου αποδεικνύει την ένταση που επικρατεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι δύο πολιτικοί διαφωνούν σε θεμελιώδη ζητήματα της πολιτικής στρατηγικής και της οικονομικής διαχείρισης. Η συζήτηση αυτή είναι ενδεικτική των εσωτερικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει το κόμμα, καθώς και της ανάγκης για μια σαφή και ενιαία πολιτική κατεύθυνση.
