Νέα συνδυαστική θεραπεία προσφέρει ελπίδα σε ασθενείς με AML
Μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Υγείας και Επιστημών του Όρεγκον (OHSU) ανακάλυψε μια υποσχόμενη νέα φαρμακευτική συνδυαστική θεραπεία που μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς με οξεία μυελοειδή λευχαιμία (AML) να ξεπεράσουν την αντοχή σε μία από τις πιο κοινές πρώτης γραμμής θεραπείες.
Ανακάλυψη που αλλάζει τα δεδομένα
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε σήμερα στο περιοδικό Cell Reports Medicine, οι ερευνητές ανέλυσαν περισσότερα από 300 δείγματα ασθενών με AML και διαπίστωσαν ότι ο συνδυασμός του βενετοκλαξ, ενός τυπικού φαρμάκου για την AML, με τον παλμποσικλίμπ, έναν αναστολέα του κυτταρικού κύκλου που είναι ήδη εγκεκριμένος για τον καρκίνο του μαστού, προσφέρει πολύ πιο ισχυρή και διαρκή αντιλευχαιμική δράση σε σύγκριση με το βενετοκλαξ μόνο. Τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν τόσο σε δείγματα ανθρώπινου ιστού όσο και σε πειραματόζωα που φέρουν ανθρώπινες λευχαιμικές κυτταρικές γραμμές.
Η σημασία της έρευνας
«Από τους 25 συνδυασμούς φαρμάκων που δοκιμάσαμε, ο βενετοκλαξ σε συνδυασμό με τον παλμποσικλίμπ αποδείχθηκε ο πιο αποτελεσματικός. Αυτό μας ενθάρρυνε να ερευνήσουμε περαιτέρω γιατί λειτουργεί τόσο καλά και πώς φαίνεται να ξεπερνά την αντοχή που παρατηρείται με την τρέχουσα θεραπεία», δήλωσε η Melissa Stewart, Δρ., ερευνήτρια και κύρια συγγραφέας της μελέτης.
Η AML είναι μια από τις πιο κοινές και επιθετικές μορφές λευχαιμίας, με περισσότερους από 20.000 Αμερικανούς να διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο. Παρά την έγκριση του βενετοκλαξ από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων το 2019, η αντοχή στα φάρμακα παραμένει σχεδόν καθολικό πρόβλημα.
Η ελπίδα για το μέλλον
«Δυστυχώς, σχεδόν όλοι οι ασθενείς θα παρουσιάσουν τελικά αντοχή στα φάρμακα», δήλωσε ο Jeffrey Tyner, Δρ., καθηγητής στο τμήμα κυτταρικής, αναπτυξιακής και καρκινικής βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του OHSU. Αν και η τρέχουσα θεραπεία έχει βελτιώσει τα ποσοστά αρχικής ανταπόκρισης και την ποιότητα ζωής, το ποσοστό επιβίωσης πέντε ετών για την AML παραμένει μόλις 25% έως 40%. «Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας», πρόσθεσε.
Ο Tyner, που είναι συν-ηγητής του εθνικού προγράμματος Beat AML 1.0, σημείωσε ότι η νέα μελέτη βασίζεται άμεσα στο έργο αυτής της εθνικής πρωτοβουλίας για την αναμόρφωση και την επέκταση των θεραπειών για την AML. «Αυτός ο συνδυασμός προτάθηκε από τα δεδομένα του Beat AML, και η Δρ. Stewart επιβεβαίωσε αυτή την πρόβλεψη, δείχνοντας όχι μόνο ότι λειτουργεί, αλλά και γιατί», είπε.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι τα κύτταρα AML που εκτίθενται μόνο σε βενετοκλαξ προσπαθούν να προσαρμοστούν αυξάνοντας την παραγωγή πρωτεϊνών, μια αλλαγή που τους βοηθά να επιβιώσουν. Ωστόσο, η προσθήκη του παλμποσικλίμπ μπλοκάρει αυτή την προσαρμογή ρυθμίζοντας τη μηχανή παραγωγής πρωτεϊνών μέσα στο κύτταρο.
«Τα δείγματα ασθενών που αντέδρασαν έντονα στον συνδυασμό έδειξαν σαφή μείωση γονιδίων που εμπλέκονται στη σύνθεση πρωτεϊνών», δήλωσε η Stewart. «Αυτό ήταν ένα σημαντικό στοιχείο.»
Η ερευνητική ομάδα δοκίμασε τον συνδυασμό χρησιμοποιώντας πειραματόζωα που είχαν εμφυτευμένα ανθρώπινα AML κύτταρα με μεταλλάξεις γνωστές για την πρόκληση αντοχής στον βενετοκλαξ. «Σε αυτό το μοντέλο, ο βενετοκλαξ μόνος του δεν επεκτείνει την επιβίωση καθόλου – όπως αναμέναμε με βάση τη γενετική», δήλωσε η Stewart. «Αλλά με τον συνδυασμό, η πλειονότητα των ποντικών έζησε 11 έως 12 μήνες. Στην πραγματικότητα, ένα ποντίκι ήταν ακόμα ζωντανό όταν τελείωσε η μελέτη.»
Η Stewart σημείωσε ότι το έργο έχει προσωπική σημασία για αυτήν. «Είμαι επιζών καρκίνου του μαστού και υποβλήθηκα σε θεραπεία εδώ στο OHSU, οπότε ξέρω πώς είναι να είσαι ασθενής καρκίνου. Η ελπίδα που μπορεί να φέρει η έρευνα και οι κλινικές δοκιμές – αυτό είναι που με παρακινεί. Η εργασία πάνω στην AML μου έδωσε έναν τρόπο να συμβάλλω.»
Και οι δύο ερευνητές τόνισαν τη σημασία της παρακολούθησης των επιστημονικών δεδομένων, ακόμη και όταν οδηγούν σε μη παραδοσιακά μονοπάτια. «Ορισμένοι μπορεί να αναρωτηθούν γιατί ένα φάρμακο για τον καρκίνο του μαστού θα λειτουργούσε στην AML», δήλωσε ο Tyner. «Αλλά η βιολογία μπορεί να είναι κοινή σε πολύ διαφορετικούς καρκίνους. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του γιατί είναι σημαντικό να διατηρούμε ανοιχτό μυαλό και να ακολουθούμε τα δεδομένα όπου μας οδηγούν.»
