Δεύτερη ευκαιρία για τα σανατόρια αρχίζει να φαίνεται για τα σανατόρια της Πεντέ΄λης. Στις αρχές του 19ου αιώνα οι γιατροί στα Βρετανικά Νησιά αναζητούσαν θεραπεία για μια νόσο που διαδιδόταν ταχύτατα μεταξύ των ανώτερων κοινωνικά στρωμάτων: φοιτητές, καλλιτέχνες και συγγραφείς, μέλη της εύπορης αστικής τάξης που είχαν προσβληθεί από φυματίωση, άρχισαν να μεταβαίνουν οργανωμένα, κατόπιν ιατρικής υποδείξεως, στη Μεσόγειο – στην Κεντρική Ιταλία, στη Νότια Γαλλία, στα Επτάνησα – αναζητώντας ίαση στο εύκρατο κλίμα τους. Η ιδέα για τη δημιουργία σανατορίων ως χώρων περίθαλψης φυματικών είχε μόλις γεννηθεί.

Χρειάστηκαν αρκετές δεκαετίες για να μεταλαμπαδευτεί στην Ελλάδα. Ηταν το 1930 όταν αποφασίστηκε πως στην καταπράσινη εξοχή της Πεντέλης θα κατασκευαστούν με ιδιωτικές επενδύσεις μεγάλες νοσοκομειακές υποδομές για τους φυματικούς.

Πάρκο ή γηροκομείο

Προτάσεις για την επανάχρηση αυτών των σανατορίων, που τη δεκαετία του ’30 μετέτρεψαν την Πεντέλη σε «ελληνικό Νταβός», κατέθεσε πρόσφατα μέσω του Κοινωνικού Ατλαντα για την Αθήνα ο ιστορικός Γιάννης Στογιαννίδης, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχειονομίας και Βιβλιοθηκονομίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, ο οποίος έχει ασχοληθεί επισταμένως με τα σανατόρια της Αθήνας.

Ο ίδιος θεωρεί πως η χαμένη πολιτεία του Νοσηλευτικού Ιδρύματος Εργατών Θαλάσσης, του Σανατορίου Παπαδημητρίου, του Σανατορίου Απόρων Φυματικών αποτελεί τόπο κοινωνικής μνήμης που μπορεί να ενταχθεί ξανά στον αστικό ιστό.

«Αν η Αθήνα μετατρέπει πράγματι τις ανάγκες της σε ευκαιρίες, θα μπορούσε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στα σανατόρια της Πεντέλης», λέει ο ίδιος μιλώντας στα «ΝΕΑ». «Αντίστοιχες περιπτώσεις συναντώνται στο εξωτερικό, με χαρακτηριστικότερη το εμβληματικό νοσοκομείο Sant Pau της Βαρκελώνης, το οποίο έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό χώρο που θυμίζει την πρότερη χρήση του κτιρίου.

Ιστορική κληρονομιά

Εξηγώντας τι περιλαμβάνει αυτή η ιστορική κληρονομιά, ο κ. Στογιαννίδης επισημαίνει πως όταν μιλάμε για τα σανατόρια της Πεντέλης αναφερόμαστε «στο Σανατόριο Παπαδημητρίου που χτίστηκε στην περιοχή των Μελισσίων το 1930. Στο Σανατόριο Τσαγκάρη (πτέρυγα του πρώην Αμαλία Φλέμινγκ). Στο Σανατόριο Μπόμπολα, το οποίο χτίστηκε το 1937 στο πρότυπο ενός μεγάλου αυστριακού και ελβετικού σανατορίου. Επίσης, τη δεκαετία του ’40 ο Οίκος Ναύτου πήρε μια μεγάλη πρωτοβουλία και ανοικοδόμησε ένα νοσοκομείο χιλιάδων κλινών για τους φυματικούς ναύτες, αναφέρει το in.gr